Jonas. VOLTOOID

38. Achtendertig.

Rustig til ik mijn zwarte jurkje over mijn lichaam en rits ik hem met moeite dicht. Ik heb vijf minuten lang tegen mijn deur aangestaan en geluisterd naar Jonas die door de hal ijsbeerde. Toen het uiteindelijk stil was besloot ik me verder op te tutten en aan te kleden, al kom ik zo te laat.

Ik heb er eigenlijk al geen zin meer in door dit voorval. Zou hij dit express hebben gedaan? Omdat hij weet dat ik door dit soort gedoe al snel nergens geen zin meer in heb?
Zo'n klootzak is hij niet? Nee? Nee! Hoe kom ik er bij! Ik haal rustig mijn deur van het slot en doorzoek mijn appartement naar Jonas. Maar hij was nergens te bekennen, niet in de badkamer waar hij meestal wel op de bad rand zit na een ruzie. Niet in de woonkamer chagrijnig tegen de raam met een glaasje water.

Jonas was weg, en gek genoeg voelde ik me eenzaam.

Maar ik heb het goede gedaan, ik ben voor mezelf opgekomen. Hij had me niet zo tegen de deurpost moeten duwen. Mijn pols zo ruw moeten vastpakken, bij die herinnering wrijf ik even onbewust over mijn pols alsof het te strak in de boeien heeft gezeten. Waarom lijkt alles zo dramatisch als je een relatie hebt. Sterker nog. Waarom IS alles zo dramatisch. Voor de duizendste keer rol ik vandaag mijn ogen, met steeds meer besef dat relaties de moeilijkste dingen zijn die je ooit zal mee maken.

Nadat ik klaar was met een debat te houden met mezelf over relaties beende ik de deur uit nadat ik mijn spullen bij elkaar had gezocht.

(...)

Zodra ik bij Marco was aangekomen sleurde hij me zowat mee naar zijn auto enzo waren we in de Drunken-Cocktail beland. Toen we binnen traden liep ik de geur van alcohol en zweet tegemoet wat me deed laten kokhalzen. Maar zodra je zelf wat gedronken hebt en er al een tijdje zit merk je niks meer van. Ik zoek haastig mijn plekje op en als ik zie dat hij vrij is loop ik er met een vlotte tempo op af , ik ga gelijk zitten en leun met mijn rug tegen de muur als ik zie dat Marco naar me wenkt dat hij bij een meisje met vurig rood haar gaat staan en ik knik simpelweg ja.
Zoals ik al opmerkte ik was niet echt in de stemming, vandaar dat ik op mijn oude betrouwde plekje ging zitten waar je iedereen kon zien.

Ik liet mijn blik over de dansende mensen glijden en mijn nond viel open. Ongelooflijk.. Dit had ik NOOIT van HEM verwacht..
Ik zoek Marco op die hem ook al ontdekt had. En dat hij heeft dat. Stomverbaasd kijken we elkaar aan en beiden maken we aanstalten om op hem af te lopen.

De eikel, schurend met anderen..

×××

Dit berichtje is voor de lezers van Spy Guy 3. Ik zal week voor week of om de week (dt ligt eraan) uploaden. Waarom? Dat heedt te maken met school en andere persoonlijke dingen. Ik wil ook dat ik niets ha afraffelen dus ik neem de tijd voor Spy Guy, wil je geen rot hoofdstukken hebben. Ik hoop dat jullie dit begrijpen.
Xox Blond.