Gözkapaklarım ağırlaşıyordu ama hayır şimdi olmaz.. Şimdi düşüp bayılmak istemiyorum. Toparla kendini Zeynep.. Tekrar keremin sesiyle kendime geliyorum..
“Sana soruyorum Zeynep. Nerdeydin bütün gece?!” diyordu. Sanki sesi biraz endişeli miydi? Yoksa bana mı öyle geliyordu? “Hem senin telefonun niye kapalı?!” diye devam ediyordu o sözlerine. Ahh canım ya merak mı ettin beni sen. İçim kıpır kıpır nedense! Beni merak etmiş!
“Şarjım bitti” diyorum güçlükle. Ayakta zor duruyorum ama içimden göbek atıyorum resmen. İyice delirdim ben!
“Mert ne oluyor anlatıcak mısın zeynebin bu hali ne!” diyor kerem dişlerini sıkarak..
“Hastaneye kaldırmışlar zeynebi bayılmış oradan geliyoruz” diye açıklama yapıyor mert hala üzerinde benim ağırlığım var.
“NE?!” diyor kerem. “Ne hastanesi!”
Ben hemen doğrulmaya çalışarak;
“Tamam mert çok teşekkür ederim beni buraya kadar getirdiğin için” diyorum. Sonrada ayıp olmasın diye; “Gel istersen içeriye” derken ondan aldığım desteği bırakarak bir adım atıyorum, içeri girmeye çalışıyorum ama nafile. Sendeliyorum ve düşecek gibi olurken o diğer her şeyi gibi huzur veren eller kavrıyor belimi. Ayaklarım bana ihanet ediyorlar resmen ama işe de yaramıyor değil.
Kerem kapıyı kapatmak için dönüyor ve merte sert bir bakış fırlatarak;
“Sen gidebilirsin ben zeyneple ilgilenirim” diyor. Her şey önemini yitiriyor o an.. sadece keremin söylediklerine odaklanıyorum..
..ben zeyneple ilgilenirim.. zeyneple… ilgilenirim…. Ben ilgilenirim…
Ah işte tamda duymak istediğim kelimeler. Kerem mertin cevabını beklemeden kapıyı suratına kapatıyor ve bana dönüyor. Ayakta bile duramayan beni görünce;
“Bu böyle olmucak” diyor ve kucaklıyor beni. Bense hiç sesimi çıkarmıyorum. Kollarımı onun boynuna doluyorum ve o merdivenlerden çıkarken başımı omzuma yaslıyorum. Odaya girdiğimizde beni yatağa bırakıyor ve kalkıyor.. Hayır hayır sakın gitme kerem..
“Kerem” diyorum hemen gözlerimi açarak.
“Efendim” diyor biraz endişeli sesiyle.. kesinlikle hoşuma gidiyor.
“Gitme” diyorum koca bir aptal gibi.. ya da aşık..
“Zaten sen bana neler olduğunu açıklayana kadar hiçbir yere gitmeye niyetim yok” diyor bu sefer sert bir tonda. Ve benim yattığım tarafta yanıma oturuyor. Ellerimi tutsun istiyorum ama yapmıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
