မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၄၀)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၄၀)

ကမာ အံ့အားသင့္ကာ ေငးႀကည့္ေနမိသည္။ မင္းႀကီးက သူနတ္ရြာစံလွ်င္ အတူလိုက္ပါမည့္ မိဖုရားေနရာတြင္ အမိန္႕ထုတ္ျပန္လိုက္ျပီကို သိေတာ့ ထူးျပီးမခံစားရေတာ့ပါ။ ကမာ သက္ျပင္းခ်ကာ မင္းႀကီးလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"မင္းႀကီးနဲ႕အတူ လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ မင္းႀကီး။ စိတ္ကို မေလွ်ာ့ပါနဲ႕ေနာ္။ မင္းႀကီးအသက္ရွင္သည္ျဖစ္ေစ၊ နတ္ရြာစံသည္ျဖစ္ေစ ကြ်န္ေတ္ာ အတူလိုက္ခဲ့မွာပါ၊ကြ်န္ေတ္ာက မင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားပါ။"

"က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ အတူေသဆံုးျပီး ေနာင္ဘ၀မင္းနဲ႕အတူ ေမြးဖြားလာခ်င္လို႕ပါ။ "

ကမာ ျပံဳးလိုက္သည္။မင္းႀကီးစြဲလန္းသည္ကို သိေတာ့ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ။ မိမိလူမ်ိဳးစုကို ျပန္မရွာရသည္ကိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။

တင္ေမာ္ရင္သည္ မင္းႀကီး၏ ေသတမ္းစာထြက္လာေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ေဒါသထြက္ကာ ကန္႕ကြက္သည္။ သို႕ေသာ္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးအပါအ၀င္ ေတာ္၀င္မ်ိဳးႏြယ္မ်ားနွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ကာ နန္းတြင္းတြင္ ၂ ဂိုဏ္းကြဲေတ့ာသည္။

"ဒါက မြန္ဂိုနန္းတြင္း ဥပေဒပဲ တင္ေမာ္ရင္။ မင္း ဒီအစဥ္အလာကို ကန္႕ကြက္ခြင့္မရွိဘူး။"

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ညီလာခံတြင္ေျပာသည္။ မင္းႀကီးမက်န္းမာကတည္းက အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက မင္းႀကီးကိုယ္စား တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အမတ္ႀကီး၏ ဆက္ဆံေရးက မင္းႀကီး ေနမေကာင္းကတည္းက ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ မင္းၿကီးနွင့္ေသြးေ၀းေသာ ညီ၀မး္ကြဲတစ္ဦးကို နန္းတင္ရန္ႀကံရြယ္ကာ တင္တက္ရင္နွင့္ တင္ေမာ္ရင္တို႕ ညီအစ္ကို အားဖယ္ရွားရန္ႀကံေနခဲ့သည္။

"ဒီလိုအဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အမိန္႕ကို ကြ်န္ေတ္ာမ်ိဳးမလိုက္နာနိုင္ပါဘူး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတ္ာ တို႕ က တိုးတက္တဲ့နိုင္ငံကိုထူေထာင္ဖို႕၇ည္၇ြယ္ထားတာ အ၇င္ဆံုး ဒါေတြကို ပယ္ဖ်က္၇မွာပါ။"

အမတ္တခ်ိဳ႕က ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နွင့္ေထာက္ခံႀကေသာေႀကာင့္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေလသံမာမာ ျဖင့္

"မင္းႀကီးအမိန္႕ကို လြန္ဆန္တာက ေကာင္းကင္ဘံုရဲ႕ အလိုကို လြန္ဆန္တယ္ဆိုတာ မင္းမသိတာလား အမတ္တင္ေမာ္ရင္...မင္း အခုခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ပါ။ မင္းႀကီးအမိန္႕ ေတာ္အရ နွင္းမိဖုရားက မင္းႀကီးနဲ႕အတူ နတ္ရြာကို လိိုက္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ မင္းကိုယ္တိုင္ တရား၀င္စာလႊာထုတ္ျပန္ပါ။"

တင္ေမာ္ရင္သည္ အမတ္ႀကီးကို ျပတ္သားစြာေမာ့ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ကြ်န္ေတာ္ အမိန္႕စာ မထုတ္နု္ိင္ဘူး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ာ။"

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ မ်က္နွာထားတင္းမာသြားျပီး ရဲမတ္မ်ားကို အမိန္႕ေပးသည္။

"လႊတ္ေတာ္အမတ္ႀကီးတင္ေမာ္ရင္ကို ဖမ္းဆီးျပီး ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ေစ။ အမတ္ႀကီးက မင္းတရားနာမက်န္းျဖစ္ခ်ိန္မွာ သစၥာေဖာက္ရန္ႀကံစည္တယ္။ ေျမေအာက္အက်ဥး္ေထာင္မွာ အျမင္မွန္ မရမျခင္းခ်ဳပ္ေနွာင္ေစ။"

"ကြ်န္ေတာ့္ကို မတရားခ်ဳပ္ေနွာင္ရံုနဲ႕ အရာအားလံုးကို ႀကိဳးကိုင္လို႕ရမယ္ မထင္ပါနဲ႕ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကိီ။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဒီသတင္းကို သိရင္ မိုးမီးေလာင္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳေျပာထားပါရေစ"

"ေဟ့ အမတ္ႀကီးကို ခ်က္ခ်င္းေခၚသြားေစ"
အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ လုပ္ရပ္ေႀကာင့္ အမတ္မ်ားသက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ မည္သူမွေတာ့ ေစာဒက မတက္ရဲႀကေပ။ တင္ေမာ္ရင္က မာေက်ာစြာျဖင့္ လိုက္ပါသြားႀကသည္။
ကမာ ထိုသတင္းကို မႀကားသျဖင့္ မင္းႀကီးအနားမွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆးျပဳစုေပးေနသည္။ တင္ေမာ္ရင္၏ မိဖုရားက ကမာကို လာေတြ႕ကာ တင္ေမာ္ရင္အေႀကာင္းေျပာမွ ကမာ သိရေတာ့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းကမာ ယင္းယင္းထံသြားကာ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ အမိန္႕ေတာ္ အေႀကာင္း ေမးျမန္းလိုက္သည္။

ယင္းယင္းသည္ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ကမာကို ေတာင္းပန္လိုက္သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ကမာ။ မရီးေတာ္လည္း ခမည္းေတာ္ကို သြားေတြ႕ျပီးေတာင္းပန္ျပီးျပီ။ ဒါေပမယ့္ ခမည္းေတာ္က ဘယ္လိုမွလက္မခံဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ ယင္းယင္းလည္း ေမာင္ေတာ့္ဆီကို စာပိဳ႕ထားျပီးပါျပီ။ စိတ္မပူပါနဲ႕။ ေမာင္ေတာ္ ျပန္လာရင္ ခမည္းေတာ္ အေလွ်ာ့္ေပးမွာပါ။ ကမာက မတ္ေတာ္ေမာင္ တင္ေမာ္ရင္ကို ခမည္းေတာ္ဆီမွာ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႕ ေျပာေပးပါ။"

"ဘာကိုလဲ။"

"မင္းတရားႀကီးနဲ႕ အတူ နတ္ျပည္ကို သြားမွာ ကမာကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ဆႏၷလို႕ေျပာေပးပါ။ ျပီးရင္ ခမည္းေတာက္ို ညီလာခံမွာ ဆန္႕က်င္တဲ့အတြက္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႕ေျပာေပးပါ။ ဒါဆို ခမည္းေတာ္က ခြင့္လြတ္ပါလိမ့္မယ္။"

ကမာသည္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ယငး္ယင္း၏ ဆက္ဆံေ၇းေႀကာင့္ သံေ၀ဂရမိသည္။ သူသည္လည္း မိမိနွင့္ အကိုႀကီးဆက္ဆံေရးကိုရိပ္မိေနသည္ဟု ထင္သည္။ ဒါေႀကာင့္ သူက မိမိကို အသာတႀကည့္ ေသရြာသို႕သြားေစခ်င္သည္မဟုတ္လား။

"မရီးေတာ္။ မင္းႀကီးေနာက္ကို လိုက္တာ ကြ်န္ေတာ့္ ဆႏၷဆိုတာ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကိုေလးကို အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆီ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖုိ႕ကို ကြ်န္ေတာ္မေျပာနိုင္ဘူး။ အကိုေလး ေျပာသြားတာ မွန္ေနတာပဲ။ "

ယင္းယင္း မ်က္ႏွာထားတင္းသြားသည္။ ကမာ့ကို ေအးစက္စြာႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"အခု ခမည္းေတာ္လက္ထဲမွာ အာဏာအျပည့္ရွိတယ္ေနာ္။ မရီးေတာ္က ေမာင္ေတာ့္မ်က္နွာကို ေထာက္လို႕ ခမည္းေတာ္ကို ေတာင္းပန္ေပးထားတာ။ ေနာက္တက္မယ့္ မင္းလက္ထပ္မွာ ဒီလို အာဏာရွိခ်င္ရင္ ခမည္းေတာ္ကို ရိုေသသင့္ျပီလို႕ထင္တယ္ ကမာ။ "

ကမာ ဘာမွ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။ သို႕ေသာ္ အကိုေလး တခုခုလုပ္မိမည္၊ ေျပာမိမည္စိုးလို႕ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ကာ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ မရီးေတာ္။ ကြ်န္ေတ္ာမွားသြားပါတယ္။ အကိုေလးကို ေတြ႕ခြင့္ျပဳပါ။ "

"ခမည္းေတာ္ကို သြားေတာင္းဆိုလိုက္ပါ။ "

ယင္းယင္းေအးစက္စြာေျပာလိုက္သည္။ ယခုအခ်ိန္ သူတို႕ကို မနွိမ္ထားလို႕မရေပ။ ေမာင္ေတာ့္ အသည္းနွလံုးတြင္ ေနရာယူသြားေသာ ညီေတာ္ေလးကို ယင္းယင္း ႀကည့္မရေအာင္ မုန္းမိတာ အမွန္ပါ။ ထို႕ေႀကာင့္ ယခု ကမာ့ကို တင္းမာစြာဆက္ဆံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ခြင့္ျပဳပါဦး မရီးေတာ္။"

ကမာသည္ မင္းႀကီး၏ အာဏာလႊဲအပ္လိုက္သည္နွင့္ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းသြားေသာ အမတ္ခ်ဳ႔ပ္ႀကီး သားအဖကို ႀကည့္ကာ ျပံဳးမိသည္။ အကိုႀကီးကို အေႀကာင္းႀကားလိုက္တာ ေကာင္းမည္ ထင္သည္။

ကမာသည္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးနွင့္ အေပးအယူလုပ္ကာ အကိုေလးကို ၀င္ေတြ႕လိုက္သည္။
"အကိုေလး။"

"ကမာ... မင္း ဘယ္လိုလုပ္၀င္လာတာလဲ။"

"အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ၀င္ခြင့္ေပးတာပါ။"

"မင္း ဘာေတြ အေပးအယူလုပ္လိုက္တာလဲ။"

"မလုပ္ပါဘူး။ "
ကမာ လိမ္လိုက္သည္။ တင္ေမာ္ရင္က ကမာ့ကို စိုက္ႀကည့္ကာထပ္ေမးလိုက္သည္။
"မင္း အကိုေလးကို ေတာင္လိမ္မလို႕လားကမာ။ အမွန္ေျပာစမ္း။ မင္း ဘာေတြသေဘာတူ လိုက္တာလဲ။ မရီးေတာ္ကို အကူအညီေတာင္းေသးလား။"

ကမာ ေခါင္းယမ္းလိုက္ကာ ျငင္းလိုက္သည္။

'ဘာမွ သေဘာမတူပါဘူး။ မရီးေတာ္ကို အေနွာက္အယွက္မေပးခ်င္လို႕ အကူအညီမေတာင္း လိုက္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူလည္းသူ႕အေဖကို ေျပာလို႕ရမွာမဟုတ္ဘူးေလ။"

တင္ေမာ္ရင္က ရယ္လိုက္သည္။.

"အကိုေလး အဖမ္းခံရတာနဲ႕ ညီေလးလဲ အကိုေလးကို အမွန္ေတာင္ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ မင္း အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း အမိန္႕စာလႊာမွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ျပီး မဟုတ္လား။"

ကမာ သူ႕ကို ေငးႀကည့္ေနလိုက္သည္။ တင္ေမာ္ရင္က ကမာ့လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေမးလိုက္သည္။

"မင္း မ်ိဳးႏြယ္ေတြကို လိုက္မရွာေတာ့ဘူးလား။"

"ေနာင္ဘ၀မွ ရွာေတာ့မယ္ အကိုေလး။ ကြ်န္ေတာ့္ေႀကာင့္ အကိုေလးတို႕ ဒုကၡေရာက္မွ မလိုလားဘူး။ သူတို႕က ေနာက္တက္မယ့္ မင္းကိ ုေရြးျပီးသြားျပီ အကိုေလး။"

တင္ေမာ္ရင္ျပံဳးလိုက္သည္။ ဒါကို မိိမိသိျပီးသားပါ။ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးဘာေႀကာင့္ ဒီလိုလုပ္သည္ကို ႀကိဳသိျပီးျဖစ္သည္။

"ညီေလး ဘာမွ မပူနဲ႕။ အကိုႀကီးက ကိုယ္တို႕ကို ပစ္ထားမွာမဟုတ္ဘူး။"

"ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး အကိုေလး။"

ကမာ စိတ္ညစ္စြာေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ ျဖစ္လာမည့္အရာကို မိမိတားနိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

"အရာအားလံုးက အေႀကာင္းတရားေႀကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြလာေတာ့မယ္ ကမာ။ ဘာနဲ႕မွ တားလို႕မရေတာ့ဘူး။ အကိုေလးရဲ႕ သတင္း အကိုႀကီးသိသြားျပီ။ ျပီးေတာ့ မင္းကို မင္းႀကီးနဲ႕ အတူ သျဂိဳလ္မယ့္အေႀကာင္းကို သိသြားျပီ။"

ကမာ သက္ျပင္းရိႈက္ရံုကလြဲလို႕ ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။

ေနာက္ရက္တြင္ နွင္းမိဖုရားကိုယ္တိုင္ မင္းႀကီးနွင့္အတူ နတ္ရြာခရီးကိုလုိက္ပါမည့္အေႀကာင္း စာလႊာမ်ား တစ္တိုင္းျပည္လံုးကို ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။

မင္းႀကီးက ကမာ့လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုသည္။

"ကမာေလး။ မင္းကို ကိုယ္ေတာ္စိတ္မခ်လို႕ အတူေခၚသြားရမွာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္းနဲ႕အတူ အသက္ရွည္ရွည္မေနသြားနို္င္တာ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ ေနာင္ဘ၀မွာ မင္းကို လိုေလေသးမရွိခ်စ္ခင္ယုယ ပါ့မယ္ကြယ္ေနာ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕။"

ကမာသည္ မင္းႀကီး၏ နဖူးေပၚမွ ေခြ်းေစးမ်ားကို သုတ္ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။
"မင္းႀကိီး စိတ္ေအးေအးထားေတာ္မူပါ။ ကြ်န္ေတာ္ မင္းႀကီးကို မမုန္းပါဘူး။ "

"ကမာေလး။ ကမာ...ေလး။ ကိုယ္ေတာ့္ လက္ကို ဆုပ္..ကိုင္...ေပးထား..ပါ။ ကိုယ္...ေတာ္...အိပ္ခ်င္...လာ..ျပီ.."

"မင္းႀကီး... မင္းႀကီး.."
ကမာစိုးရိမ္တႀကီးေခၚလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ မင္းႀကီး၏လက္သည္ ကမာ့လက္ထဲတြင္ ေပ်ာ့က်သြားေတာ့သည္။

"မင္းႀကီး...သမားေတာ္ႀကီး..."

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သမားေတာ္ကို ေခၚကာ စမ္းသပ္ျပီး အသက္ကယ္ေစသည္။ သို႕ေသာ္ မငး္ႀကီး၏ ၀င္ေလထြက္ေလတို႕က ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားေတာ့ေလျပီ။

"မင္းႀကီး နတ္ရြာစံေတာ္မူျပီ။"

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သတင္းထုတ္ျပန္လိုက္သည္နွင့္ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုး ငိုသံတို႕ျဖင့္ပြက္ပြက္ညံသြား ေတာ့သည္။

"သခင္မ...အသင့္ျပင္ပါေတာ့။ သမားေတာ္ႀကီးက သခင္မအတြက္ ေဆးရည္အသင့္ျပင္ထားျပီးပါျပီ။"

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ကမာ့ကို ေျပာလိုက္သည္။ ကမာ သက္ျပင္းရိႈက္ကာ ေခါင္းျငိမ့္္လိုက္သည္။
အသင့္ျပင္ထားေသာ အ၀တ္ကို ၀တ္ဆင္ျပီး အပ်ိဳေတာ္မ်ားက အလွျပင္ေပးႀကသည္။ အားလံုး ျပီးေသာအခါ မိမိအတြက္ ေဆးရည္ကိုေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲ ပူဆင္းသြားသည္ နွင့္ အတူ ကမာ ငိုက္ျမည္းလာခဲ့ျပီး မင္းႀကီးေဘးတြင္ လွဲအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။

"အကိုႀကီး...ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အကိုႀကီးကို မေစာင့္လိုက္နိုင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ မရွိေတာ့ရင္ မြန္ဂိုျပည္တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရစ္ပါ အကိုႀကီး။ "

ကမာ ေနာက္ဆံုး အကိုႀကီးအတြက္ စကားကို စိတ္ထဲမွေရရြတ္ရင္း အသိစိိတ္ကင္းလြတ္ကာ အေမွာင္နယ္ေျမထဲထိုးဆင္းသြားေတာ့သည္။ ဒီခရီးက အကိုႀကိးနွင့္သာဆိုလွ်င္ ကမာ ဆယ္ခါျပန္ ပင္သြားရဲပါသည္။ ယခုလည္း မေႀကာက္ပါ။ တမလြန္ဆိုတာ ကမာ့ကိုခ်စ္သူ၊ခင္သူမ်ား ႀကိဳတင္ေရာက္ နွင့္ေသာေနရာ မဟုတ္လား။

"ခမည္းေတာ္။ မယ္ေတာ္။ အကိုေတာ္၊ ေဟဇယ္။ ကြ်န္ေတာ္လာခဲ့ျပီေနာ္။"

ကမာ ေႀကြးေႀကာ္ရင္း တမလြန္ခရီးကို နွင္ခဲ့ေတာ့သည္။

~ ဆက္ရန္