Yoongi's Music [SUGA]

Music #58

Yoongi's Music

Music #58

Park Yuseon's POV:

Lagi kong naitatanong sa sarili ko noon kung ano nga ba talaga ang ibig sabihin ng mabuhay...

"Uh...hello" ang nakangiting bati sa akin ng lalaking unang nabungaran ko noong umagang iyon sa loob ng hospital. "Uh...a-ako n-nga pala si H-hoseok...J-jung Hoseok. Uh...a-ano...a-ako yung...ako yung kaibigan mo na nakilala mo noon sa may bus stop...diba pinangalanan pa kitang Sunny? Haha, ah....a-ano...itinakbo ka dito kagabi at dahil hindi namin alam kung sino ang kokontakin ay binantayan muna kita dito. Uh...wag kang mag-alala! Uh...hindi kita iiwan hangga't sa hindi pa dumarating ang guardian mo. Nandito lang ako Sunny, hehe"

But when I met J-hope, he made me realized of what is it really like to live.

Of what is it really like to have a life.

"Park Yuseon was diagnosed with post-traumatic stress disorder due to her traumatic incident. So I recommend her to stay for series of therapies in this mental institution" the doctor announced on that day that crashed my whole world into pieces.

I've never known life...

"BITIWAN NYO AKO!" ang umiiyak kong sigaw habang nagwawala sa mga gapos ng mga nurses sa akin. "AYOKO DITO! PALABASIN NYO AKO DITO! PALABASIN NYO AKO!"

"Miss! Kailangan mo munang tapusin ang therapy mo bago ka pwedeng lumabas!" ang sigaw ng isang nurse habang gapos ako.

But when I was with him...

"SUNNY!" ang biglang sulpot ng boses nya sa may pinto dahilan para matigilan ako. "Teka, anong nangyayari dito?!"

...I felt like I' am actually living.

That I actually have a life.

Agad naman syang nilingon ng isang nurse.

"Sir! Nagtangka na naman po syang magpakamatay!"

Napatingin naman sya sa akin. At nang magtama ang mga mata naming dalawa ay nakita ko kaagad ang unti-unting pagguhit ng matamis na ngiti na iyon mula sa labi nya.