မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၄၇)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၄၇)

ကမာသည္ ေဟဇယ္ထြက္သြားေတာ့ အထိန္းေတာ္ႀကီးကို ေမးသည္။
"ေဟဇယ့္ အေျခအေနဘယ္လိုလဲ။"

"သူ သခင္ေလးကို အရမ္းခင္တြယ္ေနတာကို စိုးရိမ္မိပါတယ္ သခင္ေလး။"

ကမာ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။ အထိန္းေတာ္ႀကီးကို မွာလိုက္သည္။

"သူ႕ကို ကြ်န္ေတ္ာ ေန႕ခင္းပိုင္း စစ္တပ္ေလ့က်င့္ကြင္းမွာ သြားက်င့္ခိုင္းေတာ့မယ္။ သူ႕ကို ေသခ်ာ သင္ႀကားထားေပးပါ။ ေဆးေတြကို ေသခ်ာတိုက္ထားေပးပါ။ ကိုယ္လက္ႀကံ႕ခိုင္မႈကို ေသခ်ာကရုစိုက္ပါ။"

အထိန္းေတာ္ႀကီးက ကမာကို ေက်းဇူးတင္စြာႀကည့္ကာ တီးတိုးေျပာသည္။

"သူ႕ဘ၀မွန္ကို ျပန္ေပးလို႕မရေတာ့ဘူးလား သခင္ေလး။"

ကမာ သက္ျပင္းရိႈက္လိုက္မိသည္။ ေခါင္းကို အသာယမ္းကာ
"အခုေတာ့ လံုး၀ေပးလို႕မရေသးဘူး။ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ ဒါနဲ႕ ဒါေလး။ ေဟဇယ့္ကို ေပးလိုက္ပါ။ ခရီးထြက္တုန္း လွလို႕ ေဟဇယ့္အတြက္ ၀ယ္လာတာ။ "

ကမာသည္ လွပေသာ ေက်ာက္စိမ္းဆံထိုးေလးကို ကမး္ေပးလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ကမာ ကိုယ္တိုင္ ေဟဇယ္ကို ေပးခ်င္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အစစအရာရာ သတိထားရမည္မဟုတ္လား။ ကမာ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို ကမ္းေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အဲ့ဒီထဲက လက္ေဆာင္ေတြကို အိမ္ေတာ္ ၀န္ထမ္းေတြကို အထိန္းေတာ္ႀကီးႀကည့္ျပိီး ေ၀ေပးလိုက္ပါ။ အထိန္းေတာ္ႀကီးအတြက္လည္း ပါတယ္။"

အထိန္းေတာ္ႀကီးထြက္သြားေတာ့ ကမာ ေရခ်ိဳးကာ တေရးအိပ္လုိက္သည္။ တကယ္ေတာ့ အကိုႀကီးနွင့္အတူအိပ္စဥ္ ကမာ ေယာင္မိမည္စိုးလို႕ နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ မအိပ္ရတာ ႀကာေလျပီ။ ခဏတြင္း ကမာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

တင္တက္ရင္သည္ ကိုယ္ရံေတာ္ ေျပာသည့္ စကားကို ႀကားေသာ္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္သြားသည္။ ကမာက ေကာင္ေလးကို တကယ့္ညီတစ္ေယာက္လိုထားပါလား။ တကယ္ပဲ သူ႕ညီေလးလားဟု သိခ်င္လို႕ ေနာက္တေန႕ တင္တက္ရင္ကိုယ္တိုင္သြားႀကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

"မင္းႀကီး။ အိမ္ေရွ႕စံ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္။"

"၀င္ခုိင္းလိုက္။"

တင္ေမာ္ရင္ အေဆာင္ထဲ ၀င္လာေသာအခါ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို တခ်က္ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ကမာ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေနာင္ေတာ္။"

တခါတည္း ရိပ္မိကာ တန္းေမးလိုက္သည္။ ကမာအတြက္ကလြဲလွ်င္ မည္သူကမွ ေနာင္ေတာ္ကို စိုးရိမ္စိတ္၀င္ေအာင္ မလုပ္နို္င္ေပ။

"သူ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို ေမြးစားထားတယ္။ နာမည္က ေဟဇယ္တဲ့။"

"ေဟဇယ္...အဲ့ဒါ ကမာ ့ ညီ၀မး္ကြဲနာမည္ မဟုတ္လား။"

"ဟုတ္တယ္။ ညီအစစ္ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာဘူး။ မနက္ျဖန္ ေနာင္ေတာ္ သြားေတြ႕မလို႕။"

"ေနာင္ေတာ္ မသြားပါနဲ႕။ ကမာ လန္႕သြားပါ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သြားလိုက္ပါ့မယ္။ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ ေနာင္ေတာ္ရယ္။ ကမာက ေနာင္ေတာ့္ကလြဲျပီး ဘယ္သူ႕ကို မွ မခ်စ္ပါဘူး။"
"လူ႕စိတ္ကို မင္းစိတ္ခ်ရဲလို႕လား။"

"ေနာင္ေတာ္ႀကီးရယ္။ ကမာ့ကို ေနာင္ေတာ္ ပိုင္ဆုိင္ထားျပီပဲ။သူကလည္း ေနာင္ေတာ့္ကို အ၇မ္းခ်စ္တာ ညီေတာ္ အသိဆံုးပါ။ "

တင္ေမာ္ရင္သည္ ေနာင္ေတာ့္စိုးရိမ္စိတ္ကိုေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည္။ တင္တက္ရင္သက္ျပင္းရိႈက္ မ္ိလိုက္သည္။ ေမာ္ရင္ေျပာသလို ကမာ မိမိကို ခ်စ္သည္ကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေအးသြားသည္။

"ေနာင္ေတာ္... ေနာက္ ၁၀ ရက္ဆိုရင္ ဂိုယိုျပည္က သံတမန္ေတြေရာက္လာပါ့မယ္။"

တင္တက္ရင္ ညီျဖစ္သူကို စိုက္ႀကည့္ျပီးေမးလိုက္သည္။
"ဘာထူးျခားေနလို႕လဲ။"

"သူတို႕ပို႕ထားတဲ့ မင္းသမီးနဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးတစ္ခါမွ သြားမအိပ္တဲ့သတင္းကို ရသြားလို႕ ဘာျပီး ေမးျမန္းတဲ့သေဘာပါ ေနာင္ေတာ္။"

တက္တက္ရင္၏ မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္လုိက္ေသာအခါ က်ားႀကီးမာန္ဖီသည့္ ပံုျပန္ေပၚလာခဲ့သည္။

"အဲ့ဒါ သူတို႕နဲ႕ ဘာဆိုင္သလဲ၊ ငါ့ မိဖုရားျဖစ္သြားရင္ျပီးေရာ မဟုတ္လား။ အိပ္တာ မအိပ္တာ သူတို႕ဘာပူစရာလိုလို႕လဲ။ "

"ေနာင္ေတာ္။ သူတို႕က နန္းဆက္ေသြးအတြက္လည္း စဥ္းစားထားပံုရတယ္။"

"စိတ္မ၀င္စားဘူး။ မင္းႀကည့္လုပ္လိုက္။ ငါ့ ဘယ္မိဖုရားနဲ႕မွ အိပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြက အစဥ္ အလာအရ မိဖုရားေျမွာက္ရမယ္ဆိုလို႕သာ ေျမွာက္ထားတာ။ သူတို႕ ကေလးေမြးခ်င္ရင္ နည္းရွာျပီး ေမြးခိုင္းလိုက္။"

တင္ေမာ္ရင္ စိတ္လည္းညစ္သြားသည္။ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္သြားသည္။ အကိုႀကီးေရွ႕ျဖစ္လို႕ ရယ္ခ်င္ စိတ္ကို ေအာင့္ထားရသည္။ ေလာေလာဆည္ ေနာင္ေတာ္က ကမာ့ကိုသာ စိတ္စြဲေနသည္ မဟုတ္လား။ တင္ေမာ္ရင္ သက္ျပင္းခ်ကာ ေနာင္ေတာ့္ကို ကတိေပးလိုက္သည္။

"ညီေတာ္ ေျဖရွင္းလိုက္ပါ့မယ္။ မနက္ျဖန္ ညီေတာ္ ကမာ့ဆီသြားလိုက္ပါ့မယ္။ ေနာင္ေတာ္ သူ႕ဆီ မသြားနဲ႕ေနာ္။"

"ေအး။"
တင္တက္ရင္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ စိတ္က သြားႀကည့္ခ်င္တာ ေအာင့္ထားရသည္။

ကမာသည္ ေဟဇယ္နွင့္ အတူ ေလ့က်င့္ေနစဥ္ အကိုေလး ေ၇ာက္ခ်လာသည္။ တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာနွင့္အတူ ဓါးေရးေလ့က်င့္ေနသည့္ ေကာင္ေလးကို ႀကည့္ကာစိတ္ထဲထင့္သြားသည္။ ဒီေကာင္ေလး ပံုကို မိမိရင္းနွီးေနသလို ခံစားရသည္။ ေသခ်ာႀကည့္ေတာ့လည္း သူ႕မ်က္နွာကို မိမိမသိေပ။

"အကိုေလး...ေစာေစာစီးစီး ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ။"

ကမာ လန္႕သြားေသာ္လည္း ဟန္မပ်က္နူတ္ဆက္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ေဟဇယ္နွင့္ က်န္ရဲမတ္မ်ားက ဒူးတုပ္ကာ အိမ္ေရွ႕မင္းကိုအရိုအေသျပဳႀကသည္။

"အိမ္ေရွ႕မင္းကို ဂါရ၀ျပဳပါတယ္။"

"ရတယ္။ ထေတာ့။ နန္းေတာ္ထဲမဟုတ္ရင္ ဒါေတြ မလိုဘူးလို႕ေျပာထားရဲ႕နဲ႕ကြာ။"
တင္ေမာ္ရင္ေျပာရင္း ေဟဇယ္ကို အကဲခတ္လိုက္သည္။

"ကမာနဲ႕ အတူ မနက္စာစားခ်င္လို႕လာခဲ့တာ။ ဘယ္လုိလဲ။ ခရီးသြားရတာ ေပ်ာ္လား။"

ကမာသည္ အကိုေလးနွင့္အတူ နားေနေဆာင္ဘက္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ အကိုေလးကို ေဟဇယ္နွင့္ ေ၀းရာသို႕ မသိမသာေခၚထုတ္လာျခင္းျဖစ္သည္။

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၃၅)-ဒုတိယပိုင္း
"ဟုတ္ကဲ့ ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္ အကိုေလး။ အကိုႀကီး တာ၀န္ေတြေတာ့ မလြယ္ဘူးေနာ္။ အခုလည္း နယ္စားေတြက သမီးကညာ ဆက္သလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ရက္ မိဖုရားေျမွာက္ ရမွာေလ။"

"ေအး။ မင္းေျပာမွ သတိရတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးက မိဖုရားေျမွာက္ျပီး လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္ မထိေတာ့ ႀကာရင္ မေကာင္းဘူးေနာ္။ အခုေတာင္ ဂိုယိုျပည္က မိဖုရားနဲ႕ အကိုႀကီး မအိပ္တာ သိသြားလို႕ လာစံုစမး္ႀကေတာ့မယ္။"

ကမာ ဘာမွ မေျပာပဲ ေနလိုက္သည္။ အကိုေလး ဘာကို ဆိ္ုလိုခ်င္တာလဲ။
"ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကို ေျပာေပးရမွာလား"

တင္ေမာ္ရင္က တခ်က္ရယ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ေအး။ ကမာ တိုက္တြန္းရင္ ရမယ္ထင္တယ္။ အနည္းဆံုး မိဖုရားေတြနဲ႕အိပ္ဖို႕ေပါ့ကြာ"

ကမာ နားလည္ပါသည္။ အခု အကိုုႀကီးက မိမိနွင့္အိပ္ေနလို႕ မိဖုရားေတြဆီမသြားတာ မဟုတ္လား။ မိမိလည္း အကိုႀကိးကို သြားေစခ်င္ပါသည္။

"ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္ပါ့မယ္ အကိုေလး။"

ထိုစဥ္ အေစေတာ္မ်ားက ဟင္းပြဲမ်ားလာပို႕သည္။ မနက္စာက ရိုးရွင္းကာ အေငြ႕တေထာင္း ေထာင္းထ ကာ စားခ်င္စဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
"ဟား...စားေကာင္းမယ့္ပံုပဲ။ ညီေလးရဲ႕မနက္စာက ဒါပဲလား။"

"ဟုတ္တယ္ အကိုေလး။ အကိုေလးကို ေကြ်းရမွာေတာင္ အားနာလိုက္တာ။"

"ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ။ အကိုေလး ဒီလိုဟင္းေတြကို ႀကိဳက္တာ သိလ်က္နဲ႕။ဒါနဲ႕ ကမာနဲ႕ ခုနက ေလ့က်င့္ေနတဲ့ အေစေတာ္ေလးကို ေခၚလိုက္ပါလား။ အကိုေလး ေတြ႕ခ်င္လို႕။"

ကမာ၏ တူလက္မွ လြတ္က်သြားသည္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန္႕သြားျခင္းျဖစ္သည္။

"ဘာျဖစ္လို႕လဲ အကိုေလး။"

တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာ့အမူအယာေႀကာင့္ အကိုႀကီးဘာေႀကာင့္စိတ္ပူသည္ကို သိသြားသည္။
"သူက ခ်စ္စရာေလးေနာ္။ ညီေလး ဘယ္က ေတြ႕ခဲ့တာလဲ။"

ကမာ သည္ အကိုေလး၏ အႀကည့္ကုိေရွာင္ကာ ေျဖလိုက္သည္။

"ကြ်န္ေစ်းကေန ၀ယ္လာတာပါ။ "

"သူ႕ကို အကိုေလး ေတြ႕ခ်င္တယ္ ေခၚေပးပါ။"
တင္ေမာ္ရင္ခိုင္မာစြာေျပာလိုက္သံကို ႀကားေသာ္ ကမာ ျငင္းမရေတာ့မွန္းသိလိုက္သည္။

ကမာ သည္ အေစေတာ္တစ္ဥိီးကို လႊတ္ကာေခၚခိုင္းလိုက္သည္။ ေဟဇယ္သည္ အိမ္ေရွ႕မင္းေရွ႕သို႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေဟဇယ္သည္ အကိုေလးကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့

"အိမ္ေရွ႕မင္းသားကို ဂါရ၀ျပဳပါ ေဟဇယ္"

တင္ေမာ္ရင္သည္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္ေလးကို ႀကည့္ရင္း လက္ျပကာ တားလိုက္သည္။
"ရတယ္ ညီေလး။ ေဟဇယ္တဲ့လား မင္း နာမည္ေလးက..."

ေဟဇယ္က ေႀကာက္ေနသျဖင့္ မေျဖပဲေနသျဖင့္ ကမာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေျဖလိုက္ေလ ေဟဇယ္.."

"မွန္လွပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးနာမည္က ေဟဇယ္ပါ အရွင္။"

တင္ေမာ္ရင္သည္ ၀ါ၀င္းေသာအသားအရည္ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးနွင့္ ကမာ့ကို ယွဥ္ႀကည့္ကာ ကမာ့ ညီ၀မ္းကြဲ ေဟဇယ္မဟုတ္မွန္း သိသြားသည္။ အသားအေရာင္ျခင္းကြာသည္ မဟုတ္လား။

"မင္း ဘယ္ဇာတိကလဲ ေဟဇယ္"
ေဟဇယ္ ေႀကာက္သြားေသာ္လည္း အကိုေလးသင္ထားသည့္အတုိင္း ေျဖႀကားလိုက္သည္။
"မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး သခင္ေလး ကမာဆီကို မေရာက္ခင္က အျပင္းဖ်ားလို႕ အရင္က အေႀကာင္းေတြကို ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။"

တင္ေမာ္ရင္သည္ ေဟဇယ္၏ စကားေျပာပံု၊ မ်က္လံုးအႀကည့္၊ ကိုယ္အမူအယာမ်ားကို အကဲခတ္ကာ ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။

"ရျပီ။ မငး္သြားေတာ့။"

ကမာသည္ ေဟဇယ္ထြက္သြားေတာ့မွ တင္ေမာ္ရင္ကို ေမးလိုက္သည္။

"အကိုေလး...ဘာေႀကာင့္ ေဟဇယ့္ကို စိတ္၀င္စားတာလဲ။"

"အကိုေလး စိတ္၀င္စားတာ မဟုတ္ဘူး။ အကိုႀကီး စိတ္၀င္စားတာ။"

ကမာ မ်က္နွာ ေသြးဆုတ္သြားသည္။ ဒါဆို သြားျပီ။ အကိုႀကီးသိသြားလွ်င္ ေဟဇယ္ကို မိမိဘယ္မွာ သြား၀ွက္ရမွန္းမသိေတာ့ေပ။.
တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာ့မ်က္နွာကို ေစ့ေစ့ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။

"သူက မင္းညီေလး မဟုတ္ဘူး။ သူက အေတာ္ေလးကို ေခ်ာပါတယ္။ အမ်ိဳးေကာင္းထဲက ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ နွင္းျမိဳ႕ေတာ္သား မဟုတ္ဘူး။ မင္း ဘာေႀကာင့္ သူ႕ကို ေဟဇယ္လို႕ နာမည္ေပးထား တာလဲ။"

ကမာ သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ေျဖလိုက္သည္။
"သူက ကြ်န္ေတာ့္ညီမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကို ေတြ႕ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အရင္က ဘ၀ကိုုျပန္ သတိရျပီး အကိုႀကီးကယ္သလို သူ႕ဘ၀ကို ကြ်န္ေတာ္ ကယ္ထားတာပါ။"

"ဒါဆို သူက မင္းရဲ႕ အေစေတာ္မဟုတ္ပဲ မင္းရဲ႕ ေမြးစားညီေပါ့ ဟုတ္လား။"
ကမာ ေခါင္းျငိ္မ့္လိုက္သည္။ တင္ေမာ္ရင္ ရင္ေမာသြားသည္။ ေဟဇယ္ ကမာ့ကို ဘယ္ေလာက္ခင္ တြယ္ေနသည္ကို မိမိအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္ မဟုတ္လား။ ေနာင္ေတာ္မ်ားသိသြားလွ်င္ ....
တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာ့လက္ေလးကို ညင္သာစြာဆုပ္ကိုင္ကာ ေမးလိုက္သည္။

"မင္း ဘယ္သူ႕ကိုမွခ်စ္လို႕မရဘူးဆိုတာ သိရဲ႕လား ညီေလး။ "

ကမာ အကိုေလးကိုေမာ့ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"သိပါတယ္ အကိုေလး။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အကိုႀကီးတစ္ေယာက္တည္းပိုင္တယ္ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ မေမ့ပါဘူုး။ ကြ်န္ေတာ့္ ခႏၶာနဲ႕ စိတ္ကို အကိုႀကီးပဲပိုင္တာပါ။ စိတ္ခ်ပါ အကိုေလး။"

တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာ့စကားေႀကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။

"ေနာင္ေတာ္က မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႕ စိိတ္မခ်တာပါ ကမာေလး။ မင္း နားလည္ေပးပါ။ ေနာင္ေတာ္က မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႕ မိဖုရားအျဖစ္ေတာင္မထားဘူး။"

"ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္ အကိုေလး။"

ကမာ တိုးတိတ္စြာေျပာလိုက္သည္။ တင္ေမာ္ရင္သည္ ကမာ့ကို အျခားအေႀကာင္းအရာမ်ားေျပာကာ စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းေပးလိုက္ေသာ္လည္းကမာက စိတ္ပူေနပံုရသျဖင့္ တင္ေမာ္ရင္ ကတိေပးလိုက္သည္။

"ညီေလး စိတ္ခ်ပါ။ အကိုေလး ေဟဇယ့္အေႀကာင္းကို ႀကည့္ေျပာေပးပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဟဇယ့္ကို မင္းနဲ႕သိပ္ျပီးလက္ပြန္းတသီး မေနေစနဲ႕။ "

ကမာစိတ္ေအးသြားသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ အကိုေလးက နားလည္ေပးလို႕။ ကမာ သည္ အထိန္းေတာ္ႀကီးမွ တဆင့္ ေဟဇယ့္ကို မိမိနားသိပ္မကပ္ရန္ေျပာထားလိုက္သည္။

ည အကိုႀကီးထံ အခစား၀င္ေတာ့ ကမာ သတိနွင့္အိပ္ေနသျဖင့္ ေဟဇယ့္အေႀကာင္း မေယာင္ေတာ့ေပ။ တင္တက္ရင္ကေတာ့ ကမာ့ နူတ္မွ မည္သူ႕နာမည္ကိုမွ မေယာင္ေတာ့ သျဖင့္ စိတ္ေအးသြားသည္။ သို႕ေသာ ကမာ တျဖည္းျဖည္း ေဖ်ာ့ေတာ့လာသည္ကို နားမလည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ ရက္မွ လကူးေသာအခါ ကမာ မဟန္နို္င္ေတာ့ေပ။ တခ်က္တခ်က္ မူးရိပ္မူးရိပ္ျဖစ္လာသည္။ ကမာ့ပံုက အားနည္းပံုေပါက္လာသည္။ လူလည္း ညွိဳးငယ္ လာသည္။
"ကမာေလး...ေနမေကာင္းဘူးလားကြယ္။ အရမ္းျဖဴေဖ်ာ့လာတာပဲကြယ္။ ေဟ့ သမားေတာ္ကို ေခၚစမ္း။"

"အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ္ ေနေကာင္းပါတယ္။ "

~ ဆက္ရန္