Μερικά λεπτά αργότερα ο Άλεξ μπαίνει μέσα. Έρχεται απέναντί μου και με κοιτάει για μερικά λεπτά γεμάτος θλίψη. « Μπορείς να περπατήσεις; » με ρωτάει και νεύω. Ξεκλειδώνει τις αλυσίδες από το τραπέζι και με κατευθύνει προς τον τοίχο, δεν σκέφτομαι καν να δραπετεύσω εφόσον κάτι δεν πάει καλά. Περνάει τις αλυσίδες στον μεταλλικό κύκλο που υπάρχει στον τοίχο και μετά τις κλειδώνει.
Αφού το κάνει, γυρνάει και τότε βρίσκω την ευκαιρία μου να μιλήσω: « Θα με χτυπήσεις πάλι; » λέω τόσο σιγά, σαν να ψιθυρίζω. Μα ο Άλεξ κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
« Μακάρι να το έκανα εγώ ώστε να μην σε πονέσω τόσο μα... » σταματάει.
« Θα το κάνει ο Σον! » συνεχίζει.
Ξαφνικά κάθομαι και σκέφτομαι πως ο Άλεξ, δεν μου έκανε ποτέ κακό, τουλάχιστον σοβαρό! Και την πρώτη μέρα που με χτύπησαν, μου είπε πως δεν ήθελε να το κάνει. Κάθομαι κάτω καθώς θρηνώ από τον πόνο. Βλέπω το καστανό αγόρι να κάνει μερικά βήματα πίσω, να γυρνάει και να φεύγει. Τότε είναι που μπαίνει ο Σον, ο Άλεξ τον πιάνει από τον ώμο για να τον σταματήσει ενώ ο Σον τον κοιτάει θυμωμένος.
« Άσε κάποιον άλλον να το κάνει » του λέει και ο Σον τον σπρώχνει για να φύγει.
Κάπως έτσι μένω εγώ με αυτόν στο δωμάτιο. Είμαι ακόμα καθισμένη κάτω ενάντια στον τοίχο και σκουπίζω τα δάκρυά μου. Πρώτη φορά με βασανίζουν τόσο! Ο Σον στηρίζεται στο τραπεζάκι απέναντί μου με τα χέρια στην επιφάνειά του, κοιτώντας για λίγο έξω από το παράθυρο. Μόλις γυρίσει το κεφάλι του σε εμένα, κοιτάω στο πάτωμα και τότε είναι που σηκώνεται.
« Θα μιλήσεις επιτέλους; » μου φωνάζει. Μπορεί το χέρι μου να πονάει, να μην το νιώθω, να μην μπορώ καν να το κουνήσω μα έχω δώσει όρκο για όλα αυτά. Οπότε ναι, θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να μιλήσω. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου στο Σον που είναι ακριβώς μπροστά μου, έχει σκύψει ελάχιστα και ακουμπάει τα γόνατά του με τις παλάμες του.
« Πολύ καλά! » απαντάει.
Κάνει πίσω και νιώθω τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου για λίγο. Δεν περνούν ούτε τρία δευτερόλεπτα και ο Σον, με πλησιάζει και με χαστουκίζει. Πονάει τόσο πολύ! Παρόλο που το περίμενα ήμουν τόσο απροετοίμαστη, που έπεσα στο πάτωμα. Τώρα ξέρω πως έχω χάσει ήδη τη μάχη. Αρχίζει και με κλοτσάει, τόσο δυνατά που τα μάτια μου δακρύζουν πάλι! Φωνάζω από τον πόνο μα ξέρω πως δεν θα σταματήσει, μέχρι να ξέρει πως θα μιλήσω. Προσπαθώ να μην βάλω κανένα χέρι μπροστά στην κοιλιά μου για να μην γίνω χειρότερα. Μα ο πόνος μεγαλώνει με κάθε του χτύπημα. Μένω ψύχραιμη ή τουλάχιστον προσπαθώ εφόσον βλέπω πως δεν βγάζω αίμα από το στόμα αυτή τη φορά. Μα κάτι τέτοιο δεν αργεί να γίνει, νιώθω το κόκκινο υγρό να γλιστράει από τα χείλη μου. Τότε όμως είναι που ο Σον με κλοτσάει στα κόκαλα κοντά στα πνευμόνια.
« Σταμάτα! » τσιρίζω δυνατά, ευτυχώς για 'μένα σταματάει. Ακούγεται λαχανιασμένος καθώς εγώ κλαίω πάλι.
Αυτό γίνεται για τουλάχιστον πέντε λεπτά μέχρι που χτυπάει ξανά.
« Μίλα Άλις, σε ικετεύω! Δεν θέλω να το κάνω αυτό » μόνο και μόνο από τον ήχο της φωνής του, καταλαβαίνω πως έχει βουρκώσει. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να δω! Τα μάτια μου έχουν θολώσει από το κλάμα.
« Θα σου δώσω πέντε λεπτά για να σκεφτείς αν άλλαξες γνώμη » μου λέει. Στέκεται εκεί για λίγο από ότι μπορώ να πω. Ύστερα βλέπω τα μαύρα του παπούτσια να απομακρύνονται. Φτάνει στην πόρτα, μένει εκεί ακίνητος και μετά φεύγει κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Παίρνω βαθιές ανάσες, όσο μπορώ τουλάχιστον μα ξαφνικά ζαλίζομαι. Προσπαθώ να πάρω ξανά ανάσα, κάτι που δεν πετυχαίνω. Νιώθω πως το οξυγόνο γύρω μου τελειώνει καθώς ο ανάσες γίνονται πολύ βαριές. Κάνω τα πάντα για να γεμίσω τα πνευμόνια μου με αέρα μα αποτυγχάνω ξανά. Είναι λες και ο αέρας αρνείται να το κάνει. Βλέπω την πόρτα να ανοίγει καθώς χάνω τις αισθήσεις μου και τα μάτια μου κλείνουν σιγά σιγά. Το άτομο που μπαίνει μέσα, τρέχει και γονατίζει μπροστά μου, μα πλέον τα μάτια μου κλείνουν. Το τελευταίο που νιώθω είναι μερικά χέρια να σηκώνουν το κεφάλι μου και μία φωνή να φωνάζει το όνομά μου.
« Άλισον! Άλισον! ».
____________________________________
Καημένη Άλισον, μόνο αυτό έχω να πω! Ακόμα δεν έχω κοιτάξει τα views αλλά κοντεύουμε τα 2Κ. YOOHOOOO! Λοιπόν για να δω σχόλιααα και ψήφους για αυτό το παρτ ♥ Επίσης ποιός πιστεύεται ότι είναι αυτός που την φωνάζει;;;
Vote & Comment
If you want me
To continue
YOU ARE READING
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
AdventureΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
