Yoongi's Music [SUGA]

Music #62

Yoongi's Music

Music #62

Yuseon's POV:

I can't breathe.

"It is really surprising to see you again" she said with that familiar look into her face.

"So ito na ba ng pinapapadispatya sa atin ni Jana ha? Wow, ang ganda ah. Pwede pang pakinabangan"

Naramdaman ko nalang ang pagsisimulang panginginig at panlalamig ng buong katawan ko nang marinig ko uli ang boses na iyon.

Hindi ako makahinga.

Hindi ako makapagsalita.

Pakiramdam ko ay ang gusto ko nalang gawin sa mga oras na ito ang tumakbo at magtago mula sa nanunuring mga mata ng babaing iyon.

Nanlalamig akong nagtaas ng mukha.

At matapos ang limang taon...

...ay ngayon ko lang nakita uli ang mukha ng babaing yun.

Nakatayo lang sya sa harapan ko habang naka-krus ang mga braso nya. At katulad ng inaasahan ko ay hindi parin nagbago ang pamilyar na nang-uuyam na ngiti na yun na nakaguhit sa mukha nya.

"So ito na ba ng pinapapadispatya sa atin ni Jana ha? Wow, ang ganda ah. Pwede pang pakinabangan"

Like a repetitive banging sound, those memories came crushing down into my head.

My palms are cold.

My body trembles.

At pakiramdam ko ay nahihilo ako mula sa kinatatayuan ko. Pasimple ko nalang na naikuyom ang mga kamay ko para pigilan ang sarili ko mula sa sobrang panginginig.

I saw her smirked and looked at me directly in my eyes.

"By the expression on your face, I know that you can still remember me..." she said. "...Park Yuseon..."

Unti-unting nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang sinabi nyang iyon.

And just like that...

Those unwanted memories that I thought that I have finally buried in the deepest part of my brain came flashing back right before into my eyes.

Hindi...

"AYOKO! BITIWAN NYO AKO! AYOKO!"

My breathing hardened.

"AYOKO!!! BITIWAN NYO AKO ! AYOKO! AYOKO!"

My heart beats raced.

"BITIWAN NYO AKO! AYOKO! AYOKO!"

Ayoko...

"YOONGI!!! AYOKO! AYOKO! BITIWAN NYO AKO!"

Ayoko...

Gusto kong tumakbo.

Gusto kong magtago.

The great trauma that I thought that have finally disappeared from those five years is now slowly consuming me. At ang gusto ko nalang gawin sa mga oras na ito ay ang tumakbo at umalis sa lugar na ito.