OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

52 - Kasper

[Ik heb een nieuwe cover..? Ik weet alleen niet of ik deze leuker vind of de vorige. Help? Jullie mogen het eerlijk zeggen: Welke cover vinden jullie beter? De vorige staat vast nog wel ergens tussen de afbeeldingen van dit boek. (Het is 'm niet geworden, lol) (:]

*Something just like this ft. Coldplay - The Chainsmokers*

Kaspers p.o.v.

Ik sta met mijn mobiel in de gang te wachten op Sem. Hij is boven nog bezig met wat gerommel. Verveeld leun ik tegen de muur aan in de hoop dat Sem snel klaar is.
'Kun je alsjeblieft opschieten, Sem? Ik heb geen zin om nog langer te moeten wachten. Ik weet überhaupt niet waarom je wil gaan,' zeg ik en zucht een keer. Ik leun met mijn hoofd tegen de muur en staar naar het plafond.
'Jaja, ik kom al. Ik strik nu mijn laatste veter,' zegt hij.
'Mooi,' zeg ik en kreun een keer. Ik duw mezelf van de muur af en ga onderaan de trap staan. Ik kijk stil naar boven en wacht totdat Sem verschijnt. Het duurt nog geen halve minuut of Sem komt de trap al afgelopen.

'Klaar?' Vraag ik.
'Ja, alleen mijn jas nog aantrekken,' zegt hij en springt van de laatste trede af. In een soepele beweging haalt hij zijn jas van de kapstok af en doet hem aan. Hij loopt richting de deur.
'Heb je alles?' Vraag ik.
'Ja,' zegt hij terwijl hij zijn rugzak op zijn rug hijst.
'Oké, dan gaan we,' zeg ik en loop achter hem aan naar buiten. Ik pak mijn fiets uit de schuur en Sem vist die van hem uit de heg. We stappen op en fietsen weg van mijn huis. Het geraas van het verkeer overstemt de stilte, die zich tussen mij en Sem bevindt. Zwijgend denk ik na terwijl ik doorfiets. Mijn benen bewegen alsof het zo normaal is als mijn ademhaling. We slaan rechtsaf.

'Bedankt dat je meegaat,' zegt Sem dan opeens.
'Natuurlijk, als je me dat vraagt dan doe ik dat,' zeg ik en kijk hem met een kleine glimlach aan. 'Waarom wil je er nou eigenlijk heen?' Vraag ik.
'Ik wil laten zien dat ik het lullig vind en dat ik hoop dat hij er snel bovenop komt,' zeg ik. Ik knik. Sem heeft me gevraagd met hem mee naar het ziekenhuis te gaan zodat hij Vito een bezoekje kon brengen. Hij gaf het niet direct toe, maar stiekem durfde hij er niet alleen naartoe te gaan. Volgens mij is hij bang dat hij er niet gewenst is.
'Ik weet zeker dat hij dat zal waarderen,' zeg ik om Sem gerust te stellen.
'Ja. Moet je voorstellen dat je vader je zo haat omdat je op iemand verliefd bent,' stamelt hij. Ik s schud mijn hoofd.
'Dat kan ik me niet voorstellen,' zeg ik simpelweg.
'Klopt,' zegt Sem.

Ik kan er nog steeds niet bij dat Vito homoseksueel is. Al die tijd heb ik hem zo vreselijk gehaat en het enige wat ik nu nog kan doen is enorm veel medelijden met hem hebben. Zowat terug in de kast geschopt worden door je ouders; een vriendinnetje moeten nemen omdat je ouders anders een intense hekel aan je zouden hebben; keer op keer in elkaar geslagen worden door je vader; je vriendje voor iedereen moeten verbergen; uit de kast komen; door je ouders uit huis gezet worden en vervolgens zelf helemaal in elkaar gerost worden door je leeftijdsgenoten, Vito heeft het allemaal meegemaakt. Het zou je maar gebeuren. Ongelofelijk dat de andere jongens geen begrip konden tonen.

Sem en ik slaan de laatste straat in waar we moeten zijn. Al snel komt het ziekenhuis in beeld. We gaan de stoep op en zetten onze fietsen weg in de bewaakte fietsenstalling. Dan gaan we naar binnen en lopen richting. de balie.
'Kun jij het vragen?' Zegt Sem en kijkt me nerveus aan. Ik knik en stap op het loket af en glimlach vriendelijk naar de medewerkster die er zit. Sem blijft op een halve meter afstand.
'Hallo, wij komen voor Vito Handmaat,' zeg ik. Ze knikt.
'En wat zijn jullie van de patiënt?' Vraagt de vrouw.
'Vrienden,' zeg ik. Ze knikt en typt wat op haar computer.
'Hij ligt op kamer 14D, dat is het aan het eind van deze gang helemaal links. Het bezoekuur eindigt om vijf uur,' zegt ze.
'Bedankt,' zeg ik en stap van de balie af.
'Geen probleem,' zegt de vrouw en gaat weer door met waarschijnlijk wat administratie.