❝stockholm syndrome❞ ーmendes

17. I would rather to die

Βγαίνω έξω από το γραφείου του γεμάτος νεύρα. Τι στο καλό ήταν αυτό τώρα; Είμαι ο καλύτερος που έχει εδώ πέρα θα έπρεπε να με σέβεται! Αλλά βέβαια όχι... Περπατάω μέχρι την έξοδο και μόλις βγω, στηρίζομαι στον τοίχο. Ξεφυσάω και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω ξεφυσώντας ξανά. Κάποιος βγαίνει έξω, πετάγομαι αλλά αμέσως χαλαρώνω μόλις δω τον Άλεξ! Έχει το ίδιο ανησυχώ ύφος με εμένα, οπότε καταλαβαίνω πως ούτε αυτού του πάει καλά η μέρα.

« Κάτι τον έχει πιάσει » μου λέει γεμάτος νεύρα. « Εμένα μου λες; » απαντάω έχοντας ακόμα στο μυαλό μου σε ποιόν ηλίθιο θα μπορούσε να "αναθέσει" την Άλισον.

« Καλό θα ήταν να βιαστείς! » λέει και σηκώνω το ένα μου φρύδι.

« Αν δεν κάνεις την Άλισον να μιλήσει, άκουσα πως θα την αναλάβει ο Κράουφορντ » μου εξηγεί.

« Πο! Την πάτησα » ξεφυσάω.

Παρόλα αυτά νευριάζω και άλλο. Ο Μπραντ ξέρει πόσο μισώ τον Κράουφ και ας μην αναφέρω τότε που χτύπησε την Άλισον. Δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου, είναι τόσο πονηρός. Κάτι που με τρομάζει, είναι ικανός να... Αμέσως κάνω στην άκρη αυτή τη σκέψη, όσο βρίσκομαι στο κτήριο δεν θα την αγγίξει.

« Με εσένα τι έγινε; » ρωτάω τον Άλεξ και αφήνει τον καπνό από το τσιγάρο να γλιστρήσει από τα χείλη του.

« Πρέπει να βρω αυτή την Κλερ Σμιθ, αλλιώς την πάτησα ».

« Τι τη θέλει αυτή; » ρωτάω και ανασηκώνει τους ώμους του.

ALISON'S POV

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το αγαπημένο μου μέρος.

Τέλεια!

Αυτή τη φορά, δεν μου έχουν δέσει τα χέρια και τα πόδια στην καρέκλα, κρίμα! Έχω πάλι αυτά τα μεταλλικά περιβραχιώνια γύρω από τους καρπούς μου, μόνο που αυτή τη φορά είναι ενωμένα με το τραπέζι απέναντι από την καρέκλα που κάθομαι.

« Επιτέλους ξύπνησες! » ακούω από πίσω μου.

Ξέρω ήδη ποιός είναι, το μόνο που μπορώ να πω είναι πως από την πρώτη στιγμή ήθελα να τον σκοτώσω.

« Γειά σου Κράουφ! » κάνω τη γλυκιά και γελάει. Κάθεται απέναντί μου, με κοιτάει για λίγο και μετά λέει: « Σου έχω άσχημα νέα καλή μου ».

Αυτό το ειρωνικό του ύφος πάντα με προκαλεί.

« Το αγόρι σου, ο Μένντες, θα λείπει για λίγο καιρό και δεν θα είναι κανείς εδώ να σε προστατέψει από εμένα » συνεχίζει, στριφογυρίζω τα μάτια μου και ξεφυσάω.