OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

49 - Sem

*I don't wanna live forever - Taylor Swift ft. ZAYN*

Sems p.o.v.

Met mijn rugzak en gymtas op mijn rug loop ik naar de gymzalen naast onze school. Ik loop zonder jas buiten, wat niet erg verstandig was aangezien het niet warmer dan twee graden boven nul is. Ik zucht mopperend op mezelf en loop stevig door. Deze twintig meter zijn in de kou misschien wel de ergste twintig die je af kunt leggen. De zware tassen helpen ook niet echt mee.

   Eindelijk stap ik het gebouw binnen en geniet van de warme lucht die zich om me heen wikkelt. Ik kijk op het bord welke kleedkamer ik heen moet en ga erheen. Ik loop door de lange gang naar de kleedkamer, die ergens achterin zit. Ik hijs mijn rugzak, die besloot half van mijn schouder af te glijden, nog een keer extra omhoog en ga dan de kleedkamer in. Een aantal jongens uit de klas is er al, onder anderen Vito en Axel. Ik zucht en kleed me zo snel mogelijk om. Mijn spijkerbroek en T-shirt heb ik binnen één minuut verwisseld voor mijn gymbroek en -shirt. Ik ga op het bankje zitten om mijn gymschoenen aan te trekken.

   Voorzichtig kijk ik naar Vito, die nog geen een kledingstuk heeft verwisseld. Hij staat met zijn rug naar me toe. Ik kan zien hoe hij afwacht totdat Aarnout en Max – zijn beste vrienden – samen de kleedkamer verlaten. Aarnout en Max praten nog wat met elkaar, vullen hun bidon met water en gaan dan de kleedkamer uit.

Vrijwel meteen begint Vito zich om te kleden. Eerst vervangt hij zijn broek voor zijn gymbroek. Zijn benen zitten vol blauwe plekken, ik neem aan door voetbal. Terwijl ik mijn veter strik trekt Vito zijn shirt uit. Een rug vol blauwe plekken komt tevoorschijn en ook zijn armen zijn bont en blauw. Dit kan niet door voetbal komen, echt niet. Vito trekt een zwart shirt met lange mouwen aan en daarover doet hij zijn witte gymshirt van school aan. Hij wil overduidelijk niet dat iemand zijn blauwe plekken ziet.

   Zodra hij zich omdraait om zijn schoenen aan te doen, kijk ik snel naar mijn schoenen en doe alsof ik niets gezien heb. Ik kijk naar Axel, die ook naar Vito aan het kijken is. Hij krijgt door dat ik naar hem aan het kijken ben, dus kijkt hij nu naar mij. Ik haal mijn schouders op en kijk hem verward aan.

De blauwe plekken op zijn benen kunnen helemaal niet van voetbal zijn, bedenk ik me nu pas, Vito zit namelijk helemaal niet op voetbal. Ik kijk weer naar Vito, die ondertussen zijn schoenen aanheeft. Hij staat op van het bankje en kijkt me met een lege blik aan. Zonder iets te zeggen loopt hij de kleedkamer uit. Ik kijk geschrokken naar Axel.

   'Had je zijn blauwe plekken gezien?' Vraag ik hem zachtjes, zodat niet heel de kleedkamer mee hoeft te genieten van ons gesprek.
'Ja,' zegt hij droog. Ik kijk hem fronsend aan. Geen emotie?
   'Ja?' Vraag ik verbaasd. 'Heb jij dat gedaan?'
'Nee, maar na alles wat hij iedereen heeft aangedaan, vind ik dat hij het verdiend heeft. Mij boeit het echt niet dat hij bont en blauw is. Boontje komt om zijn loontje,' zegt hij.
   'Dat snap ik ook wel, maar dan vind ik het alsnog lullig,' werp ik daarop tegenin. Axel zucht.
'Sem, je bent te goed voor deze wereld. Wie weet was Vito wel weer eens bezig met een homo in elkaar slaan en pikte deze dat niet en heeft hem dan ook terecht een lesje geleerd,' zegt Axel. Ongelovig kijk ik hem aan.

   'Axel, jij en ik weten maar al te best dat elke homoseksuele jongen op school al een hele tijd niet meer is lastiggevallen door Vito. Zijn buurjongen is uit de kast gekomen en zelfs daarbij heeft hij niets gedaan,' zeg ik. Axel zwijgt.
'Misschien was het iemand die hij een tijd terug te grazen heeft genomen en besloot diegene nu pas wraak te nemen,' zegt hij dan.
   'Dat zou kunnen, maar het klinkt niet logisch voor mij. Ik denk dat het iets anders is dat hem dwars zit. Zelfs Kelvin zei laatst nog dat Vito het moeilijk heeft,' zeg ik. Axel kijkt me wazig aan.
'Mij best. Voor mij blijft het iemand die wraak heeft genomen,' zegt hij, staat op en loopt de kleedkamer uit.