OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

54 - Sem

[Nu al een update omdat ik toch wat extra hoofdstukken heb.]

*I hate you, I love you ft. Olivia O'Brien - Gnash*

Sems p.o.v.

Ik fiets richting Kasper. Ik kom net uit mijn werk en heb besloten nog maar even naar Kasper te gaan. Dat hebben we dan wel niet afgesproken, ik weet zeker dat hij het niet erg zal vinden.

   Ik ben Kasper eigenlijk zo dankbaar dat hij met me mee is gegaan naar het ziekenhuis gisteren. Zonder hem was ik niet meer gegaan. Flynn had me geappt en zei dat Vito al een beetje vrolijker was. Ik hoop echt voor Vito dat alles weer op zijn pootjes terecht zal komen.

   Ik sla de straat van Kasper in. Nog geen halve minuut later sta ik voor zijn huis. Ik zet mijn fiets weg en ga naar binnen. Aan de kapstok hang ik mijn jas op. Dan ga ik de trap op. Ik loop de laatste tredes op en loop richting Kaspers slaapkamerdeur. Ik doe eerst nog mijn fietssleutel in mijn zak voordat ik de deur open. 

   Het volgende wat ik zie zorgt ervoor dat mijn hart in miljarden stukjes breekt: Kasper die met Sam aan het kussen is. Geschrokken komen ze van elkaar los en kijken me geschrokken aan. Bevroren sta ik even stil in de deuropening en laat het tot me bezinken.

  'Ik had het godverdomme kunnen weten!' Roep ik kwaad en gebroken uit. Ik draai me om en ren huilend de trap af.
'Sem, wacht!' Hoor ik Kasper roepen. Ik trek mijn jas aan en zoek mijn fietssleutel. Zo snel mogelijk loop ik de deur uit en haal mijn fiets van het slot af. De tranen vallen langs mijn wangen. Ik had het verdomme kunnen weten. Karin en Axel hebben me vaak zat gewaarschuwd. Kasper is een player. Ik spring op mijn fiets en fiets zo hard als ik kan weg.

   Mijn benen trappen zo hard dat het lijkt alsof ze denken dat het zo de pijn kan verlichten. Dat zal alleen niet lukken. Mijn hart is helemaal verbrijzeld op dit moment. Hoe kon Kasper? Ik dacht dat hij van me hield! Mijn longen beginnen pijn te doen en ik voel ook mijn benen verzuren, maar ik blijf stevig doortrappen. Ik wil niet in de buurt van Kasper zijn. De klootzak mag lekker stikken. Hoe kon hij? Hij wist dat ik van hem hield. Houd. Ik houd nog steeds van hem. Ik weet dat ik het niet zou moeten, maar ik kan het niet tegenhouden.

'Sem, wacht!' Hoor ik Kasper roepen maar ik negeer hem. Hij kan de pot op.  'Sem, wacht alsjeblieft!' Roept Kasper.
   'Nee, rot op!' Roep ik hees terug en trap nog harder. Ik moet weg van Kasper.
'Sem, wacht nou!' Klinkt Kaspers stem trillend. Hij klink gesloopt.
   'Nee, Kasper! Rot op!' Roep ik echter. De tranen blijven uit mijn ogen komen alsof er hele rivieren in mijn ogen verscholen zitten.

Plotseling word ik afgeremd door Kasper, die mijn bagagedrager heef vastgegrepen. Kwaad kijk ik naar Kasper om en zie dat hij ook moet huilen.
'Sem, alsjeblieft!' Smeekt Kasper. Al zijn puf lijkt weg te zijn.
   'Nee, Kasper,' ik en kijk weer voor me. Kasper moet maar leren dat ik niet een of andere sukkel ben die in zijn andere spelletjes trapt.
'Sem, alsjeblieft! Ik kan niet langer!' Roept Kasper trillend. Ik spring van mijn fiets af om Kasper eens goed de waarheid te vertellen. Kasper probeert op adem te komen. Woest en verraden geef ik hem een harde klap op zijn wang met mijn vlakke hand.

   'Wat moet je dan, vuile oplichter?! Bij me inwrijven hoe goed het voelt om met Sam te kussen?!' Roep ik uit. Ook bij Kasper stromen de tranen volop uit zijn ogen.
'Nee, Sem! Het was een grote fout! Ik had het niet mogen doen!' Zegt Kasper. Ik geloof hem niet. Wie weet hoe lang hij me al aan het bedriegen is. Het spijt hem echt niet.
   'Tuurlijk! Het was zeker alleen een fout omdat ik je betrapte?!' Roep ik woest duw tegen zijn schouders.

Kasper pakt me stevig vast bij mijn schouders. 
'Nee, Sem! Ik had het echt niet moeten doen. Het overweldigde me gewoon. Ik was er gewoon zo sterk van overtuigd dat ik op Sam was, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Nee, want ik ben namelijk op jou!' lult Kasper. Ik sla zijn handen van me af. Als hij dacht dat hij Sam leuk vond, had hij het op z'n minst nog uit kunnen maken. Dat is heel iets anders dan bedrog.
   'Maak dat de kat wijs, Kasper!'
'Sem, luister nou. Ik wist niet dat ik al die tijd verliefd op je was!' Zegt Kasper. Verontwaardigd staar ik hem zwijgend aan.
   'Wat dacht je dan? Dat ik je slet ben of zo?!' Zeg ik beledigd.

'Nee, Sem, zo bedoel ik het niet. Ik had niet door dat ik elke dag je steeds leuker begon te vinden en... en... Ik houd van je Sem, ik had het nooit mogen doen,' hakkelt Kasper huilend.
   'Je kan de pot op, Kasper!' Zeg ik terwijl de tranen maar uit mijn ogen blijven komen. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik stap weg van Kasper en stap op mijn fiets.
'Nee, Sem, wacht nou!' Smeekt Kasper nog.
   'Nee, Kasper, doei!' Roep ik. 'Veel plezier met single, o nee, wacht, veel plezier met met Sam zijn!' spuug ik uit en fiets weg.
'Sem!' Roept Kasper nog een keer en ik kan horen dat hij nog even achter me aanrent. Dan valt het stil en is alleen mijn eigen gehuil nog maar te horen.

Hoe kon hij dat in hemelsnaam nou doen? Als hij het er nou gewoon met me over gehad had, dan was ik nou niet zo verwoest geweest. Het is heel wat anders als je er zelf achter moet komen en dat dat vervolgens ook nog eens gebeurt als je op ze inloopt terwijl ze aan het zoenen zijn.

   Het beeld van Kasper die Sam kust blijft me maar volgen. Misschien had ik eerst moeten bellen, dan was ik er niet op ingelopen. Maar als ik dat had gedaan, dan had ik nooit geweten dat Kasper me bedriegt en dan had hij me al die tijd gewoon voor de gek gehouden.

   Ik blijf maar trappen en trappen. Ik vlucht weg van het huis van Kasper. Ik had nooit gedacht dat twee mensen die kussen me zo pijn hadden kunnen doen. De tranen blijven vloeien terwijl ik de stoep op fiets. Ik zet mijn fiets weg en bel aan. Eerst veeg ik nog snel mijn tranen weg voordat iemand de deur opendoet. Kelvin opent zijn voordeur, het persoon waar ik het het meest van gehoopt had. Het zou heel ongemakkelijk geweest zijn als het een van zijn ouders was. Huilend val ik in zijn armen.

   'H-het i-is uit met K-Kasper,' stotter ik jankend. Kelvin slaat zijn armen om me heen en gaat met zijn hand door de haren op mijn achterhoofd.
'Wat rot voor je. Kom binnen, dan kan je even rustig worden,' zegt Kelvin zacht en lief. Ik knik huilend en stap naar binnen. Kelvin en ik gaan naar zijn kleine slaapkamer en dan begin ik te vertellen. Kelvin luistert toe terwijl hij troostend over mijn rug wrijft. Wanneer ik klaar ben, trekt Kelvin me in een beschermende knuffel. Dit is precies wat ik nodig had op dit moment.

---
07-03-2017

Heftig.