EVCİLİK OYUNU

Hızlıca söyle ve kurtul! (86. bölüm)

Biliyorum! çok ama çok fazla gecikti bu bölüm :( Ama inanınki okul öyle bir başladı ki ne zaman akşam oluyor ne zaman sabah oluyor anlamıyorum! Çok yoğun ve yorucu geçen bu ikki hafta içerisinde de doğru düzgün bilgisayarı mı açamadım bile. Fırsat bulur bulmaz da bu bölüm çıktı. Umarım beğenirsiniz! Diğer bölüm ne zaman gelir hiç bilmiyorum ve anlayışınıza sığınıyorum^^

Bu bölümüm ithafı Şeymaya gidiyor... Umarım beğenirsin tatlım :)

***

                     86. BÖLÜM

-Kerem

Gözlerimi açmaya korkuyorum şuanda. Sanki açsam Zeynep kollarımın arasından yok olup gidecek ve ben yine gördüğüm o harika rüyalarımla baş başa kalacağım. Evet, daha önce birçok kez Zeynep’i bu şekilde rüyalarımda gördüm. Tıpkı hayalimde evlenip karım olduktan sonra da bu yaptıklarımızı gördüğüm gibi. Ne var yani bende bir erkeğim sonuçta! Ne zamandır beklediğim an dün gece gerçekleşti ve ben şuan bunun rüya olmasından korkuyorum. 

Yavaşça gözlerimi açtığımda kollarımın arasında uyuyan Zeynep’in boynundan kaldırıyorum başımı. Yüzümü kocaman bir sırıtma kaplarken ‘Yovv!’ diye bir sevinç çığlığı kaçıyor ağzımdan ve ben kendi kendime kızıyorum. Bu sefer rüya değil, gerçekmiş! Dün gece gerçekten Zeynep’le…

Benim sırt üstü yatağa dönmemle Zeynep de hemen yerinde kıpırdanıp başını benim omzuma koyuyor ve bir bacağını da benim bacaklarımın arasına atıyor. Gözlerim bu sefer faltaşı gibi açılırken yüzümdeki sırıtma da iyice genişliyor. Dün gece yaşadıklarımız bir bir geliyor gözümün önüne. Zeynep’in gözlerime arzuyla bakışları, acemi dokunuşları… Ben en sonunda tüm gerçekliğiyle onu hissetmenin tadına varırken o da ilk deneyiminin heyecanını yaşıyordu. Eh artık bu acemiliğini de atar üzerinden. Hadi oğlum, en zorlu kısmı atlattın! Bundan sonra Zeynep tamamen senin, her şeyiyle!

Yüzümdeki gülümsemem bir türlü silinmezken Zeynep biraz daha kıpırdanıyor yattığı yerde. Ben uyandığını düşünürken o, ağırlığını daha çok üzerime verip bacağını kıpırdatıp duruyor. Ah, Zeynep! Lütfen uslu dur yoksa hiç iyi şeyler olmayacak! Aslında kötü de sayılmaz bana göre ama neyse.

Yok, yok bana hiç yaramadı bu haller. İyice aklım oraya kaydı! Aslında yaradı ya baksana şu haline oğlum! Böyle bir huzur geldi içine. Bir rahatlama hissi falan.

Aferin Kerem! Kız uyanınca da böyle rahatlattın beni çok sağol falan de bakalım ne oluyor. U-uyanıyor mu o? G-gözlerini mi açtı? T-tamam, sakin ol! Sakın kekeleme!

“Günaydın” diyor uyku sersemi bir şekilde omzumdaki başını kaldırıp bana bakarken. Hah! Uyanınca da dudakları pek bir güzel görünüyormuş! Hayal ettiğimden de güzel.

“G-günaydın!”

Aferin Kerem tebrikler! Harika bir başlangıç(!)

Ben Zeynep’ten böyle günaydın öpücüğümü beklerken o, kaşlarını çatarak üstüne başına bakıp hemen hızlıca doğruluyor yerinde. Yüzünden anlam veremediğim bir ifade akıp geçerken bir anda çarşafı üzerine toplayıp bana korkunç bir ifadeyle bakmaya başlıyor. İçimdeki korku git gide büyürken şuan tek kelime etmeye korkuyorum. Ne olur Zeynep! Ne olur dün geceye dair tek kötü bir şey söyleme!

“Kerem?” diyor soru soran gözlerle bana bakarken.

“Zeynep?”

Benimde soru sorar bir biçimde adını söylememle başını sağ tarafa çevirip yüzünü göremeyeceğim bir şekilde dönüyor. Ben hala ne olduğu anlamaya çalışıp salak salak etrafıma bakınıyorum. Kesin pişman oldu. Yoksa memnun mu kalmadı? Yoo her şey gayet iyiydi. En azından ben kendimden eminim! Öyle bir şey olamazsa o zaman kesin pişman oldu!