Οι Διάδοχοι

Κεφάλαιο 6

~Μαρκέλλα~ 

(16 χρονών)

Τα πόδια μου δεν πατάνε πια στο έδαφος και αιωρούμαι στον αέρα. Τώρα νιώθω κάτι στην πλάτη μου αλλά δεν είναι πόνος. Είναι ένα γαργάλημα. Ξαφνικά βλέπω στην πλάτη μου δύο λαμπερά φτερά. Δεν είναι δυνατόν. Πώς γίνεται αυτό; Σίγουρα ονειρεύομαι. Ας με τσιμπήσει κάποιος. Τι γίνεται; Δεν ονειρεύομαι; Κοιτάζω γύρω μου και συνειδητοποιώ ότι είμαι μόνη μου. Που είναι η Ρεβέκκα; Βλέπω μία σκιά από ένα κορίτσι πολλά μετρά μακρυά από εμένα. Πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Είναι η Ρεβέκκα. Προφανώς και είναι η Ρεβέκκα. Μέχρι τώρα δεν είχα καταλάβει ότι βρίσκομαι σε ένα υπέροχο και παραμυθένιο μέρος. Υπάρχει  ψηλό, γυαλιστερό, καταπράσινο γρασίδι παντού και μία περίεργη λάμψη διασκορπισμένη στον αέρα. 

-Ρεβέκκα! Φωνάζω όταν πια η σκιά είναι αρκετά κοντά. 

-Ποιος είναι; Ακούω τη φωνή της Ρεβέκκα. Έρχεται προς το μέρος μου και με ρωτάει έκπληκτη:

-Μαρκέλλα, πώς εμφανίστηκαν αυτά; Και που είμαστε; 

Παρατηρώ ότι και αυτή έχει τεράστια, γυαλιστερά φτερά στην πλάτη της. 

-Και εσύ έχεις φτερά! Της λέω και η Ρεβέκκα γυρνάει να δει τα φτερά της. 

-Δεν είναι δυνατόν! 

Ξαφνικά ένα δυνατό φως ξεπροβάλλει από τον ουρανό και δεν αντέχω την ακτινοβολία του. Πέφτω στο πάτωμα και το ίδιο κάνει και η Ρεβέκκα. Όταν πια ανοίγω τα μάτια μου βρίσκομαι σε ένα μέρος που κυριαρχεί το άσπρο. Κανένα άλλο χρώμα δεν υπάρχει. Τότε παρατηρώ ότι φοράω ένα κοντό, λευκό φόρεμα με μακρυά μανίκια αλλά με λεπτό ύφασμα. Στα πόδια μου έχουν εμφανιστεί άσπρες μπότες και το ξανθό μαλλί μου το στολίζει μια χρυσή στέκα. Ένα πράγμα που με παραξένεψε είναι το χρυσό βραχιόλι που αγκαλιάζει τον καρπό μου. Στη μέση του βρίσκεται ένα διαμάντι που εκπέμπει φως. 

-Κάτι μου θυμίζει αυτή τη στιγμή. Την έχω ξαναζήσει. Το είδα σε όραμα. Το ήξερα ότι θα συμβεί. Λέει η Ρεβέκκα και φαίνεται προβληματισμένη. Τα καστανά μαλλιά της είναι πιασμένα σε μία τέλεια πλεξούδα και χρυσά κοκαλάκια στολίζουν τα μαλλιά της. Στη θέση των ρούχων της βρίσκεται ένα κατάλευκο, στράπλες φόρεμα που το μπούστο είναι σε σχήμα καρδιάς τονίζοντας έτσι το στήθος της και άσπρες μπότες εμφανίζονται στα πόδια της. Έχει και εκείνη ένα χρυσό βραχιόλι στον καρπό της που στη μέση του βρίσκεται το ίδιο διαμάντι.Τα μάτια της έχουν ένα έντονο μπλε χρώμα, σαν αυτό της θάλασσας. Οι ασημιές ανταύγειες παρόλα αυτά δεν λένε να φύγουν. 

-Πλησιάστε. Ακούγεται μία φωνή από το πουθενά. Τότε διακρίνω αμυδρά μία γυναικεία μορφή. Πλησιάζω με την Ρεβέκκα και τότε ατή η μορφή με εκπλήσσει. Αυτή η γυναίκα μοιάζει με θεά, σαν να ήρθε από τον παράδεισο. Είναι ψηλή, με καστανόξανθα μαλλιά και τα μάτια της είναι γκριζογάλανα και έχουν μία εκθαμβωτική λάμψη. Ακριβώς όπως της μητέρας μου. Φοράει ένα μακρύ φόρεμα που σέρνεται από πίσω της. Το φόρεμά της είναι ανοιχτό από το μπούτι και κάτω αποκαλύπτοντας έτσι τα ψηλά, καλλίγραμμα πόδια της. Το μπούστο και τα μανίκια είναι δαντελωτά και φοράει ένα ζευγάρι ασημένια τακούνια. Τα μαλλιά της είναι πιασμένα σε ένα τριαντάφυλλο και τα στολίζουν μία χρυσή τιάρα. Δύο διαμάντια γυαλίζουν στην τιάρα και στη μέση βρίσκεται ένα διαμάντι σε σχήμα καρδιάς. Κάθεται σε ένα χρυσό θρόνο και πίσω από την πλάτη της απλώνονται τεράστια, γαλάζια φτερά πάνε πάνω-κάτω. Είναι πολύ όμορφη και εκπέμπει φως από παντού.  Παρατηρώ δύο γυναίκες να βρίσκονται πλάι της. Από τη μία πλευρά είναι η..... μητέρα της Ρεβέκκα; Και από την άλλη η... μητέρα μου; Πώς βρέθηκαν εδώ; Είναι και αυτές ντυμένες σαν άγγελοι, με  φτερά συνεπώς. 

-Καλωσήρθατε! Λέει η ψηλή γυναίκα. Εγώ κοιτάζομαι με τη Ρεβέκκα και χαμογελάω ψεύτικα. Η φωνή της γυναίκας πάντως, είναι τόσο γλυκιά και ήρεμη που σε ταξιδεύει. 

-Όλα αυτά θα σας φαίνονται περίεργα αλλά είναι αληθινό. Βρίσκεστε στον Παράδεισο! 

"Παράδεισος"......Αυτή η λέξη ηχεί στα αυτιά μου προσπαθώντας να με κάνει να το πιστέψω όλο αυτό. Αυτό που συμβαίνει. Η φωνή της γυναίκας όμως με επαναφέρει στην "πραγματικότητα". Τι ειρωνεία! Τέλος πάντων. 

-Εγώ είμαι η Βασίλισσα των Αγγέλων και αυτές είναι οι αδερφές μου. Συνεχίζει η γυναίκα δείχνοντας τη μητέρα μου και τη μητέρα της Ρεβέκκα. 

-Εσείς, είστε οι Διάδοχοι. Τελειώνει και αυτή η λέξη μένει στο μυαλό μου. "Διάδοχοι". Δε λέει να ξεκολλήσει. 

Στη φωτογραφεία είναι το φόρεμα της Μαρκέλλα.