Yoongi's Music [SUGA]

Music #39

Yoongi's Music

Music #39

Suga's POV:

I've never hated myself like this before.

Bwiset. Ang tanga-tanga ko.

Ang sabi ko hindi na ako babalik.

Ang sabi ko ay ititigil ko na ang lahat ng kagaguhan na ito.

Ang sabi ko ay ititigil ko na ang lahat ng katangahan na ito.

Pero...

*ding-dong!*

Fuck. Why am I doing this?

Why am I even here?

Agad namang bumukas ang pinto ng apartment na iyon at ang sumalubong sa paningin ko ay ang malalamig na mga matang iyon.

And from the moment her cold eyes met mine ay agad kong pinagsisihan kung bakit pa ba ako nagpunta dito. Pakiramdam ko tuloy ay napuno ng sarcasm ang mga mata nya nang makita ako.

Puta. Yoongi, ang tanga mo.

I tried hard as I can to keep my face blank.

Pilit ko ring pinalamig ang mga mata ko so that in some way, ay isipin nyang hindi ko ginusto itong pagpunta ko sa kanya. In some way ay isipin parin nyang hindi ako nag-alalala sa kanya.

Napatitig nalang ako sa maputlang mukha nya. And she looks so pale and so fragile on those long sleeves. Malayong-malayo sa heartless and emotionless Sunny. She's more like Yuseon now. And seeing her like this breaks my heart a little.

Hindi lang siguro ako sanay na nakikita syang nagkakasakit.

I tried to keep that blank and bored expression on my face before I spoke.

"Nagkasakit ka daw" yun lang ang unang lumabas sa bibig ko.

The fuck. I sounded just like a pathetic loser just now. Puta. Ang tanga-tanga ko.

Pero iisipin palang na nagkasakit sya ay nalulunok ko nalang ang lahat ng natitirang pride sa akin at napapunta ako sa apartment nya sa di tamang oras.

Oh no. Scratch that.

Wala akong pride.

Wala na akong pride pagdating sa kanya. Tuluyan ng nalusaw ang lahat ng natitirang pride para sa akin after ko ring tumapak sa pintuan ng apartment nya. And I have mixed emotions about this. I feel so pathetic and at the same time, so fucking worried.

Puta Yoongi.

Akala ko ba simula ngayon ay mananalo ka na pagdating sa kanya? Pero anong ginagawa mo at nagpapakatanga ka na naman dito?

Hindi sya nagsalita.

Nanatili lang na nakatitig sa akin ang mga malalamig na mga mata nya na para bang jina-judge nya ako. And I hate that.

Ibinulsa ko nalang ang isang kamay ko sa bulsa ng pants ko at agad na nag-iwas ng tingin.

Fuck. This is awfully awkward.

"Uhm..." ang ubo ko para matanggal ang pagbabara ng lalamunan ko.

Saka ko itinaas sa harapan ng mukha nya ang dala kong take-out foods.