Οι Διάδοχοι

Κεφάλαιο 47

~Μαρκέλλα~

(16 χρονών)

Καθόμαστε εγώ, η Ρεβέκκα και ο Τάιλερ κάτω από ένα δέντρο κατακουρασμένοι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο πατέρας της Ρεβέκκα είναι ο αρχηγός των Σκοτεινών. Άρα ήξερε ότι εγώ και η Ρεβέκκα ήμαστε Άγγελοι; Μήπως γι' αυτό φερόταν τόσο άσχημα στην Ρεβέκκα, επειδή ήταν ανάδοχος των Καλών Αγγέλων; Δεν ξέρω, πραγματικά δεν ξέρω τι μου γίνεται. Όχι μόνο αυτό αλλά και ο Τάιλερ είναι βαριά τραυματισμένος και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Επιπλέον ο Ντρου είναι εξαφανισμένος εδώ και λίγη ώρα και ανησυχώ μήπως έχει πάθει κάτι.

-Πρέπει να τον περάσουμε από την πύλη και να πάμε στον κόσμο των ανθρώπων. Εκεί θα θεραπευτεί. Μου λέει η Ρεβέκκα κοιτώντας ανήσυχη τον, σχεδόν, αναίσθητο Τάιλερ.

-Ρεβέκκα αυτό που λες είναι αδύνατο. Είμαστε στο Σκοτεινό δάσος και η πιο κοντινή πύλη για τον κόσμο των ανθρώπων είναι πολύ μακριά. Δεν μπορούμε να τον κουβαλήσουμε οι δυο μας. Της λέω και εγώ με τη σειρά μου. Η Ρεβέκκα με κοιτάει απελπισμένη και αφού δεν μπορώ να κάνω αλλιώς σηκώνομαι από το χώμα. Ξαφνικά ακούω έναν θόρυβο και κάνω σήμα στην Ρεβέκκα να κάνει ησυχία. Στη συνέχεια ακούω πάλι τον ίδιο ήχο και καταλαβαίνω ότι κάποιος μας πλησιάζει. Αμέσως πάω κοντά στην Ρεβέκκα και πιάνω το χέρι της κάνοντας μας αόρατους. Μετά από λίγο βλέπω μια μαύρη σκιά να ξεπροβάλλει από τα δέντρα και όταν καταλαβαίνω ότι είναι ο Ντρου πέφτω πάνω του με φόρα. Τον αγκαλιάζω σφιχτά και αυτό ς στην αρχή αιφνιδιάζεται αλλά μετά τυλίγει και αυτός τα χέρια του γύρω μου. Μετά από λίγη ώρα στην αγκαλιά του τον αφήνω και απομακρύνομαι λίγο από κοντά του για να τον βλέπω στα μάτια.

-Πώς είσαι; Είσαι καλά; Πού ήσουν τόση ώρα; Τον ρωτάω απευθείας και ακούω ένα γελάκι από πίσω μου.  Δεν δίνω σημασία και περιμένω απάντηση από τον Ντρου.

-Ήρεμα μωρό μου! Μια χαρά είμαι. Απλά έτρεξα να ξεφύγω από τον Αρχηγό και χάθηκα λίγο. Μου λέει και μου χαρίζει ένα σαγηνευτικό χαμόγελο. Μόλις ακούω να με λέει μωρό του η καρδιά μου χάνει ένα χτύπο. Όταν όμως μου λέει ότι χάθηκε τον κοιτάω λίγο καχύποπτα. Πώς γίνεται ένας Σκοτεινός να χαθεί στο μέρος του; Δεν δίνω περισσότερη προέκταση και γυρνάω προς το μέρος της Ρεβέκκα και του Τάιλερ. Τους πλησιάζω και κάθομαι πάλι κάτω.

-Εσείς πως είσαστε; Ρωτάει ο Ντρου και κάθεται πάνω από τον τραυματισμένο Τάιλερ.

-Εμείς μια χαρά είμαστε. Ο Τάιλερ όμως δεν νομίζω να αντέχει για πολύ ακόμα. Μπορείς να μας βοηθήσεις να τον κουβαλήσουμε μέχρι την πύλη για τον κόσμο των ανθρώπων; Τον ρωτάει η Ρεβέκκα και ο Ντρου φαίνεται έκπληκτος.

-Στην πύλη για τον κόσμο των ανθρώπων;

-Ναι. Όταν αλλάζεις κόσμους αν έχεις τραύματα αυτά θεραπεύονται αμέσως. Λοιπόν, θα μας βοηθήσεις; Του εξηγεί η Ρεβέκκα και ο Ντρου ξεροκαταπίνει.

-Ναι, βέβαια. Λέει μετά από λίγο και παίρνει τον Τάιλερ στους ώμους του. Αυτός προχωράει μπροστά ενώ εμείς από πίσω. Βρίσκω την ευκαιρία και ρωτάω την Ρεβέκκα ψιθυριστά:

-Ρεβέκκα, να σου πω. Δεν σου φαίνεται λίγο περίεργος ο Ντρου;

-Όχι Μαρκέλλα, απλά είναι λίγο σοκαρισμένος με αυτό που έγινε πριν. Μην ανησυχείς. Με καθησυχάζει η Ρεβέκκα και δεν μπορώ  να κάνω κάτι άλλο από το να συμφωνήσω. Όταν πια φτάνουμε στην περιοχή των Καλών Αγγέλων πιάνα τον Ντρου από το μπράτσο και τον σταματάω. Αυτός γυρνάει προς το μέρος μου και με κοιτάει γεμάτος απορία.

-Δεν μπορούν να μας δουν οι Σκοτεινοί, θα μας κάνω αόρατους. Του εξηγώ και εκείνος γνέφει καταφατικά. Πιάνω το χέρι του και από την άλλη πιάνω το χέρι της Ρεβέκκα και μας κάνω αόρατους. Αρχίζουμε να περπατάμε ανάμεσα στους Σκοτεινούς και μετά από λίγο απομακρυνόμαστε από το Σχολείο των Αγγέλων αλλά υπάρχουν ακόμα Σκοτεινοί. Ξαφνικά νιώθω μια ζαλάδα και σταματάω απότομα.

-Μαρκέλλα είσαι καλά; Με ρωτάει η Ρεβέκκα και της γνέφω καταφατικά. Αρχίζουμε να περπατάμε λίγο πιο γρήγορα και επιτέλους φτάνουμε στην πύλη για τον κόσμο των ανθρώπων. Μπαίνουμε μέσα και όταν πια βρισκόμαστε στον κόσμο των ανθρώπων αφήνω τα χέρια τους. Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά προσπαθώντας να διώξω αυτή τη ζαλάδα αλλά δεν τα καταφέρνω. Αντιθέτως γίνεται χειρότερη. Ανοίγω τα μάτια μου αλλά δεν βλέπω τίποτα άλλο πέρα από μαύρο. Το τελευταίο που ακούω πριν χάσω τις αισθήσεις μου είναι: "Μαρκέλλα!".

Συγγνώμη που δεν ανέβαζα τόσο καιρό αλλά δεν είχα χρόνο γιατί πέσανε όλα μαζί, αγώνες, τεστ. Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω που διαβάζετε την ιστορία μου και που την φτάσατε στα 1.000 views :D O.o Σας ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ. Επόμενο δεν ξέρω πότε θα μπει. Λογικά σύντομα. Γειααα σαααας!!