EVCİLİK OYUNU

Saçmalığın olayım saçmala beni kerem (53. bölüm)

İyi geceleer :)) bölüm başlığımızda olduğu gibi arkadaşlar bu bölümde sanırım en üst seviyede saçmalamış  bulunmaktayım he tabi benimle birlikte zeynomda saçmaldı tabii kusurumuza bakmayın bu bölümlük :) Ama eğlenceli ve komik ilerleyen zeyker sahnelerimizin sonunda sürpriz bir sahnemiz var kii anneme burdan selam gönderiyorum :) istersen sen okuma annecim çok çok öptüm senii :) 

Bu arada yarın hande ve kerem izmire geliyorlar ve bendeki heyecanı şuan size anlatamam! tabii ki görmeye gidicem.. Daha öncede görmüştüm ama bir fotoğraf çekilmek nasip olmamıştı dua edin de bu sefer olsun en azından bir konuşabileyim onlarla size de gördüklerimi anlatırım tabiiki :) Neyse hikayemize geri dönelimm Yorumlarınız için çok çok teşekkür ediyorum cidden beni çok mutlu ediyorsunuz ve #motivasyon :) kaynağı oluyorsunuz canlarım beniiim :) 

Bu bölümü de henüz tanışmamış olsak da adını buse'den çok duyduğum nesli'ye ithaf ediyorumm :) umarım beğenirsin tatlım :)) keyifli okumlaar :)

*****

“Ya kerem ama hiç rahat durmuyorsun sen!” diyorum nazlanarak koltukta kendimi geriye atabildiğim kadar atıyorum ama yok kerem peşimi bırakmıyor! Korkmaya başlamalı mıyım acaba?

Kerem aniden durarak koltukta geriye yaslanıyor. Hayda ne oldu şimdi? Ne güzel öpüyordun, kokluyordun. Bir insanın ruh hali bu kadar hızlı değişir mi ya?

“Ne oldu kerem?” diye soruyorum birazda çekinerek. Ah Zeyno yani kesin yanlış bir şey söyledin ya da kerem yanlış anladı!

“Zeynep bak eğer istemiyorsan söyle” diyor kerem kırılgan bir ses tonuyla. O ne demek hiç istemez miyim seni ben! Onun bu haline içim cızlıyor resmen.

“Kerem sen ne dediğinin farkında mısın?” diyorum ona doğru eğilerek.

“Evet gayet farkındayım, senin davranışlarının da farkındayım kaçıyorsun benden…” diyor aynı kırılgan tonda. Eh yani kerem arabada da üzerine ben çıkmadım zaten!

“Ben mi kaçıyorum senden?” diyorum kendimi tutamadan aklıma gelen görüntüye gülerken.

“Evet, neden gülüyorsun?”

 

“Arabada yaşadıklarımızı bir hatırladım da” diyorum imayla. Allah’ım ne olur korna olayını hatırlamasın sadece o tutku dolu anlarımızı hatırlasın ne olur! Zaten rezillikte üzerime yok!

Kerem gülmeye başlayınca duamın kabul olmadığını anlamam zor olmuyor! Of ya! Neyse ki kerem gülüyor ve ben amacıma ulaştım. Birazcık da öpsem mi ki? Eh oldu hemen atlasın üzerine zeynep! İstemiyorsun sanki!

“Yeter ya ne çok güldün!” diyorum sitemle.

“Ama o yüz halini hatırladıkça gülmeden duramıyorum. İyi bir anı oldu bizim için ileride torunlarımıza anlatırız he?” diyor hala gülerken.

Yok vallaha kafayı kırmış bu! Millet torununa biz şöyle kaçtık evlendik biz böyle aşıktık diye anlatır bizimki tutkulu öpüşmelerimizi anlatacak! He bir korna olayı tabi büyük rezillik!