AŞK ISIRIĞI #Wattys2016

Bölüm 16

İYİ OKUMALAR
*********
Peter umrumda değildi ama o konuşup sinir bozmakta kararlı gibiydi.
"Derek'ten yardım isteyip kendini küçük düşüreceğini söyleme bana."
Tabiki Derek'ten yardım istemeyecektim.Peter'in varlığını umursamadan sessizce merdivenlerden indim ve arabama yöneldim.O sırada Boyd dışarı çıktı ve bizi görünce Derek'i çağırdı.
Derek gelmeden gitmeliydim.Bu yüzden hızla arabama bindim.Ama henüz arabamı çalıştıramadan Derek kapıda göründü.Gitmeliydim fakat gözlerimi o şaşkınlık dolu yeşil gözlerinden ayıramıyordum.
"Hadi Malia." Duyduğum sesle irkildim ve yan koltuğa baktım.Peter arabama binmişti ve ben bunu fark etmemiştim.
"Sen arabamda ne yapıyorsun?" diye sordum.Peter benim düşmanımdı.Daha doğrusu bana düşmandı.Şimdi böyle hiçbir şey olmamış gibi arabamda olması tuhaftı.
"Oturuyorum." dedi ve sırıttı.Omuz silkip Derek'e bakmamaya çalışarak arabamı çalıştırdım.Ama gözlerime engel olamadım ve bakışlarına karşılık verdim.Gözlerimden süzülen yaşları siliyordum ama çok geçmeden yerine yenisi ekleniyordu.
"Yapma Malia, sen güçlü bir kızsın." Duygularımı bile şaşırmış durumdaydım.Peter'in söylediğine mi ağlasam?Ki zaten ağlıyordum.Yoksa bunu söyleyenin Peter olduğuna mı gülsem?
Erica benim niçin ağladığımı anlamıştı sanırım.Ve gözlerime baka baka Derek'in omzuna elini koydu ve bir şeyler söyledi.Derek Erica'nın söylediklerinin.üzerine kaşlarını çatıp öfkeyle bakmaya başladı.Açıkçası ne söylediğini merak ediyordum.
"Ona ne söyledi?" diye sordum Peter'e.Evet.Şu an durumum çok saçma bir haldeydi.Sevdiğim adam karşımda ve beni öldürmek isteyen adam ise yanımdaydı.
"Malia saçmalamayı kes." dedi Peter.Aniden Peter'e döndüm ve yakasından çekip öfkeli gözleri mi gözlerine diktim.Bunu beklemediği için donup kalmıştı.
"Ona ne söyledi?"diyerek sorumu tekrarladım.
"Öpüştüklerini görmüş olabileceğini söyledi.Bunu duyar duymaz Peter'i bırakıp Derek'e döndüm.Bize doğru geldiğini görünce gaza basıp oradan uzaklaştım.
Derek'in beni sevmediğini bilmek çok ağır bir şeydi.Gözlerimden akan yaşları silmekten vazgeçmiştim ve ellerimin titremesine engel olamıyordum.
Ormandan çıktıktan sonra arabayı kenara çekip başımı direksiyona dayadım.Öfkeli gözleri gözlerimin önünden gitmiyordu.Onları gördüğüm için mi kızmıştı?Ya da gerçek ortaya çıktığı içindir...
"Hala ağladığına inanamıyorum."dedi Peter.Evet,sorunlarım yetmezmiş gibi birde peşimde ne yapmaya çalıştığını anlayamadığım Peter vardı.
"Benden ne istiyorsun?"dedim bıkkınca.
"Ablamın benden sakladığı anıyı." Benden istediği şeyin farkında değildi galiba.
"Saçmalık!"
"Eğer bunu yaparsan intikam kadrosundan seni çıkarırım."diyerek sırıttı.Bir yanım ona yardım etmemi söylüyordu.Diğer yanım ise bırak öldürsün seni...
"Ben zaman makinesi miyim?"diye sızlandım.Nasıl yapacağımı bilmiyordum ama kararımı vermiştim.Peter'e yardım ettikten sonra bu kasabadan gidecektim.
"Sanmıyorum.Ama bir ölüm perisi olduğun kesin."
"Tamam.Sana yardım edeceğim.Ama benimle bir daha uğraşìrsan seni parçalarına ayırırım.Ve tekrar dirilmek için parçalarını toplaman asırlarını alır."diyerek tehdit ettim.Sertçe yutkunup bana baktı.Bakışlarındaki korkuyu görebiliyordum.Açıkçası bu hoşuma gitmişti.
"Ta-tamam.Sakin ol."
"Ne yapmam gerektiğini söyle." deyip gözlerimi Peter'den çektim.
Peter "Bunun için Talia'nın pençelerine ihtiyacımız var." dedi ama ben tek kelimesini anlamamıştım.
"Yani?"diye sordum.Pençeler her neredeyse gidip bu işi bitirmek ve sonra da buradan defolup gitmek istiyordum.
"Pençeler Derek'in evindeki sandıkta."
"Peki o zaman bunu yarına erteleyelim.Şimdi arabamdan in."deyip arabayı çalıştırdım.Peter arabadan indikten sonra "Eğer Derek'e anlatır-"derken sözünü kestim.
"Kes sesini!"dedim ve yola koyuldum.Derek'e anlatırsan gibi saçmalıkları dinlemek istemiyordum.Aynalardan yolu kontrol ederken kocaman bir kertenkelenin Peter'i kaldırıp yere vurduğunu gördüm.Arabayı durdurup indim ve koşarak Peter'in yanına gittim.Sonuçta o yaratığın arabamı parçalamasını kim ister ki?