Charisma

Μέρος Α, Κεφάλαιο 6ο

***

Διάβαζε ασταμάτητα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Φεύγοντας από το σπίτι μου είχε κρύψει το τετράδιο κάπου μέσα στο μπουφάν του και τώρα καθόταν σε ένα τυχαία παγκάκι στο πάρκο, μόνο δύο τετράγωνα μακριά από το Αρκαιόλοτζι Φάκιουλτι. Είχε ήδη διαπιστώσει πως η ζωή του, από την μέρα που συναντηθήκαμε πρώτη φορά, ήταν όλη γραμμένη μέσα σ' εκείνο το τετράδιο. Έλειπε μόνο να μάθει το μέλλον του. Άπληστο;

"Οι απειλές και τα κούφια λόγια που της αράδιαζε συχνά ο Τζόζεφ, δεν θα σταματούσαν την κοπέλα, θα με έβγαζε μια και καλή από την ζωή της, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ίσως το δηλητήριο να μην ήταν έξυπνη λύση, όμως αυτό έπρεπε να δουλέψει. Δεν είχε χρόνο και ευκαιρίες για χάσιμο." διάβασε ο Τζο από μέσα του και στο μυαλό του ήρθε με μιας η Ντανιέλ, κι ας μην είχα αναφέρει το όνομά της ούτε μια φορά στην ιστορία. "Είχε φροντίσει να μάθει την κάθε μου κίνηση, την κάθε συνήθεια. Χρειαζόταν μόνο να εισβάλλει στη ρουτίνα μου και να μου αλλάξει τα σχέδια. Θα ήταν μόνο για μία φορά, άλλωστε. Μόνο τόσο χρειαζόταν.

Είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα αυτή την τελευταία φορά, κάτι τόσο απλό και συνηθισμένο όπως το δηλητήριο δεν ήταν αρκετό για να ξεφύγει από τον φύλακα άγγελό μου. Ίσως τα δόντια της, η γρηγοράδα της και η μανία της για αίμα να ήταν τα μόνα απαραίτητα συστατικά για τον τέλειο φόνο. Όλα θα γινόντουσαν πολύ γρήγορα, έτσι κανείς δεν θα έπαιρνε είδηση για τον βίαιο και άδικο θάνατό μου. Έβλεπε το ίδιο όνειρο για μέρες.

Ίσως βέβαια να διάλεγε άλλον τρόπο: το να μου ξεριζώσει το κεφάλι από τον λαιμό, ας πούμε, φάνταζε εξίσου ελκυστικό στο αρρωστημένο μυαλό της. Το να με σκέφτεται σωριασμένη στο πάτωμα, ανίκανη να κουνήσω έστω και το μικρό μου δαχτυλάκι, άδεια χωρίς ίχνος ψυχής μέσα μου, έκανε τα μάγουλά της να κοκκινίζουν και τα μάτια της να λαμπυρίζουν από ευτυχία. Η ώρα στο ρολόι της έδειχνε δώδεκα ακριβώς. Έξω υπήρχε σκοτάδι, κι ένα αεράκι που έσπαγε τη σιγή. Κανένας τριγύρω. Ήταν η ώρα."

Κοίταξε σκεφτικός την ώρα στην οθόνη του κινητού του, στην πάνω δεξιά γωνία: έντεκα και πενήντα εννιά το πρωί. Είχε στη διάθεσή του δώδεκα ολόκληρες ώρες και ένα λεπτό να διαπιστώσει αν όλα αυτά ήταν όντως αλήθεια, ή μια απλώς αληθοφανής ιστορία. Αυτή τη φορά δεν θα έκανε λάθος, θα ήταν με τον δειλό του εαυτό να απουσιάζει από χρόνια. Πήρε μια βαθιά ανάσα και γύρισε τη σελίδα.