Charisma

Μέρος Α, Κεφάλαιο 19ο

***

Η πόρτα ήταν ανοιχτή κι εκείνη μπαινοέβγαινε συνέχεια με μεγάλες κούτες να γεμίζουν τα χέρια της. Στοίβαζε τη μία κούτα πάνω στην άλλη για πολύ ώρα και είχε κουραστεί. «Μπου! » την τρόμαξε ο Κόλτον όταν έφτασε κι εκείνη κόντεψε να τα ρίξει όλα κάτω. Γύρισε και τον κοίταξε δήθεν άγρια, μα όταν την έπιασε από τη μέση και την τράβηξε κοντά του για να τη φιλήσει, η έκφρασή της άλλαξε. Το πρόσωπό της φωτίστηκε από το χαμόγελό της. «Χαζέ! » χαχάνισε και του φόρτωσε την κούτα.

«Δεν μένουν πολλά ακόμα. Το σπίτι θα πουληθεί επιπλωμένο. » του ανακοίνωσε. «Τέλεια. Θα πάω να φέρω το αμάξι. » είπε κι εκείνος και της έκλεισε το μάτι.

Ώρες μετά, αφού το σπίτι άδειασε από μικροπράγματα και αφού όλα είχαν τακτοποιηθεί στο σπίτι του Κόλτον, αυτός και η Κάρολαϊν μπορούσαν επιτέλους να ξεκουραστούν και να χαλαρώσουν. Απλώθηκαν δίπλα δίπλα στον καναπέ, με τα χέρια τεντωμένα στο τραπεζάκι λίγο μπροστά κι έπειτα κοιτάχτηκαν και ξεφύσηξαν. Ο Κόλτον πέρασε το χέρι του πίσω απ' τον σβέρκο της και πλησίασε στο πρόσωπό της. «Πώς νιώθεις; » Η απάντηση άργησε να έρθει. Γύρισε το βλέμμα της μπροστά και ξεροκατάπιε.

«Δεν ξέρω. Γίνανε όλα πολύ γρήγορα. Η απόφαση, η μετακόμιση... ακόμα και το σπίτι πουλήθηκε στη στιγμή! Ούτε που το κατάλαβα για να σου πω την αλήθεια. » είπε σκεπτική. Ο Κόλτον έπιασε το πηγούνι της και την γύρισε ξανά προς το μέρος του. «Το μετάνιωσες; Μετάνιωσες που ήρθες να μείνεις στο σπίτι μου; » ρώτησε πιο σοβαρά από ποτέ κι η Κάρολαϊν έκανε να χαμογελάσει. Χάιδεψε το μάγουλό του και τον φίλησε και μετά του απάντησε. «Δεν θα το μετάνιωνα ακόμα κι αν ήταν η χειρότερη επιλογή που είχα κάνει ποτέ! » είπε με σιγανή φωνή.

Ο Κόλτον χαμογέλασε κι εκείνος και κόλλησε το σώμα του πάνω της, ενώ άρχισε να την σπρώχνει ελαφρά προς τα πίσω. Όταν το κεφάλι της ακούμπησε στο μαξιλάρι, το χέρι του απ' τα μαλλιά της κατέβηκε σιγά σιγά στον λαιμό της και στο στήθος της. Η Κάρολαϊν ένιωσε άβολα, όμως κράτησε το στόμα της κλειστό. Το φιλί του από γλυκό γινόταν όλο και πιο παθιασμένο και το χέρι του όλο και πιο αχόρταγο. Χρησιμοποιούσε περισσότερη δύναμη απ' όση πίστευε και την πονούσε.

Αργότερα το χέρι του κατέβηκε στη μέση της και τα πράγματα για λίγο ηρέμησαν, όμως η λάθος κίνηση δεν άργησε να έρθει. Προσπάθησε να κατεβάσει τη φούστα της πιο κάτω και να τρυπώσει το χέρι του κάτω απ' το εσώρουχό της για να παίξει με την κλειτορίδα της. «Κόλτον, σταμάτα! » είπε και τίναξε το χέρι του μακριά. Την κοίταξε για λίγο ξαφνιασμένος κι έπειτα κάθισε ξανά στη θέση του, χωρίς να σταματήσει να την κοιτάει με περιέργεια. «Τι... τι έγινε, Κάρολαϊν; Έκανα κάτι λάθος; » ρώτησε. Λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που ρωτούσε κάτι τέτοιο. Η Κάρολαϊν μαζεύτηκε στην άκρη και χαμήλωσε ξανά το βλέμμα της για λίγα δευτερόλεπτα. «Εγώ» είπε σχεδόν μέσα από τα δόντια της, «δεν... δεν το έχω ξανακάνει αυτό. » Σαν να ντρεπόταν που παραδεχόταν κάτι τέτοιο, αν και θα 'πρεπε να ήταν το πρώτο που είχε κάνει. Εκείνος σάστισε.