Uyandığımda yatakta kıpırdanıyorum önce gözlerimi açmadan.. Dün gece aklıma geliyor ve birden bir boşluk hissediyorum. Gözlerimi açmamla koca yatakta yalnız olduğumu fark etmem bir oluyor. Biraz bozulsam da bu duruma elimden ne gelir ki? Ne yapacaktı yani kerem ben uyanana kadar başımda bekleyip uyandığımda günaydın öpücüğü mü verecekti? Hah çok beklersin Zeynep..
Ben böyle aptal şeyler düşünürken bir anda kapı açılıyor ve kerem bornozuyla içeriye giriyor(!) hemen gözlerimi geri kapatıyorum görmemiş olması umuduyla.. Tabii ki niyetim onu dikizlemek değil hemen fesatlanmayın(!) Sadece onu o şekilde görüp yüzüm kıpkırmızı olmuş bir halde utanarak çıkmak istemiyorum şu kapıdan! Sanki uykumda kıpırdanıyormuş gibi yavaşça arkamı dönüyorum gözlerimi açmadan! Kerem uzuunn birkaç dakika sonunda konuşmaya başlıyor;
“Üzerimi giyindim gözlerini açabilirsin” diyor güldüğünü anladığım sesiyle.
Ah olamaz! Uyumadığımı anlamış mıydı yani.. Neyse Zeynep hemen pes etmek yok! Son şansımı da deneyip hiç ses çıkarmıyorum.
“Boşuna uğraşma numara yaptığının farkındayım” diyor tekrar aynı ses tonuyla.
Al işte rezil oldum çocuğa! Eminim yüzüm çoktan kırmızıya dönüşmüştür!
“Numara yapmıyorum ben” diye arkamı dönüyorum ama birden onu yatağın üzerinde otururken bulunca fazla yakın geliyor ve ben afallıyorum. Nefesim kesiliyor resmen. Bir de o yeşil gözleriyle gülerek bakmıyor mu! Yerimde doğrulurken;
“Tabii” diyor hala gülerek. İyice saçmalıyorum
“Yaa gülmeseneee” diye çıkışıyorum ama dayanamayarak gülüyorum bende. “Ne yapayım seni öyle görünce aklıma gelen ilk fikir bu oldu” diye açıklama yapıyorum.
Kerem gülmeye devam edince gözlerimi devirerek yataktan çıkıyorum ve kendimi yokluyorum hemen. Bulantı yok. Baş dönmesi yok. Göz kararması yok. İyi hissediyor muyum? Kesinlikle.
“Dur öyle hemen kalkmasaydın” derken ayaklanıyor kerem ben durmuş kendimi yoklarken. Birden yanıma geliyor ben öylece ayakta dikilip sesimi çıkarmayınca;
“İyi misin?” diye soruyor. Bu ilgisi o kadar hoşuma gidiyor ki iyiyim diyince yanımdan uzaklaşma düşüncesi içimi acıtıyor. Eh azıcık naz yapmaktan zarar gelmez değil mi?
“Fena değilim” diyorum biraz abartarak! Ama öküzüm anlamıyor..
“O kadar hızlı fırlarsan yerinden iyi olamazsın tabi” diyor beni tutup yatağa oturturken..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
