Yine ben :)) Yeni bölümle karşınızdayımm :) Artık yavaş yavaş zeyker birbirlerine ısınıyor diyebilirim ve daha fazla ipucu vermeden sizi hikaye ile başbaşa bırakıyorum :) Keyifli okumalar :)
Bu bölüm ise Defne'ye gidiyor. Umarım beğenirsin Defnecim :)
****
Kerem’in de arkamdan yetişmesiyle odaya girerken bana fırlattığı ters bakışlar, içeride gördüğümüz kişiyle şaşkınlığa dönüşürken tekrar birbirimize bakıyoruz.
“Merhaba…”
***
63. BÖLÜM
Bir Kerem’e bir de karşımda bize gülümseyerek bakan amcama bakarken sonunda kendime gelip;
“Merhaba amca” diyebiliyorum.
Kerem de bu sırada şaşkınlıkla bakmaya devam edip “Hoş geldiniz, sizi beklemiyorduk” diyor. Allah Allah Keremcim bu şaşkınlık niye alt tarafı amcam geldi işte.
“Bu sabah Zeyneple konuşunca fazla uzatmadan gelip seninle tanışmak istedim” diyor Osman amcam da aynı güler yüzlü ifadesiyle. Zaten anlamadım ki amcamdaki bu Kerem merakını.
“İyi yapmışsınız, ben Kerem” diyor elini uzatarak yüzüne bir gülümseme yerleştirirken.
“Bende Osman, Zeynep’in amcasıyım” diyor amcam da. Tabii ya siz konuşun bende çıkayım isterseniz ha?
“Zeynep sizden baya bahsediyor neredeyse tanıyor gibiyim artık” diyor Kerem.
“Bize de senden epey bahsediyor” diyerek ispiyonluyor amcam beni! Oldu mu şimdi bu?!
“Yaa öyle mi?” derken sırıtmaya başlıyor hemen. Eh amca yani gördün mü yaptığını, hem ben şımartmıyorum bu kadar onu!
“Yok, canım abartmayın o kadar da değil” diyerek araya giriyorum mecburiyetten. Daha sonra da ikisine de konuşma fırsatı vermeden “Gel Kerem ben senin yatağa geçmene yardımcı olayım” diyorum yanına geçip.
Bir koluyla benden destek alırken diğeriyle yatağa tutunarak ayağa kalkıyor ve yatağına oturmayı başarıyor. Kerem bana teşekkür ettikten sonra odanın kapısının açılmasıyla içeriye annem ve Jale teyzem giriyor. E yok artık siz de mi geldiniz!
“Anne?” diyorum şaşkınlıkla onlara bakarken.
“Hoş geldiniz” diyor Kerem de benim aksime yüzünde kocaman bir gülümsemeyle. Belli ki bugünü herkes ziyaret günü olarak ayarlamış, sabah annemler akşam Melisler. Ahmet bey de gelsin de tam olsun bari!
“Hoş bulduk Keremcim nasıl oldun?” diye soruyor Jale teyzem
“Daha iyiyim siz nasılsınız?” diyor Keremde ondan beklenilmeyecek bir kibarlıkta.
“İyiyiz bizde.”
Eh işte bizdeki sohbette anca bu kadar olur! Herkes birbirine anlayamadığım bir şekilde gülümseyerek bakarken ben içimdeki sıkıntıdan dolayı oluşan oflama hissini bastırmaya çalışıyorum. Tamam, yani geldiniz gördünüz falan, daha niye oturuyorsunuz ki? Hem belki Kerem uyuyacak, illa ben mi diyeyim gidin diye.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
