Öpücüklerine onunla birlikte karşılık verdiğimde şaşırarak geri çekiliyor. Anlamayan gözlerle ona bakıyorum. Ne diye durdu ki şimdi? Yanlış bir şey mi yaptım acaba?
“Zeynep?” diye çatıyor kaşlarını
“Ne oldu kerem? Yanlış bir şey mi yaptım?”
“Hayır hayır o da nereden çıktı?”
“Ne oldu o zaman?”
“Yani senin itirazın bu kadar kısa sürünce şaşırdım ben :D”
Ohh be! Bende bir şey oldu sandım. Ahaahha canım benim şaşırmış :D
“Ne kadar pratik o kadar alışma süreci” derken göz kırpıyorum.
Ben bile şaşırırken bu dediğime kerem mutluluktan havaya uçacak neredeyse. Kaldığı yerden öpüp koklamalarına devam ederken üzerimizdekileri bir çırpıda çıkarmasıyla tenlerimiz buluşuyor. Aşkla hareket eden bedenlerimiz her seferinde daha da bağlıyor bizi birbirimize. Başka hiçbir şeyde tadamayacağımız bu hazzın keyfini çıkarıyoruz. Zaman aktıkça sakinleşen vücutlarımızı yatağa sırt üstü bıraktığımızda kerem konuşmaya başlıyor.
“Zeyneep”
“Efendim canım”
“Ben seninle çok mutluyum”
“Bu nereden çıktı şimdi?”
“Hiç içimden geldi. Sadece bilmeni istiyorum. Kimse beni senin kadar mutlu etmiyor.”
“Beni de öyle..”
Kerem tekrar bana sokulup derin bir öpücük bıraktıktan sonra yüzünü buruşturarak;
“Katılmam gereken bir toplantı var” diyor. Bende onun gibi yüzümü buruşturuyorum hemen. Kollarımı boynuna dolayıp uzunca bir öpücük bırakırken o da sımsıkı sarılıyor bana.
“Gitmesen olmaz mı?” diye sorarak şansımı deniyorum.
“Maalesef” diye cevaplıyor o da yüzünü asarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
Kimse Beni Senin Kadar Mutlu Etmiyor.. (43. bölüm)
En başından başla
