OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

Epiloog

*The 1975 - give yourself a try*

Sems p.o.v.

Het is ondertussen een paar weken later en het is meer in orde dan dat het ooit is geweest. Eerst dacht ik nog dat Kasper lang moeite zou hebben met het verlies van zijn beste vriend voor jaren: Daan. Ik mocht hem in het begin al niet echt, deels omdat ik hem eigenlijk soort van kende, maar hij heeft het er ook niet beter op weten te maken.

Omdat Daan hem zo abrupt en hard heeft laten vallen vanwege zijn geaardheid en zijn relatie met mij, dacht ik echt dat het nog een hele tijd zou duren voordat hij over Daan heen was, maar zijn verdriet was dus opeens weg. Ik had het hem helemaal niet kwalijk genomen als hij er iets langer moeite mee had gehad. Ik ben in ieder geval super trots op hem dat hij er mee om weet te gaan.

Terwijl ik in zijn armen lig en met hem naar een suffe film kijk, houd ik ondertussen in de gaten hoe Kasper steeds meer moeite moet doen zijn ogen open te houden. Hij speelt wat met mijn haar, maar de bewegingen gaan steeds trager. Het is al laat in de avond en we hebben heel de middag films gekeken. Van al het niks doen, ben ik moe geworden en Kasper blijkbaar ook. Voorzichtig pak ik zijn hand en druk er een kusje op. Kasper giechelt en laat zo het stoere imago dat hij op zich draagt vallen. Meestal laat hij het vallen als ik bij hem ben. Ik weet zijn zwakke plekken te vinden.

Ik kijk naar hem op en zie hoe hij me dromerig aankijkt. Vlug kus ik hem en leg dan weer mijn hoofd neer zoals het net lag. De film blijft ongestoord doorspelen, maar ondertussen lijkt de tijd stil te staan. Altijd met Kasper lijkt de tijd stil te staan. Alles om ons heen lijkt te stoppen en enkel Kasper bestaat dan nog voor me.

Al die tijd terug, toen ik tegen Kasper opbotste, had ik nooit gedacht dat dit ervan zou komen. Op dat moment had ik nooit durven dromen over alles wat ik nu heb. Kasper als eerste vriendje, Kelvin als beste vriend, Karin en Axel als beste vrienden die een leuk koppeltje zijn, Vito die uit de kast is durven komen en Flynn aan zijn zijde heeft en wie ook beiden mijn vrienden zijn. In het begin was ik nog zo ban voor Axel, voor mijn gevoelens voor Kasper en de onzekerheid, voor Vito die opeens achter me aankwam, en nu zijn we hier.

En zelfs Sam hoort er nu bij onze groep bij. Ook al is Kasper met haar vreemdgegaan, ik kan haar er niet de schuld van geven. En daarbij was wel duidelijk hoeveel spijt Kasper ervan had en dat het achteraf niet zijn bedoeling was geweest. Hij had het nog moeilijk met zichzelf en de "nieuwe" kant die hij van zichzelf ontdekt had, en ik weet hoe het gevoeld heeft. Waarschijnlijk zou dat ook mijn instinct zijn geweest.

Maar ik ben allang blij genoeg dat dit alles zo geëindigd is. Ik had me nooit kunnen inbeelden dat Kasper en ik juist hechter zouden zijn na onze breuk. Hij heeft zoveel gedaan om te bewijzen dat hij die fout niet nog een keer opnieuw zal maken, om die fout te vergeten en vergeven. Misschien ben ik toen wel iets te bot naar hem geweest en had ik naar hem moeten luisteren, maar het maakt niet veel meer uit aangezien het nu ook in orde is gekomen.

Zachtjes hoor ik Kasper snurken. Ik kijk naar hem op en glimlach bij het zien van hem, rustig in slaap. Hij is zo knap. Ik druk een kusje op zijn nek en leg dan weer mijn hoofd neer. Lichtjes pak ik zijn hand vast en kijk naar de film, waar ik eigenlijk heel de tijd niet echt aandacht aan besteed heb. Ik laat ook mijn ogen dichtvallen en voordat ik het weet ben ik ook in een lichte slaap gevallen. Het voelt heerlijk knus op Kaspers borst en het liefst zou ik zo heel de dag willen blijven liggen. Binnen de kortste keren zak ik al weg in een diepere slaap en droom ik.

Dit alles had geen beter eind kunnen hebben.