He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 62

Pov Paige:

Caiden komt opeens aanlopen vanuit het donker en legt bezorgd zijn arm om mijn middel.

"Gaat het? Je kijkt heel angstig."

Ik knik snel. "Jahoor. En was er echt iemand geweest?"

Zijn ogen gloeien kort rood op en dat is al een antwoord voor me. Hij is kwaad dus ja dan is er iemand geweest.

Zonder verder iets te zeggen trekt Caiden me mee naar binnen en sluit zacht de deur.

"Een Rogue. Waar haalt hij de brutaliteid vandaan?! Hij kon ruiken dat ik hier ben maar dacht blijkbaar dat jij al sliep. Hij is weg gevlucht maar wat van mijn spoorzoekers komen snel dichterbij. Mijn mate bezoeken he... dat is de druppel. Nu gaan ze allemaal dood."

Caiden praat meer tegen zichzelf dan echt tegen mij en kwaad verdwijnt hij de keuken in waar ik hem in kastjes hoor rommelen.

Typisch Caiden.

Ik loop de woonkamer in en plof weer neer op de bank. Ik pak de afstandsbediening van de televisie en zap wat heen en weer tussen verschillende allemaal even niet- interesante programma's.

Caiden komt terug uit de keuken met een grote bak popcorn en trekt mij weer op zijn schoot.

Zodra hij goed zit pakt hij gelijk zijn mobiel en begint druk te typen.

"Welke film wil je zien?" vraag ik.

Dan kan ik die aanzetten en kunnen we gaan kijken als hij klaar is. Dus hij mag wel opschieten.

"Maakt niet uit." mompelt hij vaag. "Ik moet deze email even afmaken."

Oké dan kies ik wel iets uit.

Ik open Netflix en scroll door het menu tot ik bij de film Norbit kom. Ik heb hem nooit helemaal gezien maar hij leek me altijd wel grappig.

Caiden is nogsteeds bezig met die email dus ik sta op om drinken te pakken. Als ik toch moet wachten kan ik beter iets gaan doen.

Zodra ik opsta pakt Caiden mijn pols en kijkt me argwanend aan.

"Wat ga je doen?" vraagt hij.

Die jongen waar ik tegenaan liep kleffe berichtjes sturen.

Serieus Caiden. Calm down.

"Drinken pakken." zeg ik en onderdruk een lach.

Langzaam knikt hij en laat mijn pols los.

Snel loop ik naar de keuken voor hij zich bedenkt en komt met dingen zoals 'nee dat is te gevaarlijk je vinger kan tussen de koelkastdeur komen als je die dicht doet' of 'ik haal wel drinken voor je dat hoor je niet zelf te doen'. Of nog iets ergers, het is Caiden, je weet het maar nooit.

In de keuken open ik de koelkast en neem daar een fles cola uit. Ik pak twee glazen en schenk daar de cola in. Caiden drinkt liever iets met alcohol maar hij heeft pech.

Nadat ik de cola heb terug gezet loop ik met de glazen naar de woonkamer.

Caiden zit niet meer op de bank maar loopt heen en weer voor het raam terwijl hij belt met iemand. Zijn gezicht staat ernstig.

Geduldig wacht ik af met de film aan zetten tot hij uitgebeld is. Dan, net als ik denk dat we kunnen gaan kijken, begint hij weer met iemand te bellen.

Ik pak mijn mobiel en check nog eens de social media van Theresa. Er is geen activiteit.

Morgen ga ik inplaats van naar school zoeken. Met Caiden die me toch wel gaat helpen aangezien hij me niet helemaal alleen het bos in laat.