Destan - Kitap 1 (TAMAMLANDI)

28.Bölüm

Destan elindeki kutuyu açtı. Kutunun içince siyah bir yüzük ve yanında birde mektup vardı. Mektup Karin tarafından yazılmıştı. Destan mektubu alıp okumaya başladı. 

"Selam küçüğüm, Karsen bağları elime ulaştığı anda sana yolluyorum. Sana yapman gerekenleri anlatacağım. İlk önce yüzükle kan bağı kur. Bu yüzüğü senden başkasının kullanmasını engelleyecek ve içindeki karsen bağları senin kanın sayesinde senin vücuduna uyum sağlamaya başlayacak . Daha sonra yüzüğü sol eline giy bırak yüzük gerekeni yapsın yüzüğün içindeki karsen bağarı çıkacak ve senin kolunla birleşmeye başlayacak. İşlem tamamlandıktan sonra kolunu yeniden ilaçlı sargı beziyle sar. Kolunu kullanman zaman alacaktır ancak bedeninin Karsen Bağlarına uyum sağlaması gerekiyor. Kendine iyi bak küçüğüm.  

Karin "

Destan önündeki yüzüğe baktı. Onu giydikten sonra  Karsen Bağları onun kolunu kullanmasını sağlayacaktı. Destan sol kolundaki sargıyı çıkarmaya başladı. Mai Destan'ın elindeki kutuya bakıyordu. Destan'ın kolundaki sargısını çıkardığını görünce bakışlarını başka tarafa çevirdi.

"Mai bana kolumu yeniden sarmam da yardımcı olur musun?"

Mai, Destan'ın koluna bakamıyordu. Bir kere ona kolunu sarmasında yardım etmişti ancak bu duruma alıştığı hala söylenemezdi. Destan kolundaki sargıyı çıkardı. Kolunun rengi sarıydı Destan yüzüğe bir damla kanını akıttı,yüzükten siyah bir ışık çıktıktan sonra Destan yüzüğü sol eline taktı. Yüzük bu sefer masmavi parlamaya başladı daha sonra yüzüğün içinden sayısız siyah iplik çıktı. İplikler Destan'ın parmağından başlayarak omuzuna kadar uzamaya başladı. Her iplik Destan'ın derisine temas ettikten sonra derinin altına giriyordu. Destan iplerin kolunu sarmasını hayranlıkla izliyordu. İpliklerin sayısı yavaş yavaş azalmaya başladı. Yüzüğün içinden en son kırmızı bir iplik çıktı. Bu iplik o kadar uzundu ki Destan'ın tüm kolunu yeniden bir kez daha sardıktan sonra Destan'ın omuzundan yükseldi ve Destan'ın zihniyle birleşti. Destan sol kolunun varlığını yeniden hissetmeye başladı ancak kolunu hareket ettirmek istediğinde bunu başaramıyordu.

Mai meraklı bir şekilde Destan'ın yüzüğünden çıkan şeyin onun kolunu sarmasını izlemişti. Mai yerinde duramıyordu heyecanlı olduğu her halinden belliydi.

"İşe yaradı mı?"

Destan başını olumlu anlamda salladı. Mai çok mutlu olmuştu koşup Destan'a sarıldı. Destan onun çocuk gibi sevinişini gördüğünde gülmeden edememişti.

"Pekala Mai, kolumu yeniden sarmalıyız yoksa tüm bu çabalar boşa gidecek. Bana yardım etmek istemezsen anlayabilirim. Geçen defa çok zorlanmıştın."

Mai kararlı bir şekilde Destan'ın yanında durdu. Destan gülümsedi ve gereken malzemeleri çıkardı. Mai sargı bezlerinin hepsini ilaca batırdıktan sonra Destan'a baktı.

"Şimdi ilk nereyi sarmaya başlamalıyım geçen sefer sen işin yarısını kendin halletmiştin zaten. Bana yapmam gerekenleri söyle ben yaparım."

"İlk önce parmakları sarmaya başlayalım en zor ve yapması uzun süren kısım orası."

Mai, Destan'ın kolunu sarmasına yardım etmeye başladı. Destan parmaklarını sararken çok zorlanıyordu Mai bu yüzden onun işini bayağı kolaylaştırmıştı. Destan Mai'nin onun kolunu sarışını izlerken aklına bir olay geldi.

"Mai küçükken bana söylediğin bir hayal vardı hatırlıyor musun?"

Mai titiz bir şekilde Destan'ın parmağını sarmakla meşguldü.