မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္ Season - 1( Zawgyi+Unicode)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္အပိုင္း (၄၁)

မုန္တိုင္းမ်ား၏အရွင္သခင္
အပိုင္း (၄၁)

တင္တက္ရင္သည္ ညီေတာ္ ေမာ္ရင္ထံမွ စာလႊာရကတည္းက မိိမိတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ေနျပည္ေတာ္သို႕ တိတ္တဆိတ္ေစလႊတ္ထားလိုက္သည္။ မင္းႀကီးေရာဂါသည္းလာကတည္းက မိမိကို အေရးမႀကီးပဲ နယ္စပ္ကို ေစလႊတ္ကာ သူပုန္မ်ားနွိမ္နွင္းခိုင္းကတည္းက တင္တက္ရင္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဘယ္ေျခကို လွမး္ေတာ့မည္ကို ႀကိဳျမင္ေနသည္။
မိမိအေထာက္ေတာ္မ်ား၏ တင္ျပခ်က္အရ ေတးဟာခန္ မင္းႀကီး၏ အေဖတူအေမကြဲ ညီငယ္တစ္ဦး ထံသို႕ အ၀င္အထြက္ရွိသည္ကို သိျပီးျဖစ္သည္။ ထိုမင္းသား၏ မိခင္က နယ္စြန္နယ္ဖ်ားက မ်ိဳးႏြယ္စု တစ္ခုက ျဖစ္သည္။ ထက္ျမက္မႈသိပ္မရွိေသာ မင္းသားကို နန္းတင္ျပီး ေနာက္ကြယ္မွ နန္းထိုင္ခ်င္ ေသာ အမတ္ႀကီး၏ ေျခလွမ္းကို မိမိ မျပတ္ေစာင့္ႀကည့္ေနလိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့ တင္တက္ရင္၏ လက္ထဲတြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္စစ္တပ္ထက္ ေႀကာက္စရာေကာင္းေသာ စစ္တပ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ထားျပီးျဖစ္သည္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္စစ္တပ္မွ အေတာ္ဆံုးေသာ တပ္သား မ်ားကိုလည္း စည္းရံုးထားျပီးျဖစ္သည္။
နယ္စပ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း မင္းႀကိီးက သူနတ္ရြာစံသည္နွင့္ အတူေခၚသြားမည့္ မိဖုရား အမည္ထြက္လာေသာအခါ တင္တက္ရင္ ေဒါသထြက္သြားသည္။ ကမာကေတာ့ မင္းႀကီး၏ သိမ္းပိုက္ထားျခင္းခံရသည့္တိုင္ မိိမိကုိပင္ လိုက္ေလ်ာျခင္းမရွိပဲ မင္းႀကီးအေပၚ သစၥာရွိသေလာက္ မင္းႀကီးက သူနွင့္အတူ ကမာကို ေသရြာသို႕ေခၚသြားသျဖင့္ တင္တက္ရင္ လက္ေနွးေနလို႕မျဖစ္ ေတာ့ေပ။

ဒီတစ္ခါမ္ိုးနတ္မင္းဆင္းတားလွ်င္ေတာင္ ကမာကို လက္လႊတ္မခံေတာ့ေပ။ တင္တက္ရင္သည္ ယင္းယင္းအတြက္ကိုလည္းစဥ္းစားသည္။ သူ႕ဖခင္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကိးနွင့္ မိိမိတို႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္လွ်င္ သူမမည္သူ႕ဘက္ပါမည္ကို ေစာင့္ႀကည့္ရအံုုးမည္။

တင္ေမာ္ရင္ကို ညီလာခံတြင္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးနွင့္ဆန္႕က်င္ဘက္ ထြက္ဆိုခိုင္းေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္း အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေမာ္ရင္ကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်လိုက္သည္။ ကမာနွင့္ ေမာ္ရင့္ ဇနီး ဖိန္းဖိန္း က ယင္းယင္းထံသို႕အကူအညီ သြားေတာင္းသည္ကို ယင္းယင္း ျငင္းလိုက္ျပီးေနာက္ တင္တက္ရင္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မာသြားေလျပီ။

မိမိေနရာတြင္ လူတစ္ဥိီးကို အစားထိုးကာ ေနျပည္ေတာ္သို႕ တက္လာခဲ့သည္။ ေနျပည္ေတာ္ရွိ မိမိစစ္တပ္ကို ျဖန္႕က်က္ထားလိုက္သည္။ တင္တက္ရင္က မင္းႀကီးအေဆာင္တြင္ တာ၀န္က်ေသာ တပ္သားအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ကာ ကမာကို အနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္ေနလိုက္သည္။

ကမာသည္ ေမာ္ရင္အတြက္နွင့္ မင္းႀကီးနွင့္အတူ အေသခံရန္မွာ သူ႕ဆႏၷျဖစ္ေႀကာင္းအမိန္႕ထုတ္ျပန္ လုိက္သည္။ ကမာ နန္းတြင္းတြႊင္ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ကာ ၀မ္းနည္းေနသည္ကို ေစာင့္ႀကည့္ရင္း တင္တက္ရင္ အသည္းဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ ရင္နာေနမိသည္။

ယင္းယင္းသည္လည္း မိမိအေပၚခ်စ္ခင္သည္ဟု ထင္ထားခဲ့ရာ အာဏာနွင့္ပတ္သတ္လာလွ်င္ မရေတာ့ေပ။ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက မင္းႀကီးနတ္ရြာစံသည္နွင့္ ေနာက္မင္းတစ္ပါးကို တင္ေျမွာက္ရန္ အားလံုးႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားျပီးျဖစ္သည္။ ေျမေအာက္အက်ဥ္းေထာင္တြင္ မိမိတို႕ကို ႀကည့္ညိဳ ေလးစားေသာ အမတ္မ်ားအားလံုးကို ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ထားျပီးျဖစ္သည္။

ယင္းယင္းပင္လွ်င္ မိမိတို႕အိမ္ေတာ္တြင္ မေနေတာ့ပဲ သူ႕ဖခင္၏ အိမ္ေတာ္သို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားျပီး ျဖစ္သည္။ အားလံုးက အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ အႀကံမ်ားျဖစ္သည္။ သူ႕သမီးကို ဖမး္ျပီး အက်ပ္ကိုင္မည္ကို စိုးရိမ္ေနပံုရသည္။ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး မသိသည့္အခ်က္က နန္းေစာင့္တပ္ထဲတြင္ မိိမိတပ္သားမ်ားကို ထည့္သြင္းထားျပီးျဖစ္သည္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္စစ္တပ္၏ တစ္၀က္ခန္႕က မိမိလူမ်ားျဖစ္သည္။ မိမိနန္းမသိမ္း ေသးတာက ခ်စ္သူေလး၏ စကားေႀကာင့္ျဖစ္သည္။

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက မင္းႀကီးေရာဂါသည္းသည္နွင့္ ကမာ့အတြက္ အဆိပ္ေဆးကို တခါတည္း ျပင္ထားေစသည္။ တင္တက္ရင္သည္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ လုပ္ရပ္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ေစာင့္ႀကည့္ေနလိုက္သည္။

ရသည္။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္။ ကမာ့ေမြးညွင္း တစ္ပင္မထိခုိက္ေအာင္ မိမိ သံကြန္ခ်ာအုပ္ထားျပီး
ျဖစ္သည္။ ကမာ့ကို ဘာလုပ္လုပ္ ဆယ္ဆ ျပန္ေပးဆပ္ရမည္ဟု ေတြးထားျပီးျဖစ္သည္။

"မင္းႀကီး နတ္ရြာစံျပီ။ မင္းႀကီးနတ္ရြာစံျပီ။"
မင္းႀကီးအေဆာင္မွ အတြင္း၀န္၏ ေႀကျငာသံအဆံုးတြင္ သံေတာ္ဆင့္မွ ထပ္ဆင့္ေႀကျငာလိုက္သံက နန္းေတာ္ထဲျပန္႕သြားျပီး အေနာက္ဘက္ မိဖုရားအေဆာင္မွ ငိုသံထြက္လာခဲ့သည္။

"နွင္းမိဖုရားအတြက္ အဆိပ္ခြက္ယူလာခဲ့ပါ။"

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ စကားသံအဆံုးတြင္ သမားေတာ္ႀကီးက ေရႊခြက္နွင့္ အဆိပ္ကို ကမာ့ထံသို႕ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ကမာအဆိပ္ခြက္ေမာ့ေသာက္သည္ကို မ်က္ေတာ္မခတ္တမ္္း စ္ို္က္ႀကည့္ေနသည္။ ကမာ မေသာက္လွ်င္ အတင္းတိုက္မည့္ပံုျဖစ္သည္။ ကမာသည္မ်က္နွာတစ္ခ်က္မပ်က္ပဲ အဆိပ္ခြက္ကိို ေမာ့ေသာက္ကာ မင္းႀကီးအနားတြင္ ၀င္ေရာက္လဲေလ်ာင္းလိုက္သည္။ ကမာ၏ အသက္ရႈသံတျဖည္းျဖည္းရပ္သြားသည္ကို ေစာင့္ႀကည့္ျပီးမွ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးထြက္သြားသည္။

"မင္းသားကို နန္းတင္မယ္။ အားလံုး ညီလာခံခန္းမထဲ စုစည္းမယ္။"

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးထြက္သြားသည့္ေနာက္ အမတ္မ်ား၊ စစ္သူႀကိီးမ်ားလိုက္ပါသြားႀကသည္။ မင္းႀကီး၏ အတြင္း၀န္ႀကီးနွင့္ သမားေတာ္ႀကီးသာက်န္ရစ္ခဲ့သည္။

တင္တက္ရင္သည္ အကြယ္မွထြက္လာျပီးေနာက္ သမားေတာ္ကို အခ်က္ျပျပီးေနာက္ သမား ေတာ္က အသင့္ယူလာသည့္ ေျဖေဆးက္ို တိုက္ေပးလိုက္သည္။ အတြင္း၀န္ႀကီးက တင္တက္ရင္ကို ေတြ႕ေသာ္ အရိုအေသေပးလိုက္သည္။

"ဘုရင္ခံႀကီး။ မင္းႀကီးအတြက္ သစၥာေဖာက္ေတြကို သုတ္သင္ေပးေတာ္မူပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ အသက္နဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္ပါ့မယ္။ မင္းႀကီးရဲ႕ ထြက္သက္ဆံုးတာနဲ႕ မင္းသားဟြာကို နန္းတင္တဲ့ အမတ္ႀကီးကို သုတ္သင္ေပးေတာ္မူပါ။"

"ေကာင္းပါျပီ အတြင္း၀န္ႀကီး။ "

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ကို ေပြ႕ခ်ီကာ အေဆာင္အျပင္ကို ေခၚလာခဲ့သည္။ အျပင္တြင္ တင္္ေမာ္ရင္ နွင့္ အဖြဲ႕က အသင့္ေစာင့္ေနသည္။တင္တက္ရင္က ကမာကို ေမာ္ရင္လက္ထဲအပ္ကာ နန္းတက္ပြဲ က်င္းပေနသည့္ ညီလာခံခန္းမသို႕ မိမိစစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။

မိမိအတြင္းလူမ်ားက ျမိဳ႕တံခါးကို ဖြင့္ေပးထားသျဖင့္ ျမိဳ႕ျပင္မွ စစ္တပ္မ်ားက နန္းေတာ္ထဲကို ၀င္လာ ႀက ေလျပီ။ နန္းေတာ္ထဲတြင္ အမတ္ႀကီး၏ လူမ်ားနွင့္ မင္းသားဟြာ၏ ရဲမတ္မ်ားက ဒူးတုန္ေနႀကျပီ။

"လက္နက္ခ်တဲ့သူကို အသက္ခ်မ္းသာေပးမယ္။ လက္နက္ကိုင္ထားသူူမွန္သမွ် သတ္ေစ။"

အနက္ေရာင္နွင့္ ေရႊေရာင္၀တ္ထားသည့္ တင္တက္ရင္၏ တပ္သားမ်ားကို ေတြ႕ျပီး နန္းေစာင့္ရဲမတ္ တစ္၀က္ခန္႕က လက္နက္ခ်ႀကသည္။ က်န္တစ္၀က္ကေတာ့ သူတို႕သခင္ကို ၀နး္ရံကာ ေစာင့္ေရွာက္ႀကသည္။

"သတ္..."

တင္တက္ရင္၏ စကားသံအဆံုး နန္းတြင္းထဲတြင္ ေသြးေခ်ာင္းစီးသြားေတာ့သည္။
အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ပလႅင္ေပၚမွ ေနျပီး ဓါးလြတ္ကို ကိုင္ကာ တင္တက္ရင္၏ ရဲမတ္မ်ားကို ခုခံေနသည္။
တင္တက္ရင္သည္ ေလးနွင့္ျမွားကိုယူကာ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကိုခ်ိန္ျပီး တစ္ခ်က္တည္းပစ္ခ်လိုက္သည္။

"အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေသျပီ။ "

တင္တက္ရင္၏ ရဲမတ္မ်ားေႀကျငာသံကို ႀကားေသာ္ ခုခံေနသူမ်ားအားလံုး လက္နက္ခ်လိုက္ ေတာ့သည္။

ယင္းယင္းသည္ ဖခင္၏ စံအိ္မ္တြင္ ေနရင္း ရဲမတ္တစ္ဦးလာေျပာသည္ကိုႀကားေသာ္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက် လာခဲ့သည္။ သြားျပီ။ ကမာကို အဆိပ္ေႀကြးဖိ္ု႕ ဖခင္ႀကီးကို တိုက္တြန္းခဲ့သည့္အတြက္ ေမာင္ေတာ္က မိမိကို အလြတ္ေပးေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

ယင္းယင္းသည္ သားေတာ္ေလးကို ဖက္ကာ ငိုေနရင္း မိမိထံကို ခ်စ္လင္ေရာက္လာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

တင္တက္ရင္၏ တပ္မ်ားနန္းသိမ္းျပီးေနာက္ လူေသေကာင္အားလံုးကို ရွင္းလိုက္ျပီး မင္းႀကီး၏ စ်ာပနကို ခမ္းနားစြာျပင္ဆင္သည္။ ေျမေအာက္အက်ဥ္းေထာင္မွ အမတ္ႀကီးမ်ားက စ်ာပနကို ဦးေဆာင္ျပင္ဆင္ႀကသည္။

စ်ာပနကို အစဥ္အလာမပ်က္ ျပဳလုပ္ကာ ဘုိးေဘးမ်ား၏ ေတာ္၀င္ သၤခ်ိဳင္းတြင္ ျမွဳပ္နွံလိုက္သည္။

တင္တက္ရင္သည္ ယင္းယင္းထံသို႕ထြက္လာခဲ့သည္။ သူမနွင့္ စာရင္း မရွင္းရေသးေပ။ သူမထံမွ အေႀကြးေတာင္းရအံုးမည္။

ယင္းယင္းသည္ အိမ္ထဲ၀င္လာေသာ တင္တက္ရင္ကို ထိုင္ႀကည့္ေနလိုက္သည္။ သူုမ၏ မ်က္နွာက တည္ျငိ္မ္ေနသည္။ အိမ္ေတာ္မွ လူအားလံုးက ေႀကာက္ရြံစြာ အရိုအေသေပးႀကသည္။ ျခံထဲတြင္ တင္တက္ရင္၏ စစ္တပ္မွ လူမ်ားျဖင့္ျပည့္သြားသည္။

"အားလံုးကို ဖမ္းျပီးသတ္..."

တင္တက္ရင္၏ အမိန္႕သံအဆံုးတြင္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ ျခံ၀င္းက ငရဲပြက္သလို ဆူညံသြားသည္။
ယင္းယင္းသည္ သူနွင့္မဆို္င္သလို ႀကည့္ေနလိုက္သည္။

"မင္းလက္ထဲက ကေလး ငါ့ကို ေပးခဲ့ပါ ယင္းယင္း။ မင္းက ငါ့ ဇနီးမျဖစ္ထိုက္ေတ့ာဘူး။ ငါ့ ကေလးကို မင္းျပဳစုဖို႕ မထိုက္တန္ဘူး။"

ယင္းယင္းက မဲ့ျပံဳးျပံဳးကာ ေမးလိုက္သည္။

"ရွင္အျမင့္ေရာက္လို႕ ေလွကားကို ဖယ္ေတာ့မလား "

"မင္း လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ကို မင္းခံရလိမ့္မယ္ ယင္းယင္း။ "

"ရွင့္ ခ်စ္သူေလးကို အဆိပ္ေသာက္ဖို႕ ဖိအားေပးလို႕လား။"

"ဟုတ္တယ္။"
တင္တက္ရင္ ျပတ္သားစြာေျပာလိုက္ျပီး လက္ေအာက္မွ စစ္သူႀကီးကို အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။

"သူ႕လက္ထဲက ကေလးကို သြားယူခဲ့။"

ယင္းယင္းက ရယ္ေမာလိုက္သည္။ သူမ ပါးစပ္ေထာင့္မွ ေသြးမည္းမ်ားစီးက်လာခဲ့သည္။ တင္တက္ရင္ သိလိုက္ျပီ။ သူမ အဆိပ္စားထားေလျပီ။ သူမအနားလႊားခနဲသြားကာ ကေလးကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ကေလးက ေတာင့္လို႕ေနျပီ။

"အား.....မိန္းမယုတ္။ မင္း ငါ့ ကေလးကို သတ္လိုက္ျပီ။ "

ယင္းယင္းေအာင္နို္င္စြာျပံဳးလိုက္သည္။
"ရွင့္လက္ထဲ ကြ်န္မကေလးကို မထည့္နိုင္လုိ႕ ကြ်န္မနဲ႕ အတူ တမလြန္ကို ေခၚသြားျပီ။ ရွင့္ကို ဘ၀ဆက္တိုင္း ကလဲ့စားေျခနိုင္ဖို႕ ကြ်န္မဆုေတာင္းတယ္ တင္တက္ရင္။ "

ယင္းယင္းေျပာျပီး လဲက်ကာ အသက္ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
"သားေလး။ ငါ့ သားေလး။"

တင္တက္ရင္သည္ ယင္းယင္းလက္ႀကားမွ မိမိသားကို ေပြ႕ကာ ငိုေႀကြးလို္က္မိသည္။ ယင္းယင္းကို မိမိေသဒဏ္ေပးသည္အထိ မရည္ရြယ္ထားပါ၊ အလြန္ဆံုး နယ္နွင္ဒဏ္ေပးရံုပဲျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူမက ေသလမ္းကို ေရြးသြားသည့္အျပင္ မိမိသားကို ပါ ေခၚသြားသျဖင့္ တင္တက္ရင္ တကယ္နာက်ည္းစြာ ငိုရိႈက္မိသည္။

"သားေတာ္ေလး..."

ကမာ နိုးလာေသာအခါ နန္းေဆာင္တစ္ခုလံုးေမႊးပ်ံ႕ေနျပီး မိမိကိုယ္ေပၚတြင္လည္း လွပေသာ ေယာက်္ားေလး ၀တ္စံုကို ၀တ္ထားသျဖင့္ ကမာ ျပံဳးမိသည္။ မိမိ ေသသြားျပီး တမလြတ္ကို ေရာက္ေနျပီဟုထင္မိသည္။ နံေဘးကို ေစာင္းလိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လူတစ္ဥိီး၏ မ်က္နွာက္ို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ထိတ္လန္႕ကာ ဆိတ္ခနဲထထိုင္လိုက္သည္။

"ဟင့္အင္း ။ အကိုႀကီး မေသရဘူး။ အကိုႀကိီး ဘာလို႕ ဒီမွာရွိေနတာလဲ။ "

ကမာ သည္ အကိုႀကီးကို အလန္႕တႀကားေလး လႈပ္နိႈးကာ ေျပာရင္းမ်က္ရည္က်လာခဲ့သည္။ မိိမိ ေသသြားသည္ထက္ အကိုႀကီး ေသသြားသည္ကို လံုး၀လက္မခံနိုင္ပါ။

"အကိုႀကီး ဘာလို႕ ေသရတာလဲ။ အကိုၿကီး မေသရဘူး ဟီး..ဟီး.."

တင္တက္ရင္မ်က္လံုးပြင့္လာျပီး ကမာ့ကို ေပြ႕ဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲသြင္းျပီး ေျပာလိုက္သည္။

"ကမာေလးကိုု အကိုႀကီးေျပာထားသားပဲ။ ေသအတူ ရွင္အတူပါဆို။ "

ကမာသည္ အကိုႀကီး၏ ရင္ဘတ္ေပၚမ်က္နွာအပ္ကာ ငိုေနမိသည္။ တင္တက္ရင္က ကမာ့ မ်က္နွာေလးကို ေမာ့ကာ နူတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းျပီးေျပာလိုက္သည္။

"ဘယ္မွာပဲ ေနရေနရ အကိုႀကီးအတြက္ ကမာနဲ႕ အတူေနခြင့္ရရင္ ေက်နပ္ျပီ။"

ကမာ ငိုပဲငိုေနသျဖင့္ တင္တက္ရင္က ကမာ့ကိုယ္ေလးကို ကေလးလိုေပြ႕ကာ ေခ်ာ့သည္။

"တိတ္ပါ။ အကိုႀကီး မေသပါဘူး။ ကမာလည္းမေသဘူး။ကိုယ္တို႕ အသက္ရွင္ေနတုန္းပါ။"

"ဟင့္အင္း ။ အကိုႀကိးက ကမာ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိမ္ေနတာ။ ကြ်န္ေတ္ာက အဆိပ္ေသာက္လို႕ ေသျပီးပါျပီ။"

တင္တက္ရင္က ကမာ့ကို ေပြ႕ကာ ခုတင္ေပၚမွဆင္းျပီး အျပင္သို႕ထြက္လာခဲ့သည္။

"မင္းႀကီး။ မ်က္နွာသစ္ေတာ္ေရ အသင့္ျဖစ္ပါျပီ။"

"ေအး...၀င္လာခဲ့ေတာ့။"

အတြင္း၀န္ႀကီးနွင့္ အပ်ိဳေတာ္မ်ား မ်က္နွာသစ္ေရမ်ားသယ္ကာ တန္းစီ၀င္လာသျဖင့္ ကမာ အံ့အားသင့္သြားသည္။

"ဟင္..အတြင္း၀န္ႀကီးလည္း ေသျပီလား။"

အတြင္း၀န္ႀကီးက ျပံုးကာ ရိုေသစြာေလွ်ာက္တင္သည္။

"ကြ်န္ေတ္ာမ်ိဳးမေသပါဘူး သခင္မ။"

တင္တက္ရင္က ကမာ့ကို ခ်ေပးျပိး ေျပာလိုက္သည္။

"ကဲ မ်က္နွာသစ္လိုက္ဦး။ ျပီးရင္ ညီလာခံတက္စရာရွိတယ္။ ကမာလည္းလိုက္လာရမယ္။"

"ညီလာခံ။ ဘာေႀကာင့္လဲ။"

တင္တက္ရင္က ကမာ့ပါးေလးကို နမ္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကမာေလးရဲ႕ ခင္ပြန္း က မင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႕ေပါ့။"

ကမာ မ်က္လံုးျပဳးသြားသည္။

"ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္သူကယ္ထားတာလဲ။ ကြ်န္ေတ္ာ အဆိပ္ေသာက္လိုက္္ပါတယ္။"

"ကိုယ္ အားလံုစီစဥ္ထားျပီးသားပါ။ ကမာေလးေသာက္လိုက္တဲ့ အဆိပ္ကို ကိုယ္ေျဖေဆးေဖာ္ခိုင္း ထားျပီးသားပါ။ ကမာေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ၃ ရက္အတြင္း အာလံုးျပီးဆံုး သြားျပီ။"

"မင္းႀကီးရဲ႕ စ်ာပန..."

"ျပီးသြားျပီ ကမာေလး။ မေန႕က သျဂိဳလ္လိုက္ျပီ။ ကမာက အခုကစျပီး ဒိနန္းေတာ္မွာ မိဖုရားေခါင္ အျဖစ္စိုးစံရမယ္။"

ကမာ အကိုႀကီးကို ေႀကာင္ကာ ႀကည့္လိုက္မိသည္။ မိဖုရားေခါင္ ဆိုသည့္ စကားက ကမာကို ငိုင္က်သြားေစသည္။

"ဘာျဖစ္လို႕လဲ ကမာေလး။"

"ဘာ...ဘာ မွ မျဖစ္ပါဘူး အကိုႀကီး"

ကမာ မ်က္နွာထားကို ျပင္ကာ ျပန္ေျဖလိုက္ေသာ္လည္း ကမာ့မ်က္နွာကို မွန္လိုႀကည့္ေနေသာ တင္တက္ရင္က ကမာလိမ္သည္ကို သိလိုက္သည္။ ကမာ့ကို ဘာမွထပ္မေမးေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာသစ္ ကာ မနက္စာစားရန္ျပင္လိုက္သည္။

"ကမာေလး စား။"

တင္တက္ရင္သည္ ကမာ့ကို ဟင္းမ်ားထည့္ေပးေသာ္လည္း ကမာက အေျခေနအားလံုးသိခ်င္သျဖင့္ မိမိ ခံစားရသည္ကိုမ်ိဳသိပ္ကာ အျမန္စားလိုက္ျပိး အကိုႀကီးနွင့္အတူညီလာခံတက္၇န္ျပင္လိုက္သည္။

~ ဆက္ရန္