EVCİLİK OYUNU

Gözün çıksın Merve! (28. bölüm)

 

........

Zeynebin ağzından..

 

Suya düştüğüm an ben daha ne olduğunu anlayamadan su yutmaya başlamıştım bile. Bir süre suyun dibinde kalakalıyorum ama sonra çırpınmalarımla biraz su yüzüne çıkar gibi de olsam nefes alamıyorum.. Daha sonra beni kollarıyla yukarıya çekiyor birisi. Ona tutunuyorum hemen nefes almaya çalışsam da ciğerlerim yanıyor. Hızlıca sudan çıkarılırken endişeli ses tonuyla

 

“Zeynep!” diyor kerem.. ah kerem..

 

“Zeynep iyi misin? Aç gözlerini!” demesiyle otomatikman açıyorum ve yeşil gözlerine bakıyorum.

 

“Ohh Allaha şükür iyisin! İyisin dimi?” diyor ve sarılıyor bana. Nasılda endişeli. Gerçekten benim için korkmuş muydu yani?

Onu onaylarcasına başımı sallıyorum konuşmak için halim yok nefes alsam yeter şuan!

 

“Neden söylemezsin ki yüzme bilmediğini ha?!” diyor bana kızarak aynı zamanda havluyla vücudumu sarıyor. Ve beni kucakladığı gibi odaya çıkıyoruz.

Bense kendime gelmeye çalışırken bulunduğum yerden memnun kereme sıkı sıkı sarılıyorum. Eh her zaman ele geçmiyor bu fırsat dimi?

Odaya çıktığımızda;

 

“İyi misin?” diye soruyor tekrar beni kucağından indirirken.

 

“Evet” diyorum hala ona kızgınım. Gidip sarışın yellozlarla konuşmak ha?! Hem de ben yanındayken!

 

“Çok korkuttun beni” derken gerçekten öyle görünüyor.

 

“Tamam bir şey olmadı işte” diye geçiştirmeye çalışıyorum. Beni böyle yumuşatmasına izin vermemeliyim.!

 

“Ya olsaydı?! Ben-” diyecek olurken lafını kesiyorum yoksa dayanamayıp boynuna atlıcam!

 

“Tamam işte kerem yok bir şeyim!” dedikten sonra kendimi banyoya kilitliyorum. İkinci kez duşa girmek daha fazla yorulmama neden oluyor!

Üzerimi giyinip çıkıyorum banyodan. Kerem yatakta gözleri kapalı yatıyor. Uyuyor mu uyanık mı anlayamadığımdan hiç sesimi çıkarmıyorum. Her ne kadar gidip yanına kıvrılmak istesem de bu dürtüyle savaşarak televizyonun karşısında duran koltuğa uzanıyorum. Gözlerimin kapanmasıyla uykuya yenik düşmem bir oluyor..

 

Uyandığımda koltukta değil de yatakta olduğumu fark ediyorum. Hangi ara buraya geldim diye düşünürden birden dank ediyor kafama. Başka bir açıklaması da olamaz zaten. Kerem taşımış.. Odanın içinde göz gezdiriyorum ama onu göremeyince kendimi yatağa geri bırakıyorum oflayarak. Sonra elime bir kağıt parçası geliyor..