Her ne kadar saat geç de olsa yeni bölüm bekleyen okuyucalım için yazıp bitirdiğim bölümü hemen paylaşıyorumm :) yaptığınız yorumlar ve yeni bölüm için yaptığınız isteklerle beni fazlasıyla mutlu ediyorsunuz ve ben daha çok yazmak hatta sürekli yazmak istiyorumm :) çok teşekür ediyorum ilginiz için :)
Bölüm şarkısı Aydilgeden Aşk Paylaşılmaz. bu bölüme çok uygun olduğunu düşünüyorum ben :)
Bölümü iste ZeyKerKurabiye'ye ithaf etmek istiyorum umarım beğenirsin canım :) hepinize keyifli okumalar :)
*****
“Mert?”
Şaşkınlıktan kocaman açılan gözlerimle kapıda duran merte bakarken o gece barda yaptıkları geliyor aklıma. Kollarımı tutup beni sarstığı anda kerem yanımda olmasa daha ne kadar ileri gidebileceği… Açtığım kapıyı tekrar kapatmaya çalışırken bir adım atıp eliyle durduruyor beni.
“Bir dakika Zeynep konuşalım lütfen”
“Ben seninle konuşmak istemiyorum mert git evimden!”
“Ya ne olur Zeynep rica ediyorum bunca senenin hatırına ha?” diye ısrar ediyor.
Sesi beynimde yankı yaparken yapmamam gerektiğini bile bile serbest bırakıyorum kapıyı. Zafer kazanmışçasına tavır alan yüzündeki gülümseme genişliyor mertin.
“Biran önce ne söyleyeceksen söyle ve git” diyorum en sert ses tonumla yüzümü ifadesiz tutmaya çalışıyorum.
Biran keremin eve erken gelme düşüncesiyle gerilsem de hemen toparlanıyorum. Bir duysa mertin buraya geldiğini eyvahlar olsun!
“Zeynep bak o gece olanlar…”
“Bak benim için hiçbir şeyin anlamı yok tamam mı? Senin düşüncelerin çok yanlış mert. Biz aynı şeyi daha öncede yaşadık olmaz. Ben hiçbir zaman sana karşı bir şey hissetmedim” diyiveriyorum bir çırpıda.
Bunu bilmesi gerek. Çok daha önceden kurmalıydım bu cümleleri.
“Peki ya benim senin için hissettiklerimin hiçbir önemi yok mu?” diyor bana bir adım yaklaşmasıyla bende bir adım geriye gidiyorum.
“Yok” diyorum kendimin bile zor duyduğum sesimle. Geri geri gelerek duvara değdiğinde sırtım tam önümde duruyor. Bu yakınlığı beni rahatsız ediyor! Neredesiniz kızlar?!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
