Charisma

Μέρος Α, Κεφάλαιο 16ο

***

«Φτάσαμε, λοιπόν... » αναφώνησα όταν επιτέλους ξεκόλλησα από πάνω του κι εκείνος μου έδωσε δύναμη. «Έτοιμη; » ρώτησε και άπλωσε το χέρι του. Δίπλα του αισθανόμουν στ' αλήθεια έτοιμη, έτοιμη να κατακτήσω ακόμα και τον κόσμο. «Τώρα ναι. » του χαμογέλασα και του έδωσα το χέρι μου. Με τράβηξε έξω από το τραίνο και αρχίσαμε να περπατάμε προς την έξοδο του σταθμού, πιασμένοι, με τα δάχτυλά μας δεμένα. «Τελικά» είπα μετά από λίγο, «χαίρομαι που ήρθες μαζί μου. » παραδέχτηκα και άφησε ένα γελάκι να του ξεφύγει.

«Είναι μακριά; Το σπίτι σου, εννοώ. » άλλαξε θέμα και ξεφύσηξα. «Σε λίγο θα είμαστε εκεί. » τον διαβεβαίωσα και έσκυψα το κεφάλι. Κι αν μετάνιωσα που έφτασα μέχρι εδώ; αναρωτήθηκα από μέσα μου, όμως μια άλλη φωνή στο κεφάλι μου με συμβούλεψε να προχωρήσω. «Βιάζεσαι να γνωρίσεις τους 'δικούς μου'; » γέλασα, όμως εκείνος το πήρε πολύ σοβαρά. «Ακριβώς. » είπε και γύρισε το βλέμμα του μπροστά.

Σε λίγα λεπτά ήμασταν μπροστά απ' την πόρτα του πατρικού μου. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν να χτυπήσω, φοβόμουν μόνο να δω αυτό που κρυβόταν από πίσω γιατί ήξερα ότι δεν θα μου αρέσει. Ο Τζο πάτησε το κουδούνι για μένα και στάθηκε δίπλα μου, με το ένα του χέρι περασμένο γύρω από τη μέση μου. «Όλα θα είναι εντάξει. » μου υποσχέθηκε με ένα φιλί και ξαφνικά ένιωσα πιο σίγουρη. Ο αδερφός μου άνοιξε την πόρτα ανυποψίαστος, και πήρε μια έκφραση γεμάτη έκπληξη όταν μας είδε, μια μίξη χαράς και δυσαρέσκειας. «Σκάιλερ! » αναφώνησε και ξεροκατάπιε, ενώ δεν έλεγε να πάρει τα μάτια του από τα δικά μου. «Έρικ! » έκανα κι εγώ.

Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να καταφέρει να αντιδράσει. Προσπάθησε να καλύψει την αμηχανία του, όμως μπορούσα να την δω, τον είχα μάθει πολύ καλά. Ήρθε και με αγκάλιασε και μου είπε ότι του έλειψα. Τον πίστεψα, όπως πίστεψα και ότι δεν θα ήθελε να είμαι εκεί τη δεδομένη στιγμή. Αντάλλαξαν ένα φιλικό χαιρετισμό με τον Τζο. Έκανε χώρο για να περάσουμε και όταν πήγαμε προς το σαλόνι, εκείνος έβγαλε το κεφάλι του έξω και κοίταξε δεξιά και αριστερά πριν κλείσει την πόρτα.

«Δεν είχες πει ότι θα ερχόσουν. » παρατήρησε κι εγώ τον κοίταξα στα μάτια τόσο έντονα, λες και ήθελα να διαβάσω την ψυχή του. «Ήθελα να σας κάνω έκπληξη. Δεν έπρεπε; » Κατάλαβε αμέσως ότι ήξερα. Σάστισε, όμως προσπάθησε να το κρύψει ξανά. «Απλώς είμαστε λίγο... απασχολημένοι αυτόν τον καιρό. Εγώ με τη σχολή μου, ο πατέρας με την δουλειά του... » Δεν τον άφησα να ολοκληρώσει. «Και η μαμά; Πού είναι η μαμά; » ρώτησα δήθεν ανήξερη και του πήρε χρόνο να απαντήσει. «Είναι στο... »