Charisma

Μέρος Α, Κεφάλαιο 18ο

***

«Κάρολαϊν, μπορώ να σου μιλήσω για λίγο; » είπε όσο πιο ευγενικά μπορούσε, αν και δεν έβγαινε από μέσα του. Η Κάρολαϊν κοίταξε για λίγο την Κέλλυ, τη μητέρα της Κατ και αγαπημένη του πατέρα της, και μετά από ένα νεύμα, χαμογέλασε στον Κόλτον και σηκώθηκε. Βγήκαν από την καφετέρια και περπάτησαν μερικά βήματα. «Λοιπόν; » έκανε ανασηκώνοντας ανάλαφρα τους ώμους της κι εκείνος καθάρισε τον λαιμό του. «Πώς... πώς είσαι, Κάρολαϊν; » ρώτησε δειλά.

Εκείνη άφησε ένα γελάκι να της ξεφύγει, θέλοντας να κάνει την ατμόσφαιρα πιο άνετη και για τους δυο τους. «Το παλεύω. Το σπίτι μου φαίνεται άδειο χωρίς τον πατέρα μου. Τεράστιο. Σκέφτηκα μέχρι και να το πουλήσω αλλά είναι όλες εκείνες οι αναμνήσεις... Δεν ξέρω, με κρατάνε πίσω. Και θα πρέπει να βρω καινούριο σπίτι. Λίγο που έψαξα, δεν βρήκα τίποτα για μένα. Όπως και να 'χει, δεν νομίζω ότι είμαι έτοιμη να ζήσω μόνη μου ακόμα. Εννοώ, θέλω να φροντίζω κάποιον. Θέλω να φτιάχνω πρωινό το πρωί για δύο άτομα, να γυρίζω σπίτι και να μην μιλάω με τους τοίχους. » Ο μονόλογός της ζέστανε για λίγο τον Κόλτον, ένιωσε όλη αυτή τη φροντίδα που μπορούσε να πάρει από κείνη.

«Η Κέλλυ, ξέρεις, μου πρότεινε να μείνω μαζί της. Τουλάχιστον μέχρι να βρω κάποιο δικό μου σπίτι. » συνέχισε. «Θα πας; » ρώτησε σκεφτικός εκείνος, χωρίς να πάρει τα μάτια του απ' τον δρόμο. «Δεν είναι κακή, όμως δεν νιώθω ακόμα τόσο άνετα μαζί της. Θέλω να πω... πόσος καιρός πέρασε; Είναι ακόμα πολύ φρέσκο για μένα. » Η ιδέα που πέρασε από το μυαλό του Κόλτον δεν θα μπορούσε να μείνει στο στόμα του. «Μπορείς να έρθεις να μείνεις μαζί μου. » Αλήθεια, σκεφτόταν ποτέ αυτά που έλεγε; Η πρόταση σόκαρε για λίγο την Κάρολαϊν, όμως δεν χρειαζόταν πολύ ώρα για να πάρει την απόφασή της, αν και δεν θα του την ανακοίνωνε ακόμα.

«Είσαι σίγουρος ότι μπορείς; Δεν φαίνεσαι έτοιμος για συγκατοίκηση. » είπε κι εκείνος κάπως θίχτηκε και σταμάτησε να περπατάει. «Δεν είμαι αυτό που φαίνομαι. » την διαβεβαίωσε κι εκείνη γέλασε και δεν συνέχισε αυτή την κουβέντα. «Το ξέρω αυτό. » είπε μέσα από τα δόντια της.

«Τι ήταν αυτό που ήθελες να μου πεις; » άλλαξε θέμα και τον κοίταξε κι εκείνος κλώτσησε ένα πετραδάκι που βρέθηκε στον δρόμο του. Εκείνος άργησε να απαντήσει, όμως η απάντησή του την κάλυψε πλήρως. «Σχετικά με την αγέλη σου... » ξεκίνησε κι εκείνη έσμιξε τα φρύδια της. «Ορίστε; » αναφώνησε. «Έμαθα για την αγέλη σου. Πήγα και την βρήκα. » εξήγησε εκείνος με σκληρή φωνή. Αντίθετα, η Κάρολαϊν φαινόταν ενθουσιασμένη. «Αυτό είναι τέλειο! Πού βρίσκονται; Θέλω να τους συναντήσω! » Σχεδόν χοροπηδούσε από τη χαρά της και κρεμιόταν απ' τον ώμο του για να της πει παραπάνω. «Πρέπει να είναι τέλειο να ανήκεις σε μια αγέλη! Θα υπάρχει έστω ένα σπίτι να μείνω! » συμπλήρωσε κι εκείνος την κοίταξε αγριεμένος.