OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

25 - Sem

"Jongens, doen jullie wel voorzichtig?" Vraagt Danielle.
"Ja," antwoordt Kasper lachend. Ik kijk hem aan in zijn bruine ogen en bloos licht.

Net als ik van hem af wil kruipen, pakt hij mijn hoofd vast en kust me. Ik word zo rood als een tomaat. Ik laat mijn hand vallen op zijn borstkas en kus hem terug. Ik begin nog harder te blozen als Kaspers moeder gewoon de badkamer in komt lopen, een stapel handdoeken weglegt en de kraan uitdraait terwijl Kasper ongestoord verder gaat.

Ik wil me terugtrekken omdat ik het ongemakkelijk vind in Danielles aanwezigheid maar Kasper houdt mijn hoofd vast. Zonder zich gestoord te voelen, kust Kasper nog een keer mijn mond. Ik kus hem nog een keer terug en breek dan onze lippen los. Ik kijk hem aan in zijn bruine ogen en zie lichtjes glinsteren in zijn ogen. Een glimlach versiert zijn gezicht. Ik bloos.

"Fuck, ik houd zoveel van je ogen," zegt hij en ik voel dat ik nog roder word. Kaspers warme lippen strijken nog een keer over de mijne. Ik glimlach naar hem en sta dan op om vervolgens zelf mijn tanden te poetsen. Kasper komt ook omhoog en doet zijn haar. Na ongeveer vijf minuten verdwijnen we uit de badkamer.

*

We fietsen naar school. Het is nog niet zo super druk op het fietspad. Frisse wind slaat in mijn gezicht. Ik kijk een keertje naar Kasper om, een glimlach staat op zijn gezicht. Ik heb niet echt zin in school maar dat komt vast wel goed. Ik heb niet zo heel veel les vandaag dus valt het wel mee. We fietsen de fietsenstalling in. We zetten onze fietsen weg en lopen de school in.

"Je bent ook het zevende uit, toch?" Vraagt hij.
"Ja," antwoord ik.
"Oké, ik ook, dan zie ik je na school," zegt hij, pakt nog een keer mijn hand vast en loopt dan weg. Ik kijk hem na en sta dan op het punt om naar mijn kluisje te lopen. Ik schrik me kapot door de stem van Karin.

"Hey, hoe komt het dat je met Kasper naar school bent gefietst?" Vraagt ze. Ik kijk haar verbaasd aan.
"Oh, ik ben bij hem blijven slapen," zeg ik en loop door naar mijn kluisje. Karin houdt me echter tegen.
"Bij hem blijven slapen?!" Vraagt ze verrast. Ik kijk haar niet-begrijpend aan.

"Ja, in de logeerkamer?" Zeg ik.
"Oooh, ik dacht al," zegt ze dan en laat me los. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.
"Jezus, je dacht toch niet dat ik na vier dagen al met Kasper, en dan ook nog eens op de manier die jij bedoelt, het bed al ga delen?" Vraag ik lichtelijk beledigd door Karin.
"Sorry," zegt ze. "Soms denk ik te ver vooruit, misschien moet ik minder fanfiction gaan lezen," zegt ze.

Ik glimlach al weer, ik kan niet boos zijn op Karin; ze is zo fanatiek dat ze inderdaad nogal op de zaken vooruit loopt. Ik doe mijn spullen maar in mijn kluisje en loop alvast naar de trappen.

Ik zie kort even Vito en een snelle schok gaat door mijn lichaam. Zijn blik is woest maar hij loopt door. Ik zucht in opluchting. De bel gaat vervolgens. We lopen de trappen op en gaan naar het lokaal.

*

Na vijf lessen en één pauze loop ik alleen naar de kantine toe. Ik weet niet waar Karin en Axel zich bevinden, maar opeens zijn ze verdwenen. Ik kom op de begane grond en loop langs de kluisjes. Ik kijk op mijn mobiel en zie een appje van Kasper: hij heeft ook pauze.

Wanneer ik de kluisjesrij passeer waar Kasper en ik laatst betrapt waren, word ik spontaan tussen de twee rijen getrokken en tegen de kluisjes gebeukt. Mijn hoofd knalt tegen het metaal.

Mijn ogen schieten wijd open en Vito's gezicht is hetgeen wat ik zie. Zijn haar zit in de war en zijn grijze ogen lijken wel zwart. Hij is overduidelijk niet blij.

Ik krijg een enorme stomp met zijn vuist tegen mijn kaak aan.
"Ik hoef jou niet meer in mijn kleedkamer, begrepen?!" Klinkt er. Ik grijp naar mijn lip waar mijn tanden doorheen zijn gegaan. Ik proef bloed. Hij geeft me vervolgens een stomp op mijn neus.
"Dit was mijn laatste waarschuwing, oké?' Zegt hij, duwt me nog een keer tegen het kluisje en laat me los. "Je bent gewaarschuwd," zegt hij en loopt vervolgens weg. Ik kijk hem na. Tranen hopen zich op in mijn ogen maar ik houd ze tegen.