Οι Διάδοχοι

Κεφάλαιο 14

~Μαρκέλλα~

(16 χρονών)

Είδε άλλο ένα όραμα. Αναρωτιέμαι τι να είδε. 

-Τι είδες; Την ρωτάει ο Ντέρεκ σαν να διάβαζε το μυαλό μου. 

-Είδα εμένα και τον Ντέρεκ να μιλάμε. Λέει η Ρεβέκκα αλλά δεν συνεχίζει και φαίνεται να ντρέπεται για κάτι. Δεν μπορούμε να ρωτήσουμε περαιτέρω ερωτήσεις επειδή η ζώνη στη μέση μου να αρχίζει να λάμπει υπερβολικά και να δονείται κάνοντάς με να γαργαλιέμαι. Το ίδιο γίνεται με τη Ρεβέκκα. 

-Αυτό είναι σημάδι πως πρέπει να φύγετε. Τα λέμε αύριο. Γεια! Λέει ο Ντέρεκ και εξαφανίζεται μέσα στην πύλη που έχει πια ανοίξει έξω από το σχολείο. Μπαίνουμε και εμείς και ξαναβρισκόμαστε στην πίσω αυλή του σπιτιού μου. Τα φτερά στην πλάτη μας έχουν εξαφανιστεί και τα ρούχα το ίδιο. Μπαίνουμε στο σπίτι κοιτώντας τριγύρω μήπως μας πήρε κανένα μάτι. Αφού σιγουρευτούμε ότι είμαστε εντάξει μπαίνουμε στο σπίτι. Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μου και ξεκλειδώνω το κινητό μου. "10 αναπάντητες κλήσεις από Τσάντλερ". 10 αναπάντητες κλήσεις; Γιατί με πήρε; Τον παίρνω πίσω και στον τρίτο ήχο το σηκώνει. 

-Γεια σου Μαρκέλλα! Μου λέει με έναν ενθουσιασμό στη φωνή του.

-Γεια σου Τσάντλερ. Τι έγινε; Τον ρωτάω ήρεμη αλλά από μέσα μου η καρδιά μου χτυπάει σαν ταμπούρλο. 

-Απλά δεν μιλήσαμε σήμερα στο σχολείο και είπα να σε πάρω να μιλήσουμε λίγο. Συγγνώμη που σε πήρα τόσες φορές αλλά ανησύχησα που δεν το σήκωνες. Λέει ο Τσάντλερ και τώρα διακρίνω μια αμηχανία στη φωνή του. 

-Αααα δεν πειράζει. Εεεμμ πως πέρασες στο σχολείο; Τον ρωτάω μην μπορώντας να σκεφτώ τι άλλο να πω. 

-Μια χαρά. Άκουσες για τον σχολικό χορό που θα γίνει το επόμενο Σάββατο; 

-Ναι, το περιμένω πως και πως αλλά δεν έχω συνοδό.

-Σκέφτηκα, αν θες και συ βέβαια, να πάμε μαζί.  Λέει ο Τσάντλερ και αυτή τη στιγμή η καρδιά μου φτερουγίζει. Ο Τσάντλερ μου ζήτησε να πάω μαζί του στο χορό. Ααααα! Χοροπηδάω πάνω-κάτω στο δωμάτιό μου όπως κάνει ο Μπούμπι όταν είναι χαρούμενος. Η Ρεβέκκα με κοιτάζει απορημένη και με ρωτάει με νοήματα τι μου είπε. Της κάνω σήμα να περιμένει και λαχανιασμένη λέω στον Τσάντλερ:

-Ναι, βέβαια. Θα κανονίσουμε την επόμενη εβδομάδα την ώρα. 

-Οκευ, τα λέμε. Μου λέει. 

-Τα λέμε. Του λέω και εγώ και του το κλείνω. Πέφτω καταχαρούμενη στο κρεβάτι ανάσκελα αναστενάζοντας. 

-Τι σου είπε; Με ρωτάει η Ρεβέκκα περίεργη να μάθει. 

-Μου ζήτησε να πάμε μαζί στο χορό του σχολείου το επόμενο Σάββατο. Αχ Ρεβέκκα, είμαι πολύ χαρούμενη. Της λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Την σηκώνω από την καρέκλα της και γυρνάω σβούρες σαν να χορεύουμε βαλς. 

-Αααα δεν πας καλά εσύ! Μου λέει η Ρεβέκκα και γελάει. 

-Το ξέρω. Της λέω και σκάμε σε νευρικά γέλια. Πέφτουμε στο πάτωμα και τα μάτια μου δακρύζουν από τα γέλια. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και μπαίνει μέσα η μητέρα μου. 

-Τι κάνετε κορίτσια; Μας ρωτάει. 

-Να εδώ καθόμαστε. Απαντάω εγώ. 

-Ξέχασα να σας πω πως το επόμενο Σάββατο γίνεται η δοκιμασία των δυνάμεών σας στον κόσμο των Αγγέλων. Θα πρέπει σίγουρα να παρευρεθείτε εκεί. Μας λέει.

-Το επόμενο Σάββατο; Λέω εγώ και η Ρεβέκκα ταυτόχρονα. 

-Ναι, γι'αυτό ότι έχετε κανονίσει να το ακυρώσετε. Λέει και βγαίνει από το δωμάτιο. Κοιτάζω απελπισμένη και απογοητευμένη την Ρεβέκκα. Πάει ο σχολικός χορός! Πάει ο Τσάντλερ!  

Στη φωτογραφεία είναι ο Τσάντλερ.