Οι Διάδοχοι

Κεφάλαιο 57

 ~Μαρκέλλα~

(18 χρονών)

1 χρόνο μετά...

-Μαζί για πάντα. 

-Για πάντα. Επαναλαμβάνει η Ρεβέκκα και την αγκαλιάζω σφιχτά. Μόλις την αφήνω υποκλινόμαστε και όλο το αμφιθέατρο χειροκροτάει συγκινημένο. Είναι γεμάτο από όλους τους συμμαθητές μας αλλά και καθηγητές. Λοιπόν, ας τα πάρω όλα από την αρχή. Μετά από την ημέρα των γενεθλίων της Ρεβέκκα δεν έχω μιλήσει καθόλου με τον Ντρου. Αυτός είναι με την Τίνα και εγώ ακολουθώ το όνειρο μου. Δεν θύμωσα ούτε στεναχωρέθηκα που δεν γύρισε πίσω σε εμένα, το μόνο συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα μου εδώ και 1 χρόνο είναι η ζήλια. Ζηλεύω κάθε φορά που τον βλέπω να την φιλάει στα διαλείμματα ή όταν την παίρνει αγκαλιά ή όταν της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Ζηλεύω πάρα πολύ αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι πλέον γι'αυτό. Έτσι αποφάσισα να προχωρήσω την ζωή μου και να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα. Το όνειρο αυτό είναι η υποκριτική και σήμερα ανεβάσαμε εκείνο το υποτιθέμενο έργο σε παράσταση μαζί με την Ρεβέκκα. Μπορώ να πω ότι έχει τεράστια επιτυχία κρίνοντας από τα συγκινημένα πρόσωπα των συμμαθητών μας. Χαμογελάω γεμάτη ευχαρίστηση αλλά το χαμόγελο μου σβήνει μόλις το βλέμμα μου πέφτει πάνω στον Ντρου που κρατάει τρυφερά την Τίνα στην αγκαλιά του. Το βλέμμα του είναι ήδη πάνω μου κοιτώντας με ανέκφραστα. Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω. Μόλις τα ανοίγω αυτό που αντικρίζω με αφήνει έκπληκτη αλλά και πολύ χαρούμενη. 

-Μαρκέλλα!

-Ντιέγκο!Φωνάζω ενθουσιασμένη και τρέχω κατά πάνω του. Πηδάω στην αγκαλιά του ενώ τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τη μέση του. Με κάνει λίγες στροφές και μετά από λίγο με αφήνει να πατήσω γη. Μόλις στέκομαι στα πόδια μου του λέω:

-Τι κάνεις; Πώς είσαι; Πού ήσουν τόσο καιρό; Μου είχες πει ότι θα έρχεσαι να με βλέπεις αλλά αθέτησες την υπόσχεση σου. 

-Όπα μικρή. Μια μια τις ερωτήσεις. 1ον είμαι μια χαρά. 2ον είχα κάποιες δουλειές που έπρεπε να κανονίσω για αυτό και έλειψα τόσο καιρό. 3ον συγγνώμη που δεν ήρθα να σε δω αλλά ήμουν πολύ πιεσμένος. 

-Και τι δουλειές είχες που σε έκαναν να παραμελήσεις την μόνη πραγματική φίλη που είχες ποτέ; Του λέω πειράζοντας τον.

-Πολύ σημαντικές. Η κοπέλα μου, την θυμάσαι έτσι; 

-Ναι τι έγινε;