Συνεχίζω να έχω μια "πολυάσχολη" μέρα, όση ώρα λείπουν προσπαθώ να ξεφύγω ή να επικοινωνήσω κάπως με την ομάδα μου. Μα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία πρόοδος. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ο αγαπημένος μου Σον μπαίνει μέσα, μόνος.
« Σου έλειψα; » με ειρωνεύεται, στριφογυρίζω τα μάτια μου, παρατηρεί πως έχω μετακινηθεί λίγο, οπότε φέρνει την καρέκλα που καθόταν ο Μπραντ απέναντί μου και κάθεται.
« Ναι πάρα πολύ, σε σκεφτόμουν συνέχεια » τον χλευάζω και γελάει! Κόπανε!
« Λοιπόν Άλισον »
« Κλερ » λέω επίτηδες.
« Δεν νομίζεις πως πρέπει να βγάλεις την μάσκα; »
« Θα το ήθελα αλλά νομίζω πως δεν μπορώ » του απαντάω αναφερόμενη σου δέσιμο.
Ξεφυσάει και σηκώνεται όρθιος.
Καθώς μου λύνει το χέρι γυρνάει και με κοιτάει με ένα διασκεδαστικό ύφος θα έλεγα, Ίσως το έχει καταλάβει ότι θα προσπαθήσω να τον χτυπήσω.
Πριν προλάβω να κάνω οτιδήποτε πιάνει το ελευθερωμένο χέρι και του βάζει χειροπέδα ενώνοντάς του με το δικό του χέρι. « Σε περίπτωση που θέλεις να κάνεις εξυπνάδες » με ενημερώνει και κάνω τον μορφασμό της ειρωνείας. Μου λύνει και το άλλο χέρι και σηκώνεται.
« Τα πόδια; Θα μείνουν δεμένα; » τον ρωτάω.
« Μόνο τα χέρια χρειάζεσαι για να βγάλεις τη μάσκα » μου απαντάει
« Το ένα είναι δεμένο με το δικό σου, δεν νομίζω να μπορώ να τη βγάλω » λέω νευριασμένη και γελάει. Σηκώνει το χέρι ώστε το δικό μου να τεντωθεί « Βλέπεις; » μου εξηγεί!
Ξεφυσάω και σηκώνω και το άλλο χέρι, το ελεύθερο και τα πηγαίνω προς τα πίσω. Βγάζω πρώτα την περούκα, την αφήνω να πέσει κάτω και μετά βγάζω τη μάσκα, την οποία παίρνει ο Σον!
SHAWN'S POV
Παίρνω τη μάσκα στα χέρια μου και συνηδειτοποιώ πως δεν έχει αλλάξει καθόλου. Της δένω το χέρι, βγάζω τις χειροπέδες και δένω και το άλλο. Κάθομαι απέναντί της και την χαζεύω για λίγο.
Έχει υπέροχο σώμα, σκέφτομαι και δαγκώνω τα χείλη μου.
« Άουτσς » τσιρίζει καθώς ανοίγει και κλείνει τα μάτια της, βλέπω ένα δάκρυ να κυλάει και την ρωτάω « Τι έπαθες; ».
« Φοράω αυτούς τους φακούς δύο μέρες και πονάει το μάτι μου » φωνάζει, « Περίμενε » απαντάω, σηκώνομαι και σχεδόν τρέχοντας βγαίνω έξω. Την ακούω που με φωνάζει αλλά δεν απαντάω. Παίρνω μία από της μπουκάλες με νερό και ρίχνω λίγο στα χέρια μου ενώ μετά πηγαίνω πάλι μέσα.
« Σοοον » τσιρίζει. Τα μάτια της κλειστά και πηγαίνει πάνω κάτω στη καρέκλα από τον πόνο.
« Άνοιξε τα μάτια σου » της λέω και με ρωτάει « Γιατί; ».
« Για να σου βγάλω τους φακούς » ανοίγει το ένα της μάτι και αφού τινάξω το νερό από τα χέρια μου, βγάζω το φακό. Το ίδιο κάνουμε και για το άλλο μάτι. Την κοιτάω κατάματα μένοντας ακόμα απέναντί της, όρθιος. Έχει πανέμορφα μάτια, τόσο γαλανά και ήρεμα, ακριβώς όπως τότε! Μπορεί να έχει κατακοκκινήσει τριγύρω μα φαίνεται πόσο εκθαμβωτικά είναι.
Τώρα πλέον, με τα καστανά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια είναι ολοφάνερο πως είναι αδέρφια με το Ντρέικ!
Μένουμε ήσυχοι, μέχρι που η πόρτα να ανοίξει και να μπει μέσα ο Μπραντ με τον Άλεξ.
« Ποιά είναι αυτή; » ουρλιάζει.
« Η Κλερ Σμιθ » λέω και δείχνω την μάσκα. « Ή αλλιώς Άλισον Μπράουν » συνεχίζω και την κοιτάω.
« Τόσο όμορφη » λέει ο Μπραντ και σηκώνομαι για να κάτσει στη θέση μου.
« Τελικά είχε δίκαιο ο αδερφός σου » την ενημερώνει. Δεν λέει κάτι φαίνεται αναστατωμένη, ίσως φταίει που αυτή είναι πράκτορας και εκείνος κλέφτης.
« Μην αναφέρεις αυτό το κάθαρμα μπροστά μου » του γρυλίζει μα την αγνοούμε.
« Για ποιό πράγμα; » τον ρωτάω καθώς κοιτάω εκείνη.
« Ότι ένα πράγμα αρκεί για να μας αποδείξει πως είστε αδέρφια, τα μάτια » μου απαντάει και η Άλισον σηκώνει το βλέμμα της. Τα μάτια της είναι πιο κόκκινα από πριν μόνο που τώρα είναι γεμάτα μίσος.
« Μόνο που εσύ μωρό μου » της λέει καθώς πιάνει το πιγούνι της.
« Είσαι σκέτη κόλαση » συνεχίζει. Κοιτάω την Άλισον που φαίνεται αηδιασμένη με τον Μπραντ μα ταυτόχρονα τόσο πληγωμένη.
____________________________________
Οκ αρχίζω και φρικάρω για κάποιο λόγο έμαθα πως είμαι η 12η ιστορία στην κατηγορία "Περιπέτεια" ακόμα δεν ξέρω στα σίγουρα αλλά και πάλι σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη που μου δίνεται! Ελπίζω να σας άρεσε το παρτ, το επόμενο είναι το αγαπημένο μου μέχρι στιγμής. ( Ναι έχω γράψει ήδη μερικά ) Αυτά, σας λατρεύω και ευχαριστώ για όλα
Vote & Comment
If you want me
To continue
YOU ARE READING
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
AdventureΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
