Μπαίνουμε μέσα -περιττό να πω πως ψάχνω κατευθείαν για εκείνη- ενώ καθόμαστε στον καναπέ όπου βρίσκουμε τον Άλεξ μόνο του.
Τι έγινε; Γιατί είναι μόνος του;
Κάθομαι δίπλα του αλλά στην αρχή δεν το καταλαβαίνει μιάς και κοιτάει την Κλερ. « Γιατί είσαι μόνος; » ρωτάω, πετάγεται λίγο γιατί δεν είχε καταλάβει καν ότι είμαι εδώ αλλά ευτυχώς δεν του πέφτει η σαμπάνια από το χέρι. « Γιατί έχει δουλειά » μου απαντάει ενώ την δείχνει με το κεφάλι του. Το μόνο που βλέπω είναι την Κλερ να χαζογελάει με έναν που είναι τουλάχιστον πενήντα. « Μα αυτή κοντεύει να του κάτσει » σχολιάζω.
« Πρέπει να τον κάνει να θέλει να χορέψει μαζί της για να πάρει εκείνη την κάρτα και να την δώσει στο Ράσελ » μου λέει και δείχνει στην πισινή τσέπη του παντελονιού εκείνου του άντρα, η οποία έχει μία κάρτα μέσα. Δεν φαίνεται πολύ μα μπορείς να την δεις.
Κοιτάω λίγο πιο πέρα από εμάς όπου βρίσκω την Άλισον καθισμένη σε μία από αυτές τις λευκές πολυθρόνες, ο Ράσελ κάθεται απέναντί της στον καναπέ μαζί με έναν άλλο που είναι γύρω στα τριάντα υποθέτω. Η Άλισον παίζει με το χείλος του ποτηριού πηγαίνοντας το χέρι της γύρω γύρω -ένδειξη πως φλερτάρει- στην αρχή νευριάζω. Μα κοιτάει καλύτερα, ο Ράσελ φτιάχνει το μανίκι του και τότε η Άλισον κάνει στην άκρη περισσότερο το άνοιγμα στο φόρεμά της για να φαίνονται περισσότερο ακόμα τα πόδια της.
Το βλέμμα του άντρα πέφτει στα ακάλυπτα πόδια της, ο Ράσελ της κλείνει το μάτι καθώς σηκώνει τον αντίχειρά της. Είναι φανερό πως παίζουν μαζί του για να πάρουν κάτι, τον λυπάμαι λίγο. Μα δεν είναι και εύκολο να μην πέσεις στην παγίδα όταν χρησιμοποιεί την γοητεία της.
ALISON'S POV
« Ενδιαφέρον » λέω χωρίς να το εννοώ, σηκώνω ελαφρά το φόρεμά μου και σταυρώνω τα πόδια μου. Βλέπω που αμέσως το βλέμμα του καρφώνεται σε αυτά και θέλω να στριφογυρίσω τα μάτια μου μα δεν το κάνω. Πρέπει να βλέπει πρώτη φορά γυναίκα. Συνεχίζουμε την ανιαρή συζήτηση χωρίς να δίνω μεγάλο βάρος, εφόσον ακόμα δεν έχουμε φτάσει εκεί που θέλω εγώ την ομιλία μας. Ρίχνω μία ματιά στην Κλερ η οποία τελειώνει το χώρο με αυτόν το Φιν και έρχεται προς εμάς. Σκύβει ελάχιστα και ψιθυρίζει στο αυτί του Ράσελ.
« Εμένα να με συγχωρείτε » λέει ευγενικά, σηκώνεται από την θέση του δίνοντάς μου ένα διαπεραστικό βλέμμα ως ένδειξη πως πρέπει να κάνω την κίνησή μου τώρα.
YOU ARE READING
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
KalandΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
