OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

41 - Sem

[Zijn we weer xD Kleine opfrisser voor het geheugen wat er gebeurd is: De kus van Vito en Kelvin en Vito's coming out naar Kel]

*All we know - Conor Maynards Cover*

Sems p.o.v.

Ik ben druk op zoek naar Kelvin. Twee dagen terug zag ik hem met blauwe plekken rondlopen en toen ik erover vroeg via app, negeerde hij me. Ik weet dat hij nu pauze heeft, want dat is zo in zijn rooster. De roosters hier op school veranderen vrijwel nooit, dus als je een klote rooster hebt, heb je pech.

   Nog een keer kijk ik speurend de kantine rond en zie dan Kelvin buiten zitten door het raam. Ik loop de kantine uit naar buiten. Het is best wel fris. Vastberaden stap ik op Kelvin af. Hij heeft me iets uit te leggen. Ik zag namelijk een foto rondgaan op Facebook van hem en Vito samen. Kelvins hand lag troostend op de rug van Vito. Degene die de foto heeft gemaakt, moet wel geweten hebben dat Kelvin homo is en Vito een homofoob.

   "Hey," zeg ik en plof naast hem neer op het bankje. Hij kijkt op en haalt zijn sigaret uit zijn mond.
"Hallo," zegt hij met een glimlachje. Zijn gezicht is bont en blauw en zijn lip is gescheurd. Ook Vito draagt deze look al twee dagen.
   "Laat Vito je nog steeds niet met rust?" Vraag ik. Hij schudt zijn hoofd.
"Nope," zegt hij en neemt een trekje. Zacht zucht ik. Een paar keer tik ik met mijn voeten op de grond terwijl ik een manier bedenk om over die foto te beginnen. Ik frons.

   "Als je hulp nodig hebt, moet je het zeggen, hè," zeg ik dan.
"Tuurlijk," zegt hij met een glimlach.
   "Kasper en ik helpen graag," zeg ik terug.
"Ja, even daarover. Waarom had je me niet verteld dat je met Kasper hebt?" Zegt hij dan en kijkt me scheef aan. Ik haal mijn schouders op.
   "Ik dacht dat je dat wel wist..." Zeg ik zacht. Hij schudt zijn hoofd.
"Wist ik niet. Ik wist niet eens of je met een meisje of jongen had," zegt Kelvin dan, wat me laat beseffen dat we het daar inderdaad nooit over hebben gehad.

   "Sla jij Vito trouwens niet terug?" Verwissel ik snel het onderwerp. Kelvin kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Paar dagen terug voor het eerst goed," antwoordt hij.
   "Je moet wel goed van je afbijten, anders blijft hij je lastigvallen," zeg ik bezorgd.
"Hij laat me nu wel met rust," zegt Kelvin met een frons. Ik kan aan hem zien dat hij iets achterhoudt.
   "Trouwens, ik zat gisteren op Facebook hè..." Zeg ik.
"Ja?"
   "En ik zag een foto voorbij komen..." Zeg ik. Kelvin valt stil. "Van jou en Vito," zeg ik als hij na een tijdje nog niets heeft gezegd.
"Oh, dat," zegt hij en blaast zijn rook uit.
   "Ja, dat. Wat was er aan de hand?" Vraag ik nieuwsgierig.
"Niets bijzonders," antwoordt Kelvin alsof er niets aan de hand is. Ik weet echter wel beter.

   "Waarom zag het er dan uit alsof je hem aan het troosten was?" Vraag ik doordringend. Zacht zucht Kelvin.
"Het was niets, Sem," zegt hij met een glimlach. Wat een wonder, ik geloof hem niet.
   "Tuurlijk. Waarom zat Vito überhaupt naast je? Het is namelijk niet echt normaal dat een homofoob naast een homo zit," Vraag ik dan.
"Sem-"
   "Er was iets, want je was hem aan het troosten, Kelvin," houd ik vol.
"Sem, sorry, maar het gaat je niets aan. Vito heeft het moeilijk, oké?.." Even kijkt Kelvin op zijn mobiel. "Maar ik moet gaan, doei," zegt hij, staat op, trapt zijn sigaret uit en loopt dan weg.
   "Doei," roep ik hem nog na en trek dan mijn benen op het bankje.

'Vito heeft het moeilijk.' Waar gaat dat dan weer over?

Vito slaat Kelvin in elkaar en dan heeft Vito het moeilijk?

Vito slaat haast elke homo hier in elkaar en hij heeft het moeilijk?

Dat is echt de grootste onzin die ik ooit heb gehoord.

*

Eindelijk is de schooldag voorbij. Op mijn fiets trap ik stevig door naar huis. Nog maar een kwartiertje fietsen en dan ben ik thuis. Vandaag had ik maar niet met Kasper afgesproken, omdat ik nog aan een project moet werken.

Dan denk ik weer aan wat Kelvin heeft gezegd: 'Vito heeft het moeilijk.' Zacht lach ik in mezelf. Vito die het moeilijk heeft, stel je eens voor. Wat zou er dan zou moeilijk voor hem moeten zijn? Zijn slachtoffers kiezen zonder betrapt te worden of zo?

Het zal vast wel iets zijn als Kelvin het zegt, maar ik kan me niets voorstellen.

   Na een tijdje kom ik dan eindelijk thuis aan. Mijn fiets zet ik in de schuur en vervolgens loop ik de gang in. Daar trap ik mijn schoenen uit en gooi mijn rugzak in de hoek. Tenslotte hang ik mijn jas aan de kapstok en loop dan de eetkamer in. Mam zit een spelletje te doen op haar iPad.
   "Hallo," groet ik haar. Ze glimlacht. Ik ben echt blij dat ze ongeveer twee weken geleden terug zijn gekomen van hun vakantie.
"Hallo, schat," zegt mam. Tegenover haar neem ik plaats aan de tafel. "Vond je het trouwens echt niet erg om alleen te zijn?" Vraagt mam voor de zoveelste keer. Ik schud mijn hoofd.
   "Nee, en ik was trouwens ook veel bij Kasper," zeg ik en mam knikt. "Ik heb er zelfs een paar keer geslapen en tante Annie lette toen op het huis," zeg ik.

"Bij Kasper geslapen?" Vraagt ze dan. Oeps, dit had ik haar nog niet eerder verteld...
   "Ja," zeg ik zonder blikken of blozen.
"Heb je op de bank geslapen?" Vraagt ze dan.
   "Nee joh, op de logeerkamer. En de laatste keer bij Kasper in bed," floept uit mijn mond.
"Bij Kasper in bed?!" Vraagt mam verbaasd en krijgt een rare blik in haar ogen.
   "Ja..?" Zeg ik vragend omdat ik niet begrijp wat er verkeerd is.
"Je gaat toch niet met hem in één bed slapen?!" Vraagt mam overdonderd en boos. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.
   "Pardon?! Hij is wel mijn vriendje! En bovendien, het is niet zo dat ik of Kasper dadelijk opeens zwanger zijn, hoor! Ik heb zelfs in een trainingspak geslapen! Jezus, wat denk je wel niet allemaal van me?!" Zeg ik boos, sta op en storm de trap op met mijn rugzak om mijn schouder.

   Op mijn kamer ga ik druk bezig met het project. Ik ben echt zeer beledigd door mams opmerking. Wat denkt ze wel niet? Dat nu ik een vriendje heb, ik er meteen op los neuk of zo?! Jezus mina, wat een vertrouwen heeft dat mens in me. Echt een geweldige moeder. Net zei ik nog dat ik blij was dat ze terug zijn, maar die woorden neem ik terug.

*

Na een goed anderhalf uur werken heb ik mijn project waar ik al eerder mee begonnen was afgerond. Nu hoef ik me daar gelukkig de komende drie weken geen zorgen over te maken. Een zacht klopje op mijn deur schrikt me uit mijn concentratie. Ik kijk om.

   "Binnen," zeg ik. De deur gaat open en mam komt op mijn bed zitten.
"Hé, sorry van net, schat," zegt ze. Ik zucht een keer. "Het is gewoon zo dat ik Kasper nog niet eens echt ken en hij is wel je eerste verkering. Wie weet wat je wel niet allemaal had kunnen denken en doen," zegt ze dan. Ik knik.

"Je wordt gewoon zo snel groot," zegt ze dan. Ik lach.
   "Het is al goed, mam," zeg ik dan. Ze glimlacht.
"Mooi. Nodig hem anders uit om morgen te komen eten. Kunnen we de heer in kwestie ook een keer zien," stelt mam voor met een enorme glimlach.
   "Serieus?" Vraag ik blij.
"Natuurlijk!" Zegt mam.
   "Gaaf! Zal ik doen," zeg ik. Mam geeft me een kus op mijn wang en loopt dan mijn kamer weer uit.

Jup, oeps, mijn ouders hebben Kasper nog nooit gezien. Het was er gewoon nog nooit echt van gekomen. Maar daar komt morgen waarschijnlijk verandering in.

---
14-10-2016

So, eindelijk weer een update hier. Ik zit erover te twijfelen om de updates tussen OFDWID en Vito's boek om de week te doen i.p.v. twee weken OFDWID en dan één week Vito's boek. Het probleem is alleen dat ik niet echt veel reserve hoofdstukken heb voor beide.

Ook ben ik nog eens bezig "20 leerlingen in één klas", wat ik momenteel echt veel leuker vind om te schrijven... En omdat ik het zo druk heb met school, heb ik niet enorm veel tijd om te schrijven en als ik het wel heb, besteed ik die dus aan 20LIEK :$

Misschien komt er dus op een gegeven moment een dag dat ik geen hoofdstuk klaar heb voor de 'Het Gayft Niet'-Serie, maar dan vertel ik jullie dat nog wel. ;)

Tot snel

-Ymke (IEMKE)