Οι Διάδοχοι

Κεφάλαιο 30

~Μαρκέλλα~

(16 χρονών)

Κοιτάζω επίμονα την ώρα. Έχουν περάσει τα 10 λεπτά και η Ρεβέκκα δεν έχει γυρίσει ακόμα. Μιας που ανησυχώ αποφασίζω να πάω στο διαχωριστικό για να την ψάξω. Φεύγω από τον Κήπο της Εδέμ και απομακρύνομαι από το σχολείο των Αγγέλων. Καθώς πλησιάζω το διαχωριστικό παρατηρώ την Ρεβέκκα να μιλάει με τον Τάιλερ και φαίνεται να έχουν μια έντονη συζήτηση. Ακούω μόνο τα τελευταία λόγια της συζήτησής τους κρυμμένη πίσω από ένα δέντρο. 

-Η ικανότητα του Ρεβέκκα είναι να διαγράφει μνήμες. Δεν το πιστεύω ότι το έκανε και σε εσένα. 

Ποιανού; Του Ντέρεκ; Ώστε αυτή είναι ικανότητα του; Και γιατί να την χρησιμοποιήσει στην Ρεβέκκα;

-Θα σε βοηθήσω εγώ να θυμηθείς. Αρκεί να το θέλεις. Η δικιά μου ικανότητα είναι φρεσκάρω την μνήμη των ανθρώπων. Άσε με να σε βοηθήσω σε παρακαλώ. Συνεχίζει ο Τάιλερ και φαίνεται συντετριμμένος. Η Ρεβέκκα φεύγει από κοντά του χωρίς να αρθρώσει λέξη. Δεν πιστεύω να λέει αλήθεια. Είναι Σκοτεινός και απλά θέλει να την παραπλανήσει. Έτσι; Ο Τάιλερ κατεβάζει στεναχωρημένος το κεφάλι του και φεύγει με βαρύ, αργό βήμα. Βγαίνω από την κρυψώνα μου και στέκομαι εκεί που στεκόταν πριν η Ρεβέκκα. Γυρνάω από τη άλλη μεριά κοιτάζοντας το απέραντο, σκοτεινό δάσος. Ξαφνικά παρατηρώ ένα ζευγάρι μαύρα μάτια να με περιεργάζονται από πάνω μέχρι κάτω. Φοβισμένη κάνω στροφή και αρχίζω να περπατάω γρήγορα προς το σχολείο των Αγγέλων. Όταν φτάνω πια στο σχολείο συναντώ την Ρεβέκκα η οποία φαίνεται λίγο αναστατωμένη. Την παίρνω από το χέρι και τη σέρνω μέχρι ένα μέρος όπου δεν μας ακούει κανείς. Με κοιτάζει απορημένη και αφού δεν μιλάει αυτή αρχίζω εγώ.

-Σας είδα. 

Η Ρεβέκκα με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια και της εξηγώ:

-Με τον Τάιλερ. Άκουσα τι είπε για τον Ντέρεκ. Τον πιστεύεις;

-Δεν ξέρω. Μου λέει και η φωνή της είναι σταθερή χωρίς να εκδηλώνει αισθήματα. Καταλαβαίνω όμως τι νιώθει από την έκφραση του προσώπου της. Δεν μπορώ να πω ότι την καταλαβαίνω αλλά δεν θέλω να την κάνω να νιώσει πιο άσχημα. Έτσι την αγκαλιάζω σφιχτά και αυτή αρχίζει να κλαίει στην αγκαλιά μου. Την αφήνω και της σκουπίζω τα μάτια. 

-Έλα χαμογέλα λίγο! Δεν μπορείς να γυρίσεις σε τέτοια κατάσταση στο σχολείο. 

Η Ρεβέκκα μου χαμογελάει βεβιασμένα και γυρίζουμε και οι δύο στο σχολείο των Αγγέλων.  Όσο σκέφτομαι ότι ο Τσάντλερ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο σχολικό χορό με την Τέρι νιώθω όλο μου το σώμα να τρέμει. Ξαφνικά μου έρχεται μια ιδέα στο κεφάλι η οποία μου φαίνεται φανταστική.