မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၃၅)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၃၅)

ေႀကာက္ရင္လာဘ္လြဲ ရဲလွ်င္ မငး္ျဖစ္လိမ့္မည္။ တင္တက္ရင္သည္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကိီးစံအိမ္သို႕ ဦးတည္
သြားလိုက္သည္။

ကမာသည္ အကိုႀကိီး ဂိုယိုျပည္သို႕သံတမန္အျဖစ္ေစလႊတ္ခံရသျဖင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ လြမ္းဆြတ္မိသည္။ အကိုႀကီးရွိေတာ့လည္း ကဲလြန္းလို႕လန္႕သည္။ မရွိေတာ့လည္း သူ႕ကို သတိရသည္။ ေႀသာ္ မိမိလည္း ဘာလိုလိုနွင့္ အကိုႀကီးကို တမ္းတ တတ္လာေလျပီ။

ကမာကိုေတြ႕ခ်င္စိတ္ကို တင္တက္ရင္ အတင္းခ်ိဳးနွိမ္ကာ ဂိုယိုျပည္နွင့္မြန္ဂိုျပည္ ခ်စ္ႀကည္ေရးကို ေကာင္းစြာ တည္ေဆာက္နို္င္ခဲ့သည္။ အနည္းငယ္ ေစာင္းႀကြခ်င္ေသာ ဂိုယိုျပည့္ရွင္ကို နည္းနည္း ခ်ိဳးေပးျပီးေနာက္ လက္ေဆာင္မ်ားျဖင့္ျပည္ေတာ္ျပန္လာခဲ့သည္။

နန္းေတာ္တြင္းတြင္ တိတ္တဆိတ္ အင္အားစုစည္းကာ ပုန္ကန္ရန္ႀကံေနေသာ အင္အားစုကို တင္တက္ရင္ ေဖာ္ထုတ္ျပိီးေနာက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္တပ္ဖြဲ႕ကို တင္တက္ရင္လက္သို႕ မင္းႀကီးအပ္လိုက္ ေတာ့သည္။

ကမာ အတြက္ေတာ့ အကိုႀကီးမ်ားကို မင္းႀကီးေျမွာက္စားေလ မင္းႀကီးကို ပိုျပီး ႀကင္နာစြာ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေလျဖစ္သည္။ နန္းတြင္းထဲတြင္ ကမာတို႕ ညီအစ္ကို တေတြ ၿသဇာအာဏာ ႀကီးထြား လာေတာ့ ေက်ာက္မိန္ စိုးရိမ္လာသည္။ မိမိအေဆာင္ကို မင္းၿကီးမႀကြသည္မွာ ခရီးထြက္ျပီး ကတည္းက ျဖစ္သည္။

ေက်ာက္မိန္သည္ ေနာက္ဆံုး လက္နက္ကို ထုတ္သံုးရေတာ့သည္။

ကမာသည္ ခုတေလာ အားနည္းကာ အစားစားတိုင္း အန္အန္ေနသည္။ ပထမေတာ့ အစာမေႀကဘူး လ္ို႕သာထင္သည္။ သို႕ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ေဖ်ာ့ေတာ့လာေသာအခါ တင္ေမာ္ရင္ မသကၤာေတာ့ေပ။ ကမာကို တစံုတဥိီး လုပ္ႀကံျပီဟု ေတြးမိကာ မင္းႀကီးကို တင္ေလွ်ာက္လိုက္သည္။ ကမာစားသည့္ အစားအစာမ်ား၊ လိမ္းျခယ္သည့္ အေမႊးနံ႕သာမ်ားကို စစ္ေဆးသည္။ သို႕ေသာ္ ဘာမွ မေတြ႕သျဖင့္ ေတြးရႀကပ္ေနသည္။

ကမာသည္ တျဖည္းျဖည္း ေရာဂါဆိုး၀ါးလာခဲ့သည္။ မင္းႀကီးကလည္း ေဒါသထြက္ကာ ေပ်ာက္ ေအာင္ မကုနိုင္လွ်င္ သမားေတာ္ကို ေသဒဏ္ခ်မည္ေျပာသျဖင့္ သမားေတာ္ႀကီးက စစ္သူႀကီး တင္တက္ရင္ထံသို႕ ေျပးကာ အကူအညီေတာင္းရေတာ့္သည္။

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့အေဆာင္ကို မင္းႀကီးအမိန္႕ျဖင့္ ေသခ်ာလာေရာက္စစ္ေဆးႀကည့္သည္။
ကမာ့ အေဆာင္ထဲ၀င္လိုက္သည္နွင့္ ပန္းျဖူျဖဴမ်ားပြင့္ေနသည့္ ပန္းအိုးကို အေဆာင္ထဲတြင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုပန္းက သင္းသင္းေလး ေမႊးသျဖင့္ ကမာ့ အေဆာင္ထဲတြင္ ေမႊးေနသည္။ ဘာမွ မသကၤာစရာမရွိသျဖင့္ တင္တက္ရင္ မ်က္ေမွာင္ႀကုတ္မိသည္။ ထို႕ေနာက္ ကမာ၏ ေရခ်ိဳးအေဆာင္ထဲကို သြားစစ္ႀကည့္သည္။

ေရစည္ႀကီးထဲတြင္ ခရမး္ေရာင္ ပန္းတစ္မ်ိဳး၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားကို ထည့္ထားသျဖင့္ ေရက ေမႊးပ်ံ႕ေနသည္။တင္တက္ရင္သည္ ပနး္ပြင့္ဖတ္ကို ဆယ္ကာ နမ္းႀကည့္ျပီး မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္သြား သည္။
"သမားေတာ္ႀကီးကို သြားေခၚစမ္း။"

တင္တက္ရင္၏ အမိန္႕ျဖင့္ သမားေတာ္ေရာက္လာေသာအခါ ပန္းပြင့္ဖတ္မ်ားကို ျပကာ

"ဒါ ဘာပန္းလဲ။ သူက ဘယ္လိုအာနိသင္ရွိသလဲ သမားေတာ္ႀကိး"

သမားေတာ္က ပန္းကို ေသခ်ာနမး္ႀကည့္ကာ
"ဒါက သာမန္ ပန္းပါ စစ္သူႀကီး။ သူ႕ေမႊးရနံ႕က လူကိုလန္းေစပါတယ္။ တခိ်ဳ႕က ပန္းေျခာက္ကို လက္ဖက္ေျခာက္နဲ႕ ေရာျပီးထည့္ေသာက္တတ္ပါတယ္။"

တင္တက္ရင္သည္ ပန္းပြင့္ဖတ္ကို ယူကာ အေဆာင္ထဲကို ျပန္လာခဲ့သည္။ အေဆာင္ထဲသို႕ ၀င္လိုက္သည္နွင့္ ပန္းျဖဴျဖဴပြင့္ေသာ အပင္ကို လက္ညွိဳးထိုးကာေမးလိုက္သည္။

"ဒီပန္းပြင့္က ဘယ္လိုအာနိသင္ရွိသလဲ။"

သမားေတာ္ ပန္းအိုးကို ႀကည့္ကာ မ်က္နွာပ်က္သြားသည္။ သို႕ေသာ္

"ဒီပန္းအိုးက အဆိပ္မရွိပါဘူး စစ္သူႀကီး။"

တင္တက္ရင္က သမားေတာ္ကို စိုက္ႀကည့္ကာ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေမးလိုက္သည္။

"ဒီပန္းအိုးကို မင္းထားခိုင္းတာလို႕ႀကားတယ္။ ဘာေၿကာင့္ ထားခိုင္းတာလဲ။ ဘယ္သူ႕ အမိန္႕နဲ႕လဲ။"
သမားေတာ္ မ်က္နွာပ်က္သြားေသာ္လည္း ေခါင္းမာစြာေျဖသည္။

"ဘယ္သူအမိန္႕မွ မဟုတ္ပါဘူး။ နွင္းမိဖုရား အတြက္ စိတ္ရြင္လန္းေအာင္ ထားခိုင္းတာပါ။"

တင္တက္ရင္သည္ အခ်က္ျပလိုက္သည္နွင့္ သမားေတာ္ တစ္ဦးထြက္လာျပီး အရိုအေသေပးသည္။

"ဒီပန္းနွစ္မ်ိဳးကို ေန႕တိုင္းရႈမိရင္ ဘယ္လို ျဖစ္နိုင္သလဲ သမားေတာ္က်ိုဳး။"

"မွန္လွပါ။ ပန္းတစ္မ်ိဳးျခင္းစီက အဆိပ္မရွိေပမယ့္ နွစ္မ်ိဳးေရာလိုက္ရင္ အင္မတန္ျပင္းထန္တဲ့ အဆိ္ပ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ခရမး္ေရာင္ပန္းရဲ ႕အရည္နဲ႕ အျဖဴေရာင္ပန္းရဲ႕ ရနံ႕ က အဆိပ္ျဖစ္ေစပါတယ္။"

"မင္း ဘယ္သူလဲ။ ဘာေႀကာင့္ စစ္သူႀကီးကို မဟုတ္လာ ေလွ်ာက္တင္ရတာလဲ။"
သမားေတာ္ႀကီးက ေသြးရူးေသြးတန္းျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။တင္တက္ရင္က သမားေတာ္ႀကိးကို ေစ့ေစ့ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။

"မင္း အမွန္အတိုင္းေျဖရင္ မင္းကို ေအးေအးသက္သာ ေသခြင့္ျပဳမယ္။ မဟုတ္ရင ္မင္းမိသားစု အားလံုးကို ေခါင္းျဖတ္သတ္မယ္။"

နန္းတြင္းသမားေတာ္ႀကိးက ေရငံုနူတ္ပိတ္ေနသျဖင့္ တင္တက္ရင္က သမားေတာ္ႀကိးကို ေျမေအာက္ အက်ဥ္းေထာင္သို႕ ပို႕ေဆာင္ေစသည္။

"သမားေတာ္ က်ိဳး ။ နွင္းမိဖုရားကို ကုလို႕ရရဲ႕လား။"

သမားေတာ္က်ိဳးက ကမာ့လက္ကိုစမ္းသပ္ျပီး ေျပာလိုက္သည္။

"ရပါတယ္ စစ္သူႀကီး။ အခ်ိန္မွီပါေသးတယ္။ ေနာက္ တစ္လတိတိ အဆိပ္သင့္ေနရင္ေတာ့ ကယ္လို႕ မရေတာ့ပါဘူး။"

တင္တက္ရင္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ဒါ မည္သူု႕စနစ္ဆိုတာကို မိမိသိျပီးျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ မင္းႀကီးသိေအာင္ေဖာ္ထုတ္႕ရမည္။

"ဘာ...."

ေတးဟာခန္သည္ တင္တက္ရင္၏ တင္ေလွ်ာက္စကားေႀကာင့္ ေဒါသအႀကီးအက်ယ္ထြက္သြား သည္။ တင္တက္ရင္ကို ေစ့ေစ့ႀကည့္ကာ
"မင္း ေျပာတဲ့စကားက ဘယ္ေလာက္ အျပစ္ႀကီးတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား။"

"မင္းႀကိးသတ္လည္း ေသရမွာပါ။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတ္ာမ်ိဳးရဲ႕ ညီငယ္ ကမာကို နန္းေတာ္ထဲကေန ထြက္ခြာခြင့္ေပးေတာ္မူပါ မင္းႀကိီး။ အခု ကမာ့အသက္ကိုစနစ္တက် လုပ္ႀကံခံေနရတာကို ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ႀကည့္မေနနိင္လို႕ပါ။"

ေတးဟာခန္ မာန္ဖီလိုက္သည္။ တင္တက္ရင္၏ စကားမ်ားက မိမိကို ေစာ္ကားလြန္းေနျပီ။

"စစ္သူႀကီး ကမာကို ကိုယ္ေတာ္က ျမတ္နိုးလြန္းလို႕ မိဖုရားေျမွာက္ထားတာကို ကိုယ္ေတာ္ ကမာကို နန္းေတာ္ထဲကေန ထြက္ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး။"

"ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ညီေလး ကမာကို အဆိပ္ခတ္တဲ့သူကို မင္းႀကီးထိေရာက္စြာ အေရးယူေပးေတာ္မူပါ။"

"မင္းတရားခံေတြ႕ျပီလား။"

"ေတြ႕ပါျပီး အရွင္မင္းႀကီး။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္မိ်ဳးကိုင္တြယ္နိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာအထက္ကို ေရာက္ေနလို႕ပါ။ မင္းႀကီး ကမာကို ကာကြယ္ေပးေတာ္မူပါ"

"တရားခံ ဘယ္သူလဲ စစ္သူႀကီး။"

"မိထားပါျပီ မင္းႀကိီး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူကို ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမေဖာ္ထုတ္၀ံ့ပါဘူး။"

ေတးဟာခန္ ရႈးရႈးရွားရွားျဖစ္သြားသည္။ တင္တက္ရင္ ဆုိလို္သည္ကို မိမိနားလည္သလိုရွိလာသည္။

"ဘယ္သူလုပ္တာလဲ။ တရားခံကိုေခၚခဲ့စမ္း။"

မင္းႀကီးေရွ႕ နန္းတြင္း သမားေတာ္ႀကီးေရာက္လာခဲ့့သည္။ မင္းႀကိးသည္ သမားေတာ္ကို မယံုနိင္စြာ ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။

"ေမာင္မင္း နွင္းမိဖုရားကို ဘာေႀကာင့္ လုပ္ႀကံရတာလဲ ေျပာပါ။"

သမားေတာ္က မင္းႀကီး၏ ေျခရင္းတြင္ ၀ပ္ဆင္းကာ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။

"မင္းႀကီး ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕သားေလးကို ကယ္တင္ေပးေတာ္မူပါ။ သားေလးကိ ုသူတို႕ တန္ဆာခံဖမ္းထားျပီး ကြ်န္ေတ္ာမ်ိဳးကို ခိုင္းထားတာပါ။"

ေတးဟာခန္က သမားေတာ္နွင့္စကားေျပာျပီးေနာက္ ေနာက္ကြယ္က ေစခိုင္းသူကို သိသြားေလျပီ။
ေတးဟာခန္သည ္တင္တက္ရင္ကို အမိန္႕ေပးကာ ေက်ာက္မိန္၏ အေဆာင္တြင္ ရွာေဖြ ခြင့္ျပဳ လိုက္သည္။

တင္တက္ရင္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ သမားေတာ္၏ သားေလးနွင့္တကြ ေက်ာက္မိန္၏ လက္ေရြးစင္ လက္မရြ႕ံ၏ ေခါင္းျပတ္ပါလာခဲ့သည္။

"သက္ေသေတြ အားလံုးပါလာျပီလား စစ္သူႀကီး။"

"ပါလာပါျပီး မင္းႀကီး။"

ေတးဟာခန္သည္ တင္တက္ရင္ကို အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။

"ဒါေတြ အားလံုးကို လႊတ္ေတာ္ပို႕လိုက္ပါ။ မင္းက တရားလိုလုပ္ျပိီး တိုင္ႀကားလိုက္ပါ။ အားလံုးကို လႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္ပါေစ..."

ေတးဟာခန္ထိုသို႕မိန္႕ျပိီးေနာက္ လံု၀လွည့္မႀကည့္ေတာ့ေပ။
ေနာက္ရက္တြင္ လႊတ္ေတာ္က မိဖုရားေခါင္ကို ဖမ္းမိန္႕ထုတ္ကာ တရားစီရင္ေတာ့သည္။
တစ္လခန္႕ႀကာေသာ္ မြန္ဂိုျပည္၏ မိဖုရားေခါင္ႀကီးအား လူသတ္မႈျဖင့္ တရားလႊတ္ေတာ္မွ
ေသဒဏ္ စီရင္လိုက္ေတာ့သည္။အရင္မိဖုရားမ်ားကို လုပ္ႀကံခဲ့သည္လည္း ေပၚေပါက္လာသည္။

ေက်ာက္မိန္ ကို အဆိပ္ေပးကာ ေသဒဏ္စီရင္ျပီးေနာက္ တင္တက္ရင္က နန္းေတာ္တြင္ ႀသဇာ ထက္လာခဲ့သည္။ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက တင္တက္ရင္ကို သားမက္ေတာ္ခ်င္ေႀကာင္း မင္းႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္လိုက္သည္။ ေတးဟာခန္က အရွည္ကိုေတြးကာ တင္တက္ရင္နွင့္ အမတ္ခ်ဳပ္ဥိးရီးေတာ္ ၏ သမိီးေတာ္ ၊မိမိ၏ ညိမ၀မး္ကြဲျဖင့္ ေစ့စပ္သည့္ သတင္းကို ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။

ကမာ ေနေကာင္းလာခ်ိန္တြင္ အကိုႀကီး၏ လက္ထပ္သတင္းပင္ ထုတ္ျပန္ျပိးေလျပီ။

ကမာ မယံုႀကည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္မိသည္။ မင္းႀကီး၏ အမိန္႕ေႀကာင့္ အကိုႀကီးလက္ခံလိုက္သည္ဟု ထင္ကာ မင္းႀကိီးကို ခြင့္ေတာင္းျပီး အကိုႀကီး၏ အိမ္ေတာ္ကို သြားလည္စဥ္ ေမးလိုက္သည္။

"အကိုႀကိး....မင္းသမီး ယင္းယင္းနဲ႕ လက္ထပ္ဖုိ႕ကို အကိုႀကီးကိုယ္တိုင္ သေဘာတူခဲ့တာလား။"

တင္တက္ရင္သည္ ကမာကို ဖက္ကာ နူတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရင္းေျဖလိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ ကမာေလး။"

ကမာ ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ အကိုႀကီးမ်က္နွာကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေသာအခါ သူ မည္သို႕မွ မခံစားရဟန္ျဖင့္ ့ကမာ့ကိုယ္ေလးကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေနသျဖင့္ ကမာ သူ႕ရင္ခြင္မွ ရုန္းကာ ေမးလိုက္သည္။

"အကိုႀကိီး မင္းသမီးယင္းယင္းကို ခ်စ္ေနလို႕လား။"

"မခ်စ္ဘူး။"

"ဒါဆို ဘာေႀကာင့္ လက္ထပ္ဖို႕ သေဘာတူလိုက္တာလဲ။"

"ဥိီးရီးေတာ္ဆီမွာ တပ္ေတြအမ်ားႀကိးရွိတယ္ ကမာေလး။ အကိုႀကိး အင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒါမွ ကမာ့ကုိ ဒီဘ၀ကေန ကယ္ထုတ္နိုင္မွာ။"

ကမာ သူ႕ရင္ခြင္မွ ရုန္းထြက္ကာ တုန္လႈပ္စြာေမးလိုက္သည္။

"ကြ်န္ေတာ့္ကို ကယ္ဖို႕ အကိုႀကီးက ယင္းယင္းကို လက္ထပ္တာေပါ့ ဟုတ္လား။"

တင္တက္ရင္သည္ကမာကို စိုက္ႀကည့္ကာ ေလးနက္စြာေျဖသည္။

"ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္မွာအင္အားမရွိရင္ ကိုယ္ ဘုရင္အျဖစ္ကို ေရာက္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။"

"ဟင့္အင္း..."
ကမာ ထိတ္လန္႕သြားသည္။ အကိုႀကိး၏ ေသြးေအးေသာ ဒိလိုပံုစံကို မိမိမနွစ္သက္ပါ။ အကိုႀကိး ဘယ္ေလာက္ထိသြားဖို႕ရည္ရြယ္တာလဲဟု ေတြးကာ လန္႕သြားသည္။

"အကိုႀကိး မလုပ္ပါနဲ႕ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ထြက္ေျပးရေအာင္ေနာ္။"

"မလြတ္နိုင္ဘူး ကမာ။ တင္ေမာ္ရင္က ကေလးရွိေနျပီ။ ျပီးေတာ့ ကိုယ္က ကမာကို ရာဇ၀တ္ ေကာင္ အေနနဲ႕ တသက္လံုးေျပးလႊားေနရတဲ့ ဘ၀မွာ မထားနိုင္ဘူး။ ကိုယ္က ဒီတိုင္းျပည္တခုလံုးကို ကမာ့လက္ထဲထည့္ေပးဖို႕ ႀကိဳးစားမွာ။"

ကမာ တကယ္ကို လန္႕သြားသည္။ အကိုႀကိး ဘာ လို႕ ဒီလုိျဖစ္သြားသည္ကို နားမလည္ေတာ့ေပ။

"အကိုႀကီး မလုပ္ပါနဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "

တင္တက္ရင္ ေခါင္းခါလိုက္သည္။
"ေနာက္က်သြားျပိီ ကမာေလး။ ကိုယ္ ယင္းယင္းကို လက္ထပ္ေတာ့မယ္။ ျပီးရင္ ကို္ယ့္ အာဏာကို ခ်ဲ႕ထြင္ေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကို ၁ နွစ္ပဲ ေစာင့္ေပးပါ။ "

ကမာ အကိုႀကီး လက္ကို ခါခ်ကာ ေခါင္းကိုယမ္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကိီးလက္ထပ္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး။"

တင္တက္ရင္ နားလည္စြာျပံဳးကာေျပာလိုက္သည္။

"ေနာင္ဆိုရင္ အကိုႀကီး မင္းကို ဘယ္လိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းသိလာမွာပါ ကမာေလး။ အခုေတာ့ အကိုႀကီးကို မတားနဲ႕ေတာ့။ မင္းတားခ်င္ရင္ တနည္းပဲရွိတယ္။ ေရာ့...."

တင္တက္ရင္ ဓါးေျမွာင္တလက္ကို ကမာ့လက္ထဲထည့္ေပးကာေျပာလိုက္သည္။
"ဒီဓါးနဲ႕ ကိုယ့္ကို သတ္သြားလိုက္ေတာ့ ကမာေလး။"

ကမာ ဓါးကို လြတ္ခ်ကာ အိမ္ေတာ္မွ ေျပးထြက္သြားေတာ့သည္။ မယံုပါ။ မင္းႀကီးကိုလည္း မေျပာရဲပါ။ အကိုႀကီး အသတ္ခံရမည္ကိုေႀကာက္မိသည္။ အကိုႀကီးတကယ္ကို အာဏာ ခ်ဲ႕ထြင္မည္ကို စိုးရိမ္သည္။ ကမာ ထြက္ေျပးလာရင္း မ်က္ရည္မ်ားက အတားအဆီးမရွိ က်လာေတာ့သည္။

~ ဆက္ရန္