Charisma

Μέρος Α, Κεφάλαιο 2ο

***

«Ο Κόλτον δεν είναι αυτός; Φώναξέ τον να έρθει. » παρατήρησε η Ντανιέλ καθώς γυρνούσε αδιάφορα το βλέμμα της, αλλά τελικά ήταν εκείνη που φώναξε το όνομά του και τον έκανε να τις προσέξει. Κλείδωσε το πολυτελές αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ και στερέωσε τα σπάνια γυαλιά ηλίου του στο κεφάλι. Προχωρούσε πάντα με αργά βήματα, για να τον προσέξουν όλοι. Άξιζε να τον περιμένεις, ή τουλάχιστον, έτσι ισχυριζόταν ο ίδιος. Ήταν ίσως μια απ' τις αγαπημένες του συνήθειες.

«Πώς είμαι; » ρώτησε φανερά αγχωμένη η Κλερ κι έβγαλε στα γρήγορα ένα καθρεφτάκι από την τσάντα της για να ελέγξει το μακιγιάζ της. Έπειτα προσπάθησε να φτιάξει τα ρούχα της και να καθίσει στην καρέκλα όσο πιο ελκυστικά μπορούσε. «Μια κούκλα είσαι, δεν θα μπορέσει να σου αντισταθεί! » την ενθάρυνε κι εκείνη πήρε αμέσως τα πάνω της.

«Τι κάνουν τα κορίτσια μου; Κλερ, ομόρφυνες κι άλλο; » τις χαιρέτησε και άρπαξε μια καρέκλα απ' το διπλανό τραπέζι για να κάτσει μαζί τους. Εκείνη φάνηκε να κοκκινίζει, ο Κόλτον ήταν ο μόνος που μπορούσε να την κάνει να νιώσει έτσι. «Μάλλον έχεις καιρό να με δεις. Δεν μπορώ να ομορφύνω άλλο. » είπε γελώντας κι εκείνος της έκλεισε το μάτι.

Εδώ που τα λέμε, η Κλερ ήταν όντως πολύ όμορφη, ο Κόλτον δεν υπερέβαλε ούτε στο ελάχιστο. Είχε μακριά, ξανθά, σχεδόν μεταξένια μαλλιά και μεγάλα μπλε μάτια, όπως του αδερφού της, που μέσα τους μπορούσες να χαθείς για ώρες. Όλα της τα χαρακτηριστικά ήταν τέλεια συνδυασμένα μεταξύ τους, κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι η Κλερ δεν είχε ωραίο πρόσωπο. Καλώς ή κακώς, ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει αυτό το δώρο όταν το χρειαζόταν, όταν σχεδίαζε να αποπλανήσει κάποιον πριν του ξεσκίσει τον λαιμό.

Ο καθένας θα μπορούσε να διακρίνει στα μάτια της την βαθιά της επιθυμία να τον κάνει δικό της, όμως ήξερε πολύ καλά πως αυτό απαγορευόταν αυστηρά, δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί μεταξύ τους. Αυτό το απαγορευτικό, όμως, ήταν εκείνο που την ωθούσε ακόμα περισσότερο στα άκρα. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες ο έλεγχος να ξεφύγει από τη λογική της και το τιμόνι θα έπιανε η καρδιά και τότε θα ερχόταν το χάος.

«Εγώ καλύτερα να πηγαίνω, έχω μια δουλειά να τακτοποιήσω. Άλλωστε, μάλλον η Κατ δεν έχει σκοπό να μας σερβίρει σήμερα. » είπε η Ντανιέλ και σηκώθηκε. «Χάρηκα που σε είδα, Κολ. » συνέχισε και έσκυψε κοντά του. «Τη φίλη μου και τα μάτια σου. » τον συμβούλεψε και κοίταξε όλο χαρά την κολλητή της. «Δεν είχα σκοπό να της κάνω κάτι. Εκτός αν μου το ζητούσε η ίδια. » την διαβεβαίωσε και κοίταξε την Κλερ με ένα βλέμμα όλο νόημα.