မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၃၇)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၃၇)

ကမာ ေရကန္ထဲစိမ္ရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးေဆာင္တံခါးတိတ္တဆိတ္ပြင့္ သြားသည္ကို ကမာ မသိလိုက္ေပ။ ညင္သာေတာ ေျခသံကိုႀကားေတာ့ ကမာ မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ လွမ္းေျပာလိုက္မိသည္။
"ခဏေလးေနရင္ လာခဲ့မယ္။ မင္းႀကီးအတြက္ စားစရာ မျပင္နဲ႕ေတာ့။ မင္းႀကီးဒီေန႕ မင္းသမီးေလး ခ်ဴးခ်ဴးအေဆာင္ကို သြားမွာ.."
ကမာသည္ လက္စြဲေတာ္ ကုန္းကုန္းမွတ္ျပိီး မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ စကားေျပာေနမိသည္။ ဘာမွ ထူးသံမႀကားသျဖင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကမာ လန္႕သြားသည္။
"အကိုႀကီး...ဘာလို႕ ဒီအထိ ၀င္လာတာလဲ။"
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ကို ကန္ထဲမွ ဆြဲယူကာ နူတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရန္ႀကံေတာ့ ကမာ ေခါင္းကိုယမ္းကာ ေရွာင္လို္က္ျပီးေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကီး မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ လႊတ္ပါ။"
"ဘာကို မသင့္ေတာ္တာလဲ။"
"အကိုႀကီးက အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကိိီးကို ေမ့လိုက္ျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညီလိုပဲ ဆက္ဆံေပးပါ။"
တင္တက္ရင္က ကမာေျပာသည္ကို မႀကားသည့္နွယ္ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကီးက ခ်စ္သူလိုပဲ ဆက္ဆံခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေကာ ကမာေလး ဘာလုပ္မလဲ."
ကမာ သူ႕ကိုတြန္းကာ ေျပာလိုက္သည္။ ကမာ့ အသံက တိုးေသာ္လည္းျပတ္သားသည္။
"ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကို မုန္းလိုက္မွာ။"
တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ကိုျပန္လႊတ္ကာ စိမ္းစိမ္းႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ဘာေႀကာင့္လဲ။ ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္လို႕ လုပ္ေနတာကို သိလ်က္နဲ႕ မင္းက ကုိယ့္ကို ဘာေႀကာင့္ မုန္းမွာလဲ။"
ကမာ သူ႕မ်က္၀န္းကို ရင္ဆိုင္ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုေတာ္ကို ေသလုေအာင္ခ်စ္ပါေစ။ မရီးေတာ္ကို ရင္ခဲြျပီး သူ႕ေနာက္ကြယ္မွာ အကိုေတာ့္ကို ခိုးတဲ့အထိ ညီေတာ္ မမိုက္ရိုင္းနို္င္ဘူး "

တင္တက္ရင္ ေဒါသထြက္ကာ ကမာ့ကို ျဖစ္ညစ္လိုက္ကာ သြားႀကားမွထြက္လာေသာ အသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"ေအး က်ဳပ္ကေတာ့ မင္းႀကီးလက္ထဲကေန မင္းကို လုယူဖို႕စဥ္းစားထားတယ္ ကမာေလး။ "
သူက ေျပာျပီးကမာ့ လည္တိုင္ကို အနမ္းေပးရန္ႀကိဳးစားသျဖင့္ ကမာ အတင္းတြန္းလႊတ္ကာ စိတ္ဆိုးစြာေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကီး မလုပ္နဲ႕ေနာ္။"

"ဘာလဲ။ မင္းႀကီးသိသြားမွာစိုးလို႕လား။"

"ဟုတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရား။ မင္းႀကီးအေပၚကို သစၥာရွိရမွာပါ။ အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ အသားကို မထိပါနဲ႕။"

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ စကားေႀကာင့္ ေဒါသပိုထြက္ကာ ေအးစက္ေသာ စကားမ်ားထြက္လာ ေသာနူတ္ခမ္းမ်ားကို ၉ လတာ ေ၀းခဲ့သမွ် အတိုးခ်ကာ နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ကမာက ရုန္းေသာ္ လည္း က်ားႀကိီးတစ္ေကာင္လိုသန္မာေသာ သူ႕ရင္ခြင္တြင္ ယုန္ကေလးလို ခ်ဳပ္မိေနသည္။ ထိုစဥ္ အျပင္မွ လက္စြဲေတာ္ကုန္းကုန္း အသံျပဳလာခဲ့သည္။

"သခင္မ ေရခ်ိဳးတာႀကာေနျပီေနာ္.."

ကမာ သူ႕အနမ္းမွ အတင္းဖယ္ကာ ျပန္ေျဖလိုက္ရသည္။
"အင္း..အင္း အခု လာခဲ့မယ္။ သခင္မအတြက္ စားစရာျပင္ထားလိုက္ေတာ့။"

သူက အခြင့္ေကာင္းယူကာ ကမာ့လည္တိုင္ေနာက္မ်ားကိုနမ္းလိုက္၊ နားရြက္ဖ်ားက္ုိ ကိုက္လိုက္၊ လွ်ာဖ်ားနွင့္ ကလိလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပညာျပေနေတာ့သည္။ ကမာ သူ႕လုပ္ရပ္ေႀကာင့္ အသံကို ပင္ကိုသံအတိုင္းျပန္ေျဖနိုင္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနရသည္။ သူ႕လက္မ်ားက နယ္ေက်ာ္လို႕ လာသည္။

"မင္းႀကီးအတြက္လည္း ျပင္ထားရမွာလား သခင္မ"

"မင္းႀကိီးက မင္းသမိီးေလး ခ်ဴးခ်ဳးနဲ႕ ညစာသြားစားမွာ။ မျပင္နဲ႕ေတာ့။ သြားေတာ့။ သခင္မ ခဏေန ထြက္လာေတာ့မယ္။"

ကမာ ကုန္းကုန္းကို စကားျပန္ေျပာေနစဥ္ သူက အခြင့္ေရးယူကာ လက္မ်ားက အစြမ္းကုန္က်ဴးေက်ာ္ နယ္ခ်ဲ႕ေနေတာ့သည္။ ကမာ မ်က္နွာရဲရဲနွင့္တားေသာ္လည္း သူက မလႊတ္ေပ။ ကမာ နူတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ထားရသည္။ ညည္းသံထြက္သြားလွ်င္ သြားျပီ.။
အသက္ရႈနူန္းက ျမန္သည္ထက္ျမန္လာေလျပီ။ သူကေတာ့ အစြမ္းကုန္နွိပ္စက္ေနေတာ့သည္။

"မွန္လွပါ သခင္မ"
ကုန္းကုန္းထြက္သြားေတာ့မွ ကမာ သူ႕လက္ကို ကုန္းကာကိုိက္ပစ္လိုက္သည္။ သူက လံုး၀လြႊတ္မေပးပဲ အတင္းဖက္နမ္းေနသျဖင့္ ကမာစိတ္ဆိုးဆိုးနွင့္ဖိကိုက္လိုက္ေတာ့ ေသြးပင္ထြက္ လာခဲ့သည္။ ငံက်ိက်ိ ေသြးအရသာက္ို ရလုိက္ေတာ့မွ ကမာလန္႕ကာလႊတ္လိုက္သည္။ သူက အနမ္းပင္ မပ်က္ေပ။ ကမာ သူနွင့္လူျခင္းခြာကာ အလန္႕တႀကားေလးေျပာလိုက္သည္။

"အကိုႀကီး မနာဘူးလား။ "
တင္တက္ရင္ က ကမာ့နူတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရင္းေျဖလိုက္သည္။

"ဟင့္အင္း။ ရင္ထဲက ပိုနာတယ္။ ကမာေလးရဲ႕ စိ္္္မ္းကားတဲ့ အႀကည့္က ကိုယ့္ရင္ကို ပိုနာေစတယ္ ကမာေလး။"

သူ႕စကားေႀကာင့္ ကမာ မ်က္ရည္က်ရသည္။ ကမာငိုေတာ့မွ သူ သက္ျပင္းခ်ကာ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

"မငိုပါနဲ႕ကြယ္။ ကိုယ္က မင္းမ်က္နွာေလးကို ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႕ အေရာက္လာရသူပါ။ မင္းက ေတြ႕တာနဲ႕ကိုယ့္မ်က္နွာကိုတခ်က္ေတာင္ မႀကည့္ေတာ့ အကိုႀကိီးဘယ္ေလာက္ခံစားလိုက္ရ တယ္ဆိုတာ မင္းနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာျပရမွာလဲဟင္။ ခ်စ္တယ္ကမာေလးရယ္။ မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႕ အတူေနခ်င္လြန္းလို႕ကို္ယ္ႀကိဳးစားေနရတာပါ။"

ကမာ ဘာမွ မေျပာပဲ ငိုလို႕သာေနသည္။ ေနာက္ဆံုး တင္တက္ရင္ ကမာ့ကို လႊတ္လိုက္ကာ

"မငိုပါနဲ႕ေတာ့။ အကိုႀကီးေႀကာင့္ မင္းငိုရတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္သြားပါေတာ့မယ္။"

ကမာ ဘာမွမေျပာပဲ ေနသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးသူထြက္သြားေတာ့သည္။
အိ္မ္ေတာ္သုိ႕သြားကာ အ၀ေသာက္သည္။ ယင္းယင္းကို သူ႕ဖခင္အိမ္သို႕ ပို႕ထားျပီးျဖစ္သည္။ ထိုည တင္တက္ရင္ မူးျပီး တင္ေမာ္ရင္တို႕အိမ္တြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ တင္ေမာ္ရင္သည္ အကိုႀကီး၏ ရင္ဖြင့္စကားကို တိတ္ဆိတ္စြာနားေထာင္ျပီးေနာက္ အေလးနက္ထားစဥ္းစား ေနရသည္။ အကိုႀကီး တကယ္ကို ကမာ့အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး ယင္းယင္းကို လက္ထပ္ခဲ့သည္ကို ယခုမွ မိိမိသိေတာ့သည္။
ေနာင္ေတာ္၏ ကမာေပၚထားသည့္ အခ်စ္လြင့္ျပယ္သြားမည္ထင္တာ မွားသြားေလျပီ။ ေနာင္ေတာ္ အမူးေျပလာမွ ေသခ်ာေမးရဦးမည္။ ေနာင္ေတာ္ တကယ္ကို ကမာကို လက္မေလွ်ာ့ဘူးဆိုလွ်င္ ဘာဆက္လုပ္မည္ကို မိမိသိခ်င္သည္။

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၂၈)
ေတးဟာခန္သည္ စစ္သူႀကိီးတင္တက္ရင္နွင့္ နွမေတာ္ ယင္းယင္း၏ အိမ္ေထာင္ေရး သာယာ သည္ကို ႀကားသိရေတာ့ ကမာနွင့္ သိပ္ျပီး သံသယမ၀င္ေတာ့ေပ။ ေတးဟာခန္က ကမာကို ယင္းယင္းတို႕ အိမ္ေတာ္သို႕လြတ္လပ္စြာ သြားခြင့္ေပးသည္။ သို႕ေသာ္ ကမာက မင္းႀကီးကို ႀကည့္ေကာင္းေအာင္လွည့္ပတ္ေျပာကာ အကိုႀကီးတင္တက္ရင္တို႕ထံသို႕ သိပ္မသြားေပ။
တင္တက္ရင္ကေတာ့ ယင္းယင္းကေလးေမြးသည္ကို ေစာင့္ရင္း ကမာ့ကို ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ကမာ နန္းေတာ္ထဲမွ သိပ္မထြက္ေသာအခါ ယင္းယင္းမွတဆင့္ ကမာ့ကို လာေတြ႕ရန္ေခၚေစသည္။ ယင္းယင္းက အကိုေတာ္မင္းႀကီးလာေသာအခါ စကားစပ္ရင္း ကမာကို စကားပါးလိုက္ေသာအခါ ကမာမသြားလို႕မရေတာ့ေပ။ ထို႕ေႀကာင့္ ကမာ မင္းႀကီးထံခြင့္ေတာင္းျပီး ဘုရင္ခံတင္တက္ရင္၏ စံအိမ္ေတာ္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။
"ကမာေလး..."
ကမာ ရထားလံုးမွဆင္းသည္နွင့္ တင္တက္ရင္ကေစာင့္ႀကိဳျပီး နူတ္ဆက္လုိက္ေသာအခါ ကမာ လန္႕သြားသည္္။ အကိုႀကီး နန္းေတာ္ထဲ၀င္မည့္ အခ်ိန္ကို မိိမိတမင္လာခဲ့သည့္တိုင္ သူက ဘာလို႕ အိ္မ္မွာရွိေနသည္ကို မသိေတာ့ေပ။
"အကိုႀကီး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႕ ေတြ႕စရာရွိတယ္မဟုတ္လား။ ဘာေႀကာင့္ အိ္မ္မွာရွိေနတာလဲ။"
သူက ျပံုးကာ ေမးလိုက္သည္။
"ကမာ လာမယ္ဆိုလို႕ အကိုႀကီးက အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ေျပာျပီးေစာထြက္လာခဲ့တာပါ။ ဘာလဲ။ ကမာေလးက အကိုႀကီးကို ေရွာင္ေနတာလား။ အကိုႀကီးေျပာထားျပီးျပီ။ အကိုႀကီးက ကမာ့ကို ခ်စ္လို႕ ႀကိဳးစားေနတာ။ မင္း ကိုယ့္ကို မေရွာင္နဲ႕။ကိုယ္က မင္းကို ကိုက္မစားပါဘူး။ သတိရလြန္းလို႕ မ်က္နွာေတာ္ေလးကို ဖူူးခ်င္လြန္းလို႕ ေခၚခိုင္းလိုက္ရတာ။ လာ..ယင္းယင္းေစာင့္ေနျပီ။ "

ကမာ အကိုႀကိီးေျပာပံုကို အူယားသြားသည္။ ဟိုးတေလာက အေဆာင္ထဲ ခိုး၀င္ျပီး ေသာင္းက်န္းသြား တာ သူမဟုတ္သလို ေျပာေနပံုက ထုရိုက္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။
ကမာ ဘာေျပာ၇မွန္းမသိလို႕ ေရငံုနူတ္ပိတ္ေနေတာ့ သူက လွည့္ႀကည့္ကာ လက္ကို ဆြဲျပီးေမး ျပန္သည္။
"ေဟး...ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ။ ကိုယ့္ကို စကားမေျပာဘူးလား။"

"မဟုတ္ပါဘူး။ အကိုႀကိီးကိုဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိလို႕ပါ။"

"ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္လို႕ေျပာ..."
ေလွကားအတက္တြင္ သူက ကမာ့ နားနားကပ္ကာ ေျပာလိုက္သျဖင့္ ကမာ ့မ်က္နွာနီသြားသည္။ သူ႕ကိုေရွာင္ကာ ေနာက္ကို တိမ္းလိုက္စဥ္ ေျခေခ်ာ္ျပီး အေနာက္ကို ျပဳတ္က်မလုိျဖစ္သြားစဥ္ သူက ျဖတ္ခနဲလွမ္းဆြဲလိုက္သျဖင့္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြားသည္။ သူက ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးျပီး ျပံဳးေစ့ေစ့ ႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။

"သတိထား။ ကိုယ္ မင္းကို နမ္းမိတာ မေသနို္င္ဘူး။ ျပဳတ္က်မွ ဇက္က်ိဳးသြားမယ္။"
ကမာ သူ႕ကို မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ။ "
တင္တက္ရင္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္လိုက္ကာ မေက်မနပ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ မင္းကိုလြမ္းလို႕ေျပာေနတာ။ "
ကမာသည္ သူ႕ရင္ခြင္မွ အသာရုန္းကာ အျခားလူမ်ားႀကားသြားမလားလို႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ ႀကည့္ေနမိသည္။ တင္တက္ရင္သည္ အရင္ကထက္ပိုခ်စ္စရာေကာင္းလာျပိီး မိမိကို သိသိသာသာ ေရွာင္ဖယ္ေနေသာ ခ်စ္သူေလးကို အံႀကိတ္ကာႀကည့္ကာ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ မ်က္နွာကို ေမာ့မႀကည့္ရဲေပ။ အျမန္သူ႕ေဘးမွ ထြက္ေျပးနိုင္ေအာင္ႀကိဳးစား ေနသည္။ အိမ္ေတာ္ေပၚေရာက္ေသာအခါ မင္းသမီးယင္းယင္းက ခုတင္ေပၚတြင္ လွဲေနျပီး ကမာ့ကို ျပံဳးခ်ဳိစြာ ႀကိဳဆိုသည္။
"မတ္ကေလးရယ္ အခုမွ ေပၚေတာ္မူလာေတာ့တယ္။ မရီးေတာ္နဲ႕ မင္းအကိုႀကိီးက မင္းကိုေမွ်ာ္ရ လြန္းလို႕ လည္ပင္းေညာင္ေရအိုးျဖစ္ရျပီကြယ္။ လာပါဦး။ ကမာေလးက တခါထက္တခါ ပိုိပိုေခ်ာလာ လိုက္တာကြယ္။ "
ကမာ ယင္းယင္းကို ဂါရ၀ျပဳကာ က်န္းမာေရးအေျခအေနကို ေမးလိုက္သည္။
"မရီးေတာ္ ေနရထိုင္ရ ေပ့ါပါးပါရဲ႕လား။ မရီးေတာ္ကို အျမဲသတိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းႀကီးကို ျပဳစုရတဲ့ တာ၀န္ကလည္း လစ္ဟင္းလို႕မရလို႕ စိတ္ရွိေပမယ့္ လူက မေရာက္နိုင္တာပါ။ မရီးေတာ္ သားေတာ္ေလး ေမြးပါေစလို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။"
ယင္းယင္းက ကမာ့ကိုျပံဳးကာ ၀မး္သာအားရေလး ေျပာရွာသည္။
"ေတာ္၀င္သမားေတာ္ႀကီး စမ္းသပ္တာေတာ့ ေယာက်္ားေလးျဖစ္မယ္တဲ့။ သမိီးေတာ္ေလး ေမြးရင္လည္း ခ်စ္မွာပါပဲ။ ကိုယ့္ ရင္ေသြး ဘယ္လိုေလးျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္မွာပါ။ ေမာင္ေတာ္ကေတာ့ ကမာနဲ႕ တူတဲ့ သမိီးေတာ္ေလး ေမြးပါတဲ့။ "
ကမာ သူ႕ကို ႀကည့္လုိက္စဥ္ သူုက ယင္းယင္းနံေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္ျပီး ပုခုံးေလးကို ယုယုယယ ဖက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေမာင္ေတာ္က သေဘာေျပာတာပါ။ သမီးေတာ္ေလးဆိုရင္ ညီေတာ့လို လွရင္ မိဖုရား ျဖစ္နိင္တယ္ေလ။ သားေတာ္ေလး ဆိုရင္ ကိုယ့္လိုစစ္သူႀကိီးျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးမယ္။"

ကမာ ျပံဳးမိေသာ္လည္း စိတ္ေတာ့ မေကာင္းပါ။ မရီးေတာ္ကို ႀကင္နာယုယေနသည္ကို ႀကည့္ရင္း ရင္ထဲတြင္ မီးစတစ္ဖက္၊ေရမႈတ္တစ္ဖက္ျဖင့္ ပ့ူတလွည့္၊ ေအးတလွည့္ ခံစားလာရသည္။
"ယင္းေလး ထိုင္ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ လွဲေနေလ။ "
အကိုႀကိီးက မင္းသမီးယင္းယင္းကို ႀကင္နာယုယစြာေမးေနပံုက ကမာ့ကို မဆီမဆိုင္ ၀မ္းနည္း လာေစသည္။ တကယ္ဆိုလွ်င္ မင္းသမီးယင္းယင္းကို ခ်စ္ခင္ႀကင္နာေနသည္ကို ေတြ႕လွ်င္ မိမိက ၀မ္းသာေပးရမည္ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ မိမိစိတ္ကို ကမာ က်ိန္ဆဲမိသည္။ မိမိက စိတ္ရင္းဆိုး သူဟု ကိုယ့္ဖာသာထင္လာမိသည္။ အကိုႀကိီးက မိမိကိုလည္း မေမ့နိုင္လွ်င္ မိိမိပိုအေနရႀကပ္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ေႀကာင့္ အျပံဳးမ်က္နွာျဖင့္ မင္းသမီးကို ႀကင္နာယုယေနသည္ကို ႀကည့္ေနလိိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ အကိုႀကီးက မ်က္နွာတည္သြားျပီး ကမာ့ဘက္လွည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကမာ ေန႕လည္စာ အတူစားရေအာင္ ျပင္ခိုင္းထားတယ္ေနာ္။ ညေနမွ ျပန္မွာမဟုတ္လား။"
ကမာ ျငင္းမည္ အျပဳ ယင္းယင္းက ၀င္ေျပာလိုက္သည္။
"မတ္ကေလးေရ မျငင္းနဲ႕ေနာ္။ ေမာင္ေတာ္က မင္းႀကိဳက္တဲ့ဟင္းကို စားဖိုေဆာင္ကို စီစဥ္ခိုင္းထား တယ္။ မရီးကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။ ဗိုက္ထဲက ေနလို႕မေကာင္းလို႕ ဆင္းမလာေတာ့ဘူး။ ေမာင္ေတာ္နဲ႕ ပဲ အတူစားေတာ့ေနာ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ မရီးေတာ္။"
ကမာ ယင္းယင္းကို နူတ္ဆက္ကာ တင္တက္ရင္နွင့္ အတူ အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ တင္တက္ရင္က ယင္းယင္း၏ နဖူးကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္သည္ကို ေတြ႕ေတာ့ ကမာ မ်က္နွာလႊဲထား လိုက္သည္။
"ယင္းယင္း။ ေမာင္ေတာ္တို႕ စာဖတ္ခန္းထဲမွာ ရွိမယ္ေနာ္။ တခုခုလိုရင္ လွမ္းေခၚလိုက္ေနာ္။ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ယင္းယင္း ခဏအိပ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ေမာင္ေတာ္။"
တင္တက္ရင္က ယင္းယင္း၏ အေစေတာ္ကို ေသခ်ာမွာႀကားကာ နံေဘးမွ ေစာင့္ေနေစျပိး ကမာ့ကို ေခၚကာ စာဖတ္ခန္းထဲသို႕ ေခၚလာခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ကမာ နန္းေတာ္ကို ျပန္ခ်င္လွျပီ။ မရီးေတာ္မရွိပဲ သူနွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္္မေန၀ံ့ပါ။
"လာ အကိုႀကီး ကမာ့အတြက္ လက္ေဆာင္ပါလာခဲ့တယ္။"
ကမာတြန္႕ဆုတ္ေနေသာေႀကာင့္ သူက ကမာ့လက္ကို ဆြဲကာ စာဖတ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္သည္နွင့္ တံခါးကို ပိတ္လိုက္သျဖင့္ ကမာ လန္႕သြားသည္။
သူက တိုးတိုးရယ္ကာ ကမာ့ကို ျပံဳးျပီးငံု႕ႀကည့္ကာ
"စိတ္ခ်။ ကိုယ္က ကမာေလး ကို အတင္းအက်ပ္မယူဘူး။ ကမာေလးကိုယ္တိုင္ ခ်စ္လွည့္ပါလို႕ေျပာ လာတဲ့အထိေစာင့္မွာ။"
ကမာ သူ႕ကို စူပုတ္ပုတ္ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့ သူကျဖတ္ခနဲ ငံု႕ကာ နူတ္ခမ္းေလးကို ခိုးနမ္းလိုက္သည္။ ျမန္မွျမန္။ ကမာ သူ႕နားမွ ဆုတ္ေျပးမည္အျပဳ သူက ခါးေလးကို သိမ္းဖက္ကာ နူတ္ခမ္းေလးကို အပိုင္စီးလိုက္ျပန္သည္။ ကမာ သူ႕ရင္ဘတ္ကို တြန္းသည္။ ရုန္းသည္။ သို႕ေသာ္ က်ားႀကီးရင္ခြင္ထက္မွ ယုန္ကေလးက ဘယ္လိုလြတ္နိုင္ပါ့မလဲ။
သူက စိတ္တိုင္းက်နမ္းျပီး ခဏလႊတ္လိုက္ေတာ့ ကမာစိတ္ဆိုးစြာေျပာသည္။
"အကိုႀကီးဒါ ဘာလုပ္တာလဲ။"
သူက ျပံဳးကာ ကမာ့လည္တိုင္မ်ားကိုပါ နမ္းျပန္သည္။
"မသိလို႕ေမးတာလား ကမာေလး။ နမ္းတာေလ။"
ကမာ အသံလည္းမထြက္၀ံ့ေပ။ တခန္းေက်ာ္မွ မငး္သမီးယင္းယင္း ႀကားမည္လည္းေႀကာက္သည္။
"အကိုႀကီး မလုပ္ပါနဲ႕။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
"ဘာကိုေတာင္းပန္တာလဲ ကမာေလး။"

"ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႕။ မရီးေတာ္က ေမြးခါနီးေနျပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္ အကိုႀကီးက ေယာက်္ားေကာင္းပီပီ ဇနီးအေပၚ သစၥာရွိရမွာေလ။ "
တင္တက္ရင္က ကမာ့ ကိုယ္ေလးထဲ လက္လွ်ိဳကာပြတ္သပ္ရင္း ေအာက္ဆင္းသြားသျဖင့္ ကမာ သူ႕လက္ကို အတင္းတားကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ္က ဘာလုပ္ေနလို႕လဲ။ ေဆာင္ႀကာျမိဳင္သြားျပီး ေပ်ာ္ပါးေနလို႕လား။ ေျပာေလ."
သူက သိသိႀကိးနွင့္ ဆိုးေသာအခါ ကမာ စိတ္ညစ္လာသည္။

"အကိုႀကီးေနာ္။ မလုပ္ပါနဲ႕လို႕။ ေတာ္ျပီ။ မလုပ္ပါ နဲ႕...။ အခုလိုေနတာ သစၥာေဖာက္တာပဲ။"

ကမာ ရုန္းရင္းေျပာသည္။ သူက ရပ္မည့္ပံုမေပၚေပ။ ထို႕ေႀကာင့္ ကမာ ေျပာလိုက္သည္။

"အကိုႀကိးက ကြ်န္ေတာ့္ကို အတင္းအက်ပ္မယူဘူးဆို။ အခု လႊတ္ေပးပါ။."

"ကမာ ကိုယ့္ကို ခါးခါးသီးသီးျဖစ္လို႕ ရုန္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္လ်က္နဲ႕ကြာ။ မရုန္းပါနဲ႕။ ကိုယ္ ကမာ့ကို လြမ္းသမွ် အတိုးခ်ဖက္ပါရေစ။ နမ္းပါရေစ။ ခ်စ္ပါရေစ။"

ကမာ မ်က္ရည္၀ဲလာျပန္သည္။ ေျပာျပန္ျပိ။ ခ်စ္သည့္ အေႀကာင္း။ မိဖုရားရွိလ်က္နွင့္ ခ်စ္သည္ဟု ေျပာသည္က မိမိကို ေစာ္ကားေနသလိုခံစားရသည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕မိဖုရားက ကိုယ္၀န္နွင့္ ေမြးခါနီး။ မိမိကို ေခ်ာင္ပိတ္ကာ အတင္းအရယူရန္ႀကိဳးစားေနသည္။ ကမာ မ်က္ရည္က်လာျပန္သျဖင့္ သူက သက္ျပင္းရိႈက္ကာ လြႊတ္ေပးျပီး ကမာ့ လက္ကို ဆြဲကာ ထိုင္ခံုေပၚထိုင္ေစျပီး သူက ကမာ့ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ေခ်ာ့သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေႀကာင့္ကမာ ငိုရျပန္ျပီ။ ကိုယ္က မိန္းမကြယ္ရာမွ ေဖာက္ျပန္ခ်င္လို႕ ကမာ့ကို ဒီလိုဆက္ဆံတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အကိုႀကီးက ကမာေလးရဲ႕ အေသြးအသားေတြကို ရယူခ်င္ရံုမဟုတ္ဘူး။ ကမာ့ကို ခ်စ္လို႕။ တသက္လံုးအတူေနဖို႕။ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြနဲ႕ တသက္လံုးေ ေအးခ်မ္းတဲ့ တိုင္းျပည္မွ ဘုရင္အျဖစ္တင္ေျမွာက္ေပးခ်င္လို႕ ကိုယ္အခု ႀကိဳးစားေနတာပါ။ ကဲ ..ခဏေလးေနာ္။ ကိုယ္ ကမာ့အတြက္လက္ေဆာင္ယူလာေပးမယ္။"

~ ဆက္ရန္