Charisma

Μέρος Α, Κεφάλαιο 20ο

***

Ξάπλωσε στο στρώμα και ξεφύσηξε και ένωσε τα χέρια του πίσω απ' το κεφάλι. «Τι έγινε; Γιατί είσαι έτσι; Σου είπε κάτι ο Μπράιτον; » ρώτησα και ξάπλωσα δίπλα του. «Αποφάσισαν με την Κατ να πάνε ένα ταξιδάκι για κάποιο καιρό. » Περίεργο, σκέφτηκα, η Κατ δεν μου είχε πει κάτι. «Και γιατί είσαι έτσι; Θα γυρίσουν. Σε λίγες μέρες πάλι μαζί θα ήμαστε. » Ακούμπησα το χέρι μου στο στήθος του και το πιγούνι μου πάνω σ' αυτό και τον κοίταξα. Εκείνος φάνηκε να το σκέφτεται μέσα του, όμως η συζήτηση σταμάτησε εκεί.

«Προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο πριν και το κινητό σου ήταν κλειστό. » άλλαξα θέμα και τον φίλησα. «Η Κλερ. Το έκλεισα για να μην με ενοχλεί η Κλερ. Αλλά τώρα που το λες, μάλλον πρέπει να το ανοίξω. Πρέπει να δω τι θέλει. » Τεντώθηκε και έπιασε το κινητό του και πάτησε το κουμπί συνεχόμενα για να το ενεργοποιήσει. «Εσύ γιατί με έψαχνες; » ρώτησε όσο περίμενε κι εγώ ανασήκωσα τους ώμους αδιάφορα. «Δεν θυμάμαι. »

Άνοιξε τον φάκελο με τις αναπάντητες κλήσεις και είδε τα μηνύματα που του είχε στείλει η Κλερ νωρίτερα. «Αδερφέ μου, όταν ακούσεις το μήνυμα, έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς. Ο πατέρας είναι εδώ και σε περιμένει. » Το βλέμμα του σκλήρυνε κατευθείαν στο άκουσμα αυτού του τέρατος. « Θέλει να σε δει. » Οι γροθιές του έσφιξαν. Τα φρύδια μου έσφιξαν. Έκανε να ανοίξει το δεύτερο μήνυμα και περίμενα να ακούσω κι εγώ μαζί του. Το σκέφτηκε λίγο και σταμάτησε την κίνησή του.

«Πρέπει... Λυπάμαι, ουρανέ μου. Πρέπει να φύγω. » Ξαφνιάστηκα και φάνηκε, όμως δεν έδειχνε να είναι η προτεραιότητά του εκείνη τη στιγμή. «Προέκυψε κάτι πολύ σοβαρό, ουρανέ μου. Θα... θα σε πάρω τηλέφωνο όταν μπορέσω. » είπε καθώς μάζευε τα πράγματά του από δω κι από κει. Δεν πρόλαβα να μιλήσω ή έστω να αντιδράσω. «Καληνύχτα σου, ουρανέ μου. » είπε και έφυγε απ' το δωμάτιο σαν σίφουνας. Η πόρτα έκλεινε αργά πίσω του και λίγα δευτερόλεπτα μετά, ακούστηκε το κλείσιμο της εξώπορτας. Τι στο...

Έφερα στο μυαλό μου ξανά το μήνυμα που είχα προλάβει να ακούσω. Ο πατέρας του, είχε πει η Κλερ. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχε αναφέρει ποτέ τον πατέρα του, δεν ήξερα καν αν υπήρχε. Δεν είχα αναρωτηθεί και ποτέ, για να λέμε την αλήθεια. Ο Τζο φαινόταν πάντα ανεξάρτητος, δεν μου είχε περάσει απ' το μυαλό η ιδέα ενός γονιού. Έπρεπε να μάθω τι είχε συμβεί. Κοίταξα το δωμάτιο αδιάφορα προσπαθώντας να συγκεντρωθώ, μέχρι που τα μάτια μου σταμάτησαν στο κινητό του.