Keşke yıkılsan karşımdan!

3.Bölüm: İtiraflar

Demir gideceği yeri öğrenmişti, ama şimdi gidip gitmekte kararsız kalmıştı. Ya Eylül birşey anlatmamışsa? Boşu boşuna evham yaptıysa? Orda oluşunu Seline nasıl açıklardı? Kesin anlardı yüzünden birşey olduğunu. Mekanın önüne geldiğinde içeri girmeyip arabasının içinden kapıyı gözledi. Eylülü birkaç kez daha aradı. Ya çıktılarsa? İçeri girip sorsa mıydı? Arabadan çıkıp sağa sola yürüdü. On dakikadır burdaydı. Birşey yapmalıydı artık. Tam içeri girmeye karar verip kapıya doğru ilerlerken Selinin sesini duydu. Her zaman ki gibi neşeli çıkıyordu sesi. El kol hareketleriyle birşeyler anlatıyordu Eylüle. Oda gülüyordu. Görünürde kötü birşey yoktu yani. Eylülün Seline olan tavırları değişmemişti demek, yada şimdilik öyleydi. Bir taksiye bindiler. Demir onları takip etti. Artemimin önünde durdular. Demir Eylüle mesaj attı:

Lütfen! Konuşmak istiyorum. Yan sokaktaki kafede olacağım. Oraya gel.

Genç kadın mesaj sesini duyar duymaz telefonuna baktı. Memnun bir edayla yan yan güldü. Selin taksiden inmişti. Eylül ona el salladı:
- Sen git Burak'a güzel haberleri ver. Benim şurada uğramam gereken bir yer var.

Kafeye girince Demiri kuytu bir köşede buldu. Genç adam ateş püskürdü:
- Neden aramalarıma cevap vermedin? Selini alıp gitmek nedir? Maksadın ne senin?
- Sakin ol. Neden bu kadar sinirlendin anlamadım. İş görüşmesine gittik.
- Kimi kandırıyorsun? Dünkü çocuk değilim ben. Bana sevgilimle göz dağı mı veriyorsun? Aramızda her ne varsa geçmişte kaldı, bitti anladın mı? Bunu hiçbir şey değiştiremez!
- Bağırma! Sağır değilim! Beni neyle itham ettiğini hala anlamadım. Yanlış birşey mi yaptım?
- Anlamazlıktan gelme! Bilerek telefonunu açmadın. Güya böyle yaparak sabah ki söylediklerimin acısını çıkardın. Eğer Seline...
- Ha... anladım... Ona söyledim sandın. Bu paniğin sebebi bu!

Demir alay ederek:
- Çok zekisin.
- Beni neyle sucluyorsun? Özel hayatına burnumu sokup şimdiki sevgiline eski sevgilin olduğumu söylemediğime mi?

Genç adam sesini biraz alçattı:
- Suçlamıyorum...

Sonra yine yükselerek:
- Aslında suçluyorum!
- Bana herşey söylebilirsin, ama beni unutamamış olman benim suçum değil.
- Gerçekten sorunum bu mu sence? Seni unutamamış olmam mı? Yapma Eylül! Sen bende bittin! Bunu daha ne kadar söylemem lazım.
- O zaman beni kendine dert etmemen lazım. Artemimde çalışan herhangi biriymişim gibi düşün.
- Rahat duracağını bilsem...
- Neden korkuyorsun? Sevgilinle seni ayıracağımı filan mı? Başka birini seven adamı ne yapayım?
- Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?
- Evet. İtiraf ediyorum. Buraya seninle tekrar barışmaya gelmiştim. Aradan zaman geçsede benden vazgeçmezsin diyordum. Başka birine aşık olmuş olabileceğin aklımın ucundan geçmedi. Çünkü ben senden ayrılmış olsamda hep seni düşündüm, hep seni sevdim. Hani şu şarkıdaki gibi "Dün gece hiç tanımadığım bir erkeğe sırf sana benziyor diye usulca sokulup merhaba dedim".
Ben her yerde, herkeste seni aradım.

Demirin öfkesi bu konulara girmesine engel olmak istesede sormadan edemedi:
- Neden gittin o zaman?
- Hataydı... Sensiz yaparım sandım... hayatımı yaşarım... oysa tüm hayatım senden ibaretmiş. Hiçbir şeyin tadını alamayınca anladım.
- Geri dönmedin!
- Bilirsin işte... Kendime yediremedim.. Dönersem ve beni reddedersen...

Demir başını öne sallıyordu:
- Kendine yediremedin...

Başını kaldırıp duygusızca gözlerinin içine baktı:
- Peki ya şimdi?
- Artemimi aldığını öğrendim. Bu senin bana ulaşmak için bir bahanendi. Çok geç öğrendim. Yurtdışındaydım. Babamı biliyorsun... İş, kariyer hep en önde onun için. İlişkilere önem vermez.
- Eminim adımı duymazdan gelmiştir. Her neyse! Şimdi ne yapmayı planlıyorsun?
- Burda çalışmaya devam edeceğim tabi ki.
- Hiçbir şey olmamış gibi! Ben Seline eski nişanlımla aynı şirkette...
- Çok abartıyorsun. Ben nasıl olgunlukla karşıladıysam o da aynı şeyi yapacak.
- Ben hala bu kadar kolay kabullenmene inanamıyorum. Benimle oyun mu oynuyorsun Eylül?
- Hayır. Sadece hayatıma devam etmek istiyorum. Tıpkı senin yaptığın gibi. Aramızda olanları unutup iki iyi arkadaş olamaz mıyız?