AŞK ISIRIĞI #Wattys2016

Bölüm 6

İYİ OKUMALAR

****************

Tüm kaslarım acıyla sarsılırken gözlerimi zorlukla açabildim.Kendimi dolapta bulmayı beklerken yumuşacık bir yataktaydım.Yataktan hızla doğruldum.En son hatırladığım şey dolapta baş gösteren krizimdi.Ama sorun şu ki kapalı alanda kaldığım anda başlayan krizim bu sefer geç başlamıştı.

Odayı incelemeye başladım.İki kişilik bir yatak,bir dolap ve bir de yarısı kırık bir boy aynası vardı.Kapıya doğru ilerlerken gözüm boy aynasına takıldı.Aynanın karşısına geçip ellerimi boynuma götürdüm ve aynadaki aksime şaşkınlık dolu gözlerle baktım.Ellerim ve boynum çiziklerle doluydu.Yine bir kriz anında kendime zarar vermiştim anlaşılan.Eve geç kaldığım aklıma gelince eşyalarımı alıp odadan çıktım.

Alt katta bulunan salona indim ama tuhaf bir sessizlik vardı.Derek ve onun yanında üç kişi vardı buna rağmen sadece susuyorlardı.Saçlarım yüzünden yataktan çıktığım belli  oluyordu.Umarım yanlış anlamazlar diye içimden geçirdim ve onlara döndüm.Samimi bir tebessüm eşliğinde kendimi tanıttım.

"Merhaba ben Malia."

"Merhaba ben Boyd."dedi iri yapılı olanı.Ardından araya sarışın bir kız girdi.

"Ben Erica."Sesindeki tını bile içinde kendini beğenmişlik taşıyordu.Acaba Derek'in kız arkadaşı mıydı?Erica kendini tanıttıktan sonra gözlerini Derek'e çevirdi.Derek'e hayranlık ve sevgi dolu gözlerle bakıyordu ama Derek gözlerini bana dikmiş ve her hareketimi dikkatle izliyordu.Derek'in bakışlarına karşılık vermeden sonuncu çocuğa döndüm.Evet,bunlar olsa olsa çocuk olurdu çünkü yaşları on altı ile on sekiz arasındaydı galiba.Bu benim tahminimdi ama Erica'dan emin değilim.

"Ve ben de Isaac."dedi sonuncu genç.Onlara böyle hitap etmek daha iyiydi sanırım.Isaac uzun boylu ve zayıftı.Acaba bu gençler Derek'in akrabası falan mıydı?

Ben de 'memnun oldum' anlamında başımı salladım.-Onu bunu bırakta, bu sarışın cadı Derek'e niye böyle bakıyor.- diye sızlanan iç sesimin beni yanlış düşüncelere itmesine izin vermeden gözlerimi Derek'e çevirdim.O da zaten gözlerini üzerimden çekmemişti.Ona boynumu ve ellerimi göstererek "Bana neler oldu? dedim.Cevabını biliyordum ama asıl derdim; kriz anında Derek bir zarar görmüş müydü?

"Klostrofobin olduğunu bilmiyordum.Tehlikenin geçtiğini söylemek için gelmiştim.Krizin başındaydı sanırım.Şunu söylemeden geçmeyeceğim:Kriz anında içindeki güç açığa çıktı ve seni tutmakta çok zorlandım.Gücün inanılmaz bir büyüklükte."diye açıkladı.Zorlandığına göre Derek'te zarar görmüştü.Hem de benim yüzümden...

"Ben çok üzgünüm Derek.Panik yaptım o an ve söylemeyi unutmuşum." diyerek cam duvardan yağan yağmuru izlemeye başladım.Saate baktığımda ilaç saatimin geçtiğini hatırladım.Hemen eve güdüp ilacımı içmeliydim.Kendimi çok yorgun hissediyordum bu yüzden Derek'ten beni eve bırakmasını isteyecektim.Bakışlarımı cam duvardan çekip Derek'e yönelttim.Ama Derek yoktu...Daha doğrusu hiçbir şey yoktu.Sadece karanlık ve ilacımı içmediğim için tekrarlayan krizim vardı.Kalp atışlarım hızlanırken bilincim kapanıyordu.Yorgun olduğum için daha fazla direnemedim ve kendimi krizin pençesine teslim ettim.

**********************

- DEREK -

Yağmur damlaları önünde durduğum cam duvara çarparken aklımda Malia ve onun eşsiz gücü vardı.Onun bir ölüm perisi olduğuna emindim ama sorun şu ki;Malia hiç ısırılmamıştı.Ölüm perisi genetik bir şey değildi zira o avcı ailesinin bir üyesiydi.Ama henüz bu konu hakkında bilgisi yoktu.

Kate'nin geldiğini anladığım anda onu üst kattaki odaya göndermiştim.Özellikle dolaba saklanmasını söylemiştim çünkü Kate ile birbirlerini görmeleri iyi olmayabilirdi.Tamam Tamam Malia'yı düşünmüştüm.Onun üzülmesini istemiyordum.

Malia'ya yukarı çıkıp saklanmasını söylediğimde ürkek bakışları beni buldu.Ne olduğunu anlayamamıştım ama söylediklerimden  kaynaklandığını düşünerek dışarı çıktım.Kate'nin silah sesini duyup gelen sürüm ile onları korkutup göndermeyi başarmıştık.

Şimdi ise salondaydık ve Peter'i nasıl durdurabileceğimizi düşünüyorduk.Neredeyse iki saattir bu haldeydik.Fikirler öne sürmüş,beğenmemiş ve yenisini düşünmeye devam etmiştik.Sessizliği bölen adım sesleri ile bakışlarım merdivene kaydı.Malia salona girdiğinde sürüme bir bakış atıp saçlarını düzeltti.Anladığım kadarıyla yanlış anlaşılmaktan korkuyordu.Saçları dağılmıştı ama bunu sebebi geçirdiği krizdi.Üst kata çıkmadan önceki ürkekliği belli olmuştu.Malia'nın klostrofobisi vardı.Kate'yi gönderdikten sonra Malia'dan ses çıkmamıştı bende üst kata çıkmıştım.

Malia krizin başındaydı ve delirmişçesine kendine ve etrafına zarar veriyordu.Sakinleştirmekte zorlanmamak elde değildi.Görünüşünün aksine çok güçlüydü.Tutmakta başarılı olamadığım yerlerde ise hem kendine hem de bana zarar veriyordu ki bunun sonucu apaçık karşımda duruyordu.

Ben onu izlemeye dalmışken gülümsediğini fark edip dudaklarına baktım.Sürümdekilerle tanıştıktan sonra bana bakıp neler olduğunu sordu.bu da demek oluyor ki Malia kriz anını hatırlamıyordu.Ona anlattığım şeylerden sonra benden özür dilemiş ve tıpkı az önce benim yaptığım gibi yağmuru izlemeye başladı.Tedirgin olduğu çok belliydi.Aklına bir şey gelmiş gibi bana döndü ama gözlerindeki odaksız bakışlar yeni bir krizin geldiğini haber veriyordu.Hemen yanına gidip ona sarıldım.Bunun üzerine sürüm şaşkın bir şekilde bize yaklaşmaya başlayınca onlara dönüp "Uzaklaşın!" dedim.Onlar geri çekilirken ben Malia ile boğuşuyordum.Kollarını arkada birleştirdim ve kendine zarar vermesini engelledim.Malia bir kaç denemeden sonra kollarını kurtaramayacağını anlayınca çığlık atmaya başladı.Diğerleri çığlığı duymamak için kulaklarını kapatıp daha fazla uzaklaştılar.Bense Malia'yı bırakamadığım için çığlığı duymamak için hiçbir girişimde bulunamıyordum.Nihayet çığlığı son bulduğunda kollarımın arasına yığıldı.Malia kucağımdayken yere çöktüm.Ne Malia'yı bırakabiliyordum ne de ben kalkabiliyordum.Biraz daha o pozisyonda kaldıktan sonra Malia'yı tekrar odama götürdüm.Yatağa bıraktıktan sonra onu yalnız bırakmanın tehlikeli olduğuna karar verip yanına uzandım.Bir süre sonra Malia kıpırdanmaya başladı.Ben uyanacak sanarken o bana sarılıp başını göğsüme yasladı.Nedense onu uzaklaştırmak gelmedi içimden ve bende bir elini beline sardım.Diğer elimi de karnımın üzerindeki elinin üzerine koyup gözlerimi kapattım.Bilincim kapanmadan önce beynimde yankılanan tek şey 'huzur'du.Ve kalbimde aynı hissi barındırıyordu içinde.Malia bir ölüm perisiydi ve anlaşılan o ki;benim yaşam perim olacaktı.Peter yüzünden bastırdığım hislerim o yakınlarımdayken saklanması zor hale geliyordu.Bunları düşünüp huzurumu bozmak istemediğim için bilincimle boğuşmayı bıraktım. Uzun yıllar sonra da olsa ilk defa huzurlu bir uykunun kollarına bıraktım kendimi...

*************************

MERHABA ÇOK DEĞERLİ VE SEVGİLİ OKURLARIM SİZLER BİRTANESİNİZ.DESTEKLERİNİZİ GÖRDÜKÇE YENİ BÖLÜMLERİ HEMEN YAYINLAMAK İSTİYORUM AMA ELİMDEN BU KADARI GELİYOR.YENİ BÖLÜM İKİ GÜN İÇERİSİNDE GELECEKTİR

DESTEKLERİNİZ İÇİN TEKRAR TEŞEKKÜR EDERİM.İYİ GÜNLER....