Κοιτάω το ρολόι δίπλα στο κομοδίνο και βλέπω πως είναι 6:10. Πέφτω πάλι στο κρεβάτι σκεπτόμενος όλα αυτά που είδα. Είναι ένας απλώς εφιάλτης,η Άλισον δεν θα πάθει τίποτα, λέω από μέσα μου. Μα παρόλα αυτά μένω μπερδεμένος, γιατί να εμπλακεί στον εφιάλτη η τελευταία μου ανάμνηση με την Αλία; Το μέρος με την Άλισον είναι καθαρά κάτι που δεν πρόκειται να γίνει στο μέλλον, θέλω να πιστεύω. Μα το σημείο με την αδερφή μου, είναι κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν! Άραγε τι να σημαίνει όλο αυτό;
ALISON'S POV
« Σον φύγε! » τον διατάζω αλλά δεν με ακούει.
« Όχι! Μην πας εκεί πέρα είναι επικίνδυνο » προσπαθεί να μου αλλάξει γνώμη ξανά! Το κλίμα γύρω μας είναι ασφηκτικό μιας και βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός περίεγου εργοστασίου. Είναι γεμάτο τεράστιους σωλήνες που χρησιμοποιούν ως δοχείο για τοξικές ουσίες. Σίδερα παντού, ακόμα και ο διάδρομος που μοιάζει με μια μικρή γέφυρα είναι από σίδερο, από κάτω μας υπάρχει ένας σωλήνας με μια ανυπόφορη τοξική ουσία, ενώ αντίθετα από πάνω υπάρχει μία γέφυρα σαν αυτή που πατάμε.
« Είναι η δουλειά μου όμως » απαντάω, κάνει ένα βήμα και βγάζω το όπλο σημαδεύοντάς τον. Δεν σκοπεύω να του ρίξω, θέλω απλά να τον τρομοκρατήσω και να φύγει για το καλό του. « Μην τολμήσεις » απειλώ, κάνει πίσω με σηκωμένα ελάχιστα τα χέρια του. Ξαφνικά από το πουθενά πετάγεται η Αλία, η μικρή του αδερφή.
« Τι κάνεις εσύ εδώ; » λέμε ταυτόχρονα. « Ήρθα να σας βγάλω έξω, δεν είναι ασφαλής εδώ » μας εξηγεί. « Βγείτε έξω! Εγώ έχω μια υπόθεση να ερευνήσω » της απαντάω και τότε προχωρούν και οι δύο κοντά μου. « Είναι οπλισμένο » απειλώ ξανά! Αν δεν φύγουν σύντομα, ο κακοποιός θα το σκάσει. Ο Σον κάνει πίσω, περιμένοντας την αδερφή του να κάνει το ίδιο, μα δεν το κάνει. Και τότε ακούω πυροβολισμό, κοιτάω το πιστόλι μου μα είναι ακόμα οπλισμένο με τη σφαίρα μέσα του. Η Αλία πέφτει στο πάτωμα και ο Σον αμέσως γονατίζει καλύπτοντας την πληγή της με το χέρι του. Νιώθω τα μάτια μου υγρά μα δεν μπορώ να κουνηθώ. Ακούω θόρυβο από πάνω, σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω έναν μαυροφορεμένο άντρα με όπλο στο χέρι που βγάζει ελάχιστους καπνούς, αυτός το έκανε.
« Πως μπόρεσες; » φωνάζει με δάκρυα στα μάτια. Θέλω να πω πως δεν το έκανα εγώ, μα είναι αργά. Ακούω τον άντρα να κατεβαίνει, κάνω μερικά βήματα πίσω, γυρνάω και τρέχω μακρυά από το Σον -επιβαρύνοντας και άλλο τη θέση μου. Τρέχω να πιάσω τον κακοποιώ, τελικά τον βρίσκω.
« Ακίνητος! » του λέω με το όπλο στα χέρια μου, πετάει το δικό του κάτω και πλησιάζει. Χωρίς όμως να το καταλάβω με σπρώχνει, γλυστράω μα ευτυχώς πιάνομαι από τα κάγκελα της σκάλας.
« Εσύ την σκότωσες » φωνάζω καθώς προσπαθώ να ανεβώ πάνω.
« Ναι! Μα δεν έχει αποδείξεις για αυτό και τώρα όλοι θα πιστεύουν πως το έκανες εσύ » μου απαντάει. Μακάρι να έβγαζε την κουκούλα του για δω ποιός είναι, σκέφτομαι. « Θες βοήθεια καλή μου; » με ειρωνεύεται και απλώνει το χέρι του. Έχει ένα ταττού στο σημείο που περνάν οι φλέβες του, είναι κάτι σαν φωτιά και γύρω της ένας κύκλος.
Πετάγομαι πάνω μόλις ακούσω κάτι, αμέσως ηρεμώ μόλις δω πως βρίσκομαι στο νοσοκομείο. Κάθε φορά, αυτή η ανάμνηση που πλέον έχει γίνει εφιάλτης. Δεν βλέπω συχνά αυτόν τον εφιάλτη-ανάμνηση αλλά πάντα στεναχωριέμαι για όλα αυτά που έγιναν τότε. Κοιτάω γύρω μου, δεν βλέπω την Κάρλι μέσα στο δωμάτιο αλλά ξέρω πως θα είναι κάπου εδώ κοντά. Κοιτάω έξω από το γυαλί του δωματίου -άνθρωποι πηγαίνουν πέρα δώθε, χαρούμενοι, λυπημένοι, αγχομένοι, γιατροί με μάσκες- μα αυτό που μου τραβάει την προσοχή είναι μια παρέα μπροστά μου. Υπάρχουν τρεις γιατροί και ένας τουλάχιστον άντρας. Είναι με πλάτη οπότε δεν μπορώ να δω, τον βλέπω να νεύει μερικές φορές και τότε γυρνάει ελάχιστα να με κοιτάξει, μου χαρίζει ένα πονηρό χαμόγελο και γυρίζει πάλι στους γιατρούς. Για λίγο σκαλώνω, μα μόλις θυμηθώ ποιός είναι παγώνω. Είναι αυτός ο άντρας που μου φαινόταν γνωστός όταν μας κυνηγούσαν εκείνοι οι τύποι. Προσπαθώ να θυμηθώ που θα μπορούσα να τον δω με κουστούμι κα υπερβολικά καλούς τρόπους, μα τίποτα δεν μου έρχεται! Κάπου τον εγώ δει στο παρελθόν, λέω ξανά και ξανά. Έχω μιλήσει μαζί του, είμαι σίγουρη για αυτό, μα που και πότε;
Στο δωμάτιο μπαίνει η Κάρλι, θυμωμένη μπορώ να πω. Ξέρω πως θα έπρεπε να χαλαρώσω, μα ο Σον πρέπει να το μάθει αυτό, είναι σημαντικό. Αν αυτός ο άντρας παρακολουθεί εμένα, τότε σίγουρα κάποιος παρακολουθεί και το Σον.
« Κάρλι πρέπει να τηλεφωνήσω στο Σον » λέω γρήγορα, με κοιτάει για λίγο ενώ μετά σουφρώνει τα φρύδια της μπερδεμένη με αυτό που της ζήτησα.
____________________________________
Λοιπόν, τι πιστεύετε; Θα καταφέρει η Άλισον να τηλεφωνήσει στο Σον ή η Κάρλι δεν θα την αφήσει λόγο υγείας; Παρεπιπτόντως φτάσαμε 1Κ σχόλια/ψήφους. Τα λόγια περιττά είστε θεάκιααα! Και σιγά σιγά φτάνουμε 4Κ (ΚΟΠΑΝΙΕΜΑΙ)
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ ΓΙΑ ΟΛΑ
Vote & Comment ❤
YOU ARE READING
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
AdventureΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
