14:(0)3 - 14:(3)3

Three.

Three.

 

***

HWEBES pa lang ng gabi pero hindi na ko mapakali. Iniisip ko kung sisipot ba ko sa lugar na yon o hindi. Ang hirap magdesisyon.

Paano kung hindi naman siya seryoso?! Paano kung nanggu – good time lang siya?!

Paano kung magpunta ko don tapos biglang siya pala ‘tong di sisipot?! E di nagmukha lang akong tanga?!

Haaay. Ang dami kong iniisip na hindi naman dapat.

Dapat inuuna kong atupagin yung outreach program namin sa Sabado e. Halos ayos naman na yung mga detalye. Isa na lang yung kulang.

Yung ginagawa ko.

 

Kulang pa kasi ako sa materyales. At ang nakakainis pa, nakakaligtaan kong bumili lagi dahil nawawala sa isip ko. Pano nga kasi, iniisip ko yung sinabi nung lalakeng yon.

“Nakakatawa. Kahit man lang pangalan mo, hindi ko alam, tapos makikipagkita pa ko sayo bukas?!” Para na naman akong sira dahil kinakausap ko yung sarili ko.

“Pupunta o hindi?! Sisipot o hindi?!”

Okey lang naman kung susubukan diba?! Ginusto ko rin naman ‘to. Tsaka, nung dating hindi ko siya makita – kita, wagas ako kung makapaghanap sa kanya. Ngayon namang andyan na ... ang gulo mo lang Rio.

Kahit na naguguluhan ako, may isang bagay akong narealize.

Ang bait lang talaga ni Lord. Hindi ko na kailangang magmukhang stalker dahil Siya na mismo yung nagbibigay ng paraan para magkakilala kami.

Unti - unti ko ng malalaman ang misteryo sa pagkatao niya.

 

Kala niya ha.

Naghalungkat na ko ulit dahil nagbabakasakali akong makakita ako ng sobra o tira – tirang materyales.

May nakita naman ako doon sa drawer ko, kaso .. hindi ko gusto yung kulay.

Navy blue.

Parang hindi pambata. Parang pang – matanda na ‘to e. Para ngang panlalake.

Masyadong panlalake.

Baka hindi rin magustuhan ng mga bata kung gagawa ako gamit yung nakita kong sobra. Syempre, bilang bata nga naman, mas gugustuhin nilang makakuha nong light colours tulad ng pink, yellow, yellow green, sky blue, red at iba pa.

Bigla - biglang may ideya na pumasok sa isip ko.