“Biliyorum ama ne deseydim şimdi uzun zamandır görüşmüyoruz da”
“Bence annen bir şey demezdi” diyor tekrar üzerime doğru gelirken.
Boynumda ve yüzümde sıklaştırdığı öpücükleriyle onu kendimden uzak tutmam zorlaştığı gibi bende karşılık vermeye başlıyorum. Tepki olarak bedenim onu kendime daha çok çekse de aklım hala durmamı emrediyor. Ama dinleyen kim?
“Kerem..” diyorum en azından biraz olsun aklımın konuşmasına izin vererek. Ona da haksızlık olmasın..
“Hımm” derken üzerimdeki yerini almış öpücüklerini yüzümde gezdirmeye devam ediyor.
“Durman lazım” diyorum kelimelerime aykırı bir şekilde onu sarmalayıp öpücüklerine karşılık verirken. “Bak geç kalırız sonra..”
“Kalmayız merak etme..”
“Kerem…”
“Zeynep hani sana bir cezam vardı hatırlıyor musun?” diyor kerem uzun öpücüğünden sonra iç çekerek.
“Ne cezası?” diye soruyorum şaşkınlıkla kaşlarım çatılırken.
“Cık cık güzelim nasıl unutursun.. Kafamda yumurta kırmanın cezası tabii ki de” derken yüzündeki kocaman gülümseme bir ömre bedel!
“Hımm böyle mi ceza veriyorsun bana” dediğimde bende yüzümdeki gülümsemeye engel olamıyorum. Ellerim onun sırtında gezinirken halinden memnun kocam konuşmaya devam ediyor.
“Aynen..Şimdi uslu bir kız ol ve cezanı kabullen” diyor ve daha sıkı saran kollarıyla beni kendine çekiyor.
Böyle cezaya kim hayır diyebilir? Memnuniyetle kabullerim tabii ki..
***
“Ya kerem hadi çık artık amaa! Geç kalacağız bak senin yüzünden!”
“Tamam güzelim çıktım işte” derken belinde havlusuyla banyodan çıkıyor kerem.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVCİLİK OYUNU
FanfictionAslında ilk görüşte aşk, Bir türlü itiraf edilemeyen. Biri babası için, biri annesi için. Zorla, Ama aslında bir rüya. Gerçek olamayacak kadar güzel, Gerçek olacak kadar mükemmel. Sonra rüyadan uyanış. Her şey yolunda iken "Sadece o olsun" demek, "Ç...
Sizin Genlerinizde Var Bu! (42.bölüm)
En başından başla
