Παρκάρω το αμάξι μου έξω από τα κεντρικά γραφεία της τραπεζικής εταιρίας 'Smith' , βγαίνω από το αυτοκίνητο και αφού ανέβω τα σκαλοπάτια, περπατάω λίγο στο διάδρομο, χαιρετάω τη Σκάρλετ και μπαίνω στον ανελκυστήρα.
Γιατί την 'S-Bank'; (Smith Bank) σκέφτομαι καθώς χτυπάω νευρικά τα δάχτυλά μου στον τοίχο δίπλα μου.
Μόλις φτάνω στον τελευταίο όροφο, αναστενάζω και βγαίνω έξω.
Και άλλη χάρη, λέω από μέσα μου.
Απλώνω το χέρι μου σε σχήμα γροθιάς για να χτυπήσω την πόρτα μα δεν το κάνω. Ακούω φωνές από μέσα οπότε περιμένω λίγο.
« Αυτό είναι εξωφρενικό »
« Δεν σε ρώτησα Κλερ, είσαι πλέον 18 και ως ενήλικη και το μοναδικό μου παιδί πρέπει να αρχίσεις την δουλειά εδώ! »
« Μόλις μου ζητάς να βάλω τη ζωή μου σε κίνδυνο για τη χαζή σου τράπεζα »
« Τι; Απλά είσαι παρανοϊκή »
« Ας μην ξεχνάμε πως σχεδόν κάθε μήνα μας κάνουν ληστεία και η μαμά πέθανε από ληστές που την απήγαγαν επειδή ήταν το δεξί σου χέρι, εμένα ξέχασέ με. Δεν είμαι κόρη σου »
Η πόρτα ανοίγει και βγαίνει μία πολλή αναστατωμένη Κλερ από το γραφείο. Ο πατέρας της, Εντ Σμιθ δεν λέει κάτι καθώς φεύγει. Θα την χαιρετούσα μα... μετά από αυτό δεν νομίζω.
Πάω στην πλέον ανοιχτή πόρτα και χτυπάω τρεις φορές ρυθμικά. Ο Εντ γυρίζει απότομα σχετικά τρομαγμένος, με βλέπει, μου χαμογελάει και αφού δίξει την καρέκλα απέναντι από το γραφείο του μου λέει « Κάθισε ».
Πλησιάζω και κάθομαι.
« Τι έγινε πάλι; » αναστενάζω.
« Θέλω μία χάρη »
« Σώπα; Εσύ; Εε δεν το πιστεύω » τον χλευάζω και γελάει πνιχτά.
« Για λέγε » συνεχίζω.
« Θα γίνει ένα πάρτυ, σήμερα στις 8 στο Night Club προς τιμήν μου και θέλω...»
« Να πάω εκεί μεταμφιεσμένη ως η Κλερ Σμιθ για να προστατέψω την κόρη σου που προφανώς θα είναι αλλού; » πετάγομαι πριν τελειώσει και νέβει.
Αναστενάζω και σηκώνομαι.
« Άλισον »
« Είπα θα το κάνω » απαντάω.
Τον ακούω να με ευχαριστεί αλλά δεν λέω κάτι. Ολόκληρος μυστικός πράκτορας του CIA και τι κάνει; Φυλάει τράπεζες.
Άραγε αν δεν είχα πάθει αυτό που παραλίγο να πάθω στην προηγούμενή μου αποστολή, τώρα θα έκανα ακόμα επικίνδυνες αποστολές;
[...] Είναι εφτά οπότε αρχίζω να ετοιμάζομαι. Η μάσκα μεταμφίεσης είναι έτοιμη και πάντα λατρεύω που όλες οι μεταμφιέσεις μου είναι προσεγμένες στις λεπτομέρειες. Αφού την φορέσω, προσθέτω την περούκα, βάζω καφέ φακούς για να κρύψω τα γαλάζια μάτια μου. Φοράω μία άσπρη στραπλες μπλούζα με ψιλόμεσο παντελόνι και άσπρες γόβες και το δερμάτινο μπουφάν. Βάζω eyeliner και κόκκινο κραγιόν στα χείλη μου και φεύγω.
Στο δρόμο σκέφτομαι πως ίσως να χρειαζόταν να πάρω το όπλο μαζί μου τελικά αλλάζω γνώμη.
Ένα απλό πάρτι θα είναι, τίποτα το ξαφνικό!
[...] « Απλά θα υπογράψεις » μου λέει ο Εντ.
« Αυτό αποκλείεται, κάνω την Κλερ Σμιθ όχι όμως και τiς δουλειές της » του απαντάω χωρίς να φωνάζω.
« Δεν σου ζητάω πολλά »
« Και όμως το κάνεις! Αυτή είναι απόφαση που θα πάρει η πραγματική Κλερ και όχι εγώ » και χωρίς να περιμένω απάντηση, βγαίνω από το μικρό δωμάτιο που ήμασταν, προσπερνάω τους άνδρες στο γραφείο του που θα έκαναν συμφωνία μαζί του και κατεβαίνω τις σκάλες. Η μουσική αρχίζει να ακούγεται ξανά όσο κατεβαίνω χαμηλότερα, όταν επιτέλους φτάσω, φεύγω μακρυά από τα κορμιά που χορεύουν, πολλές φορές σπρώχνοντάς τα.
Είμαι επιτέλους έξω, πηγαίνω προς το αμάξι μου μέχρι που νιώθω ένα χέρι γύρω από τη μέση μου να με ακινητοποιεί τελείως. Δεν προλαβαίνω να ξεφύγω ούτε να ουρλιάξω διότι ένα απαλό ύφασμα ακουμπάει το πρόσωπό μου και κάπως έτσι χάνω τις αισθήσεις μου...
YOU ARE READING
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
AdventureΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
