Jonas. VOLTOOID

35. Vijfenderig.

Pov Jonas.

Zoals Allyson me had gevraagd was ik bij haar ouders gebleven. Het was ongemakkelijk, maar net zoals zij had ik dit niet zien aankomen. Ik keek naar mijn vork en begon en onbewust aan te friemelen, ik was niet nerveus alleen er was niet veel te doen. Ik vroeg me af hoe dit zou zijn gegaan als Robin hier niet was. De ouders van Ally waren naar de keuken gegaan, ze waren ongeveer al tien minuten bezig met het bereiden van een maaltijd. Enkel voelde ik alleen de ogen van Robin door me heen branden. Met tegenzin keek ik verveeld op.
'Is er iets?' snauwde ik.

Ze liet haar ogen snel van me afglijden en haar mondhoeken krulde langzamerhand op. Misschien te snel beordeeld maar ze bevalt me niet.

Zulke types zoals haar ken ik wel, maar al te goed.

'Nee niks, ik snap alleen niet hoe een kalme jongen zoals jij met een driftkikker bent geëindigd,' zei Robin schouderophalend. Ze haalde haar hand door haar haar en beet op haar lip. Bij Ally is dat verschrikkelijk sexy. Maar bij deze vrouw, hoop ik dat haar lip hier en nu open springt.
'Wat kom je hier doen?'. Vroeg ik om haar vraag te kunnen negeren.

'Het graf van mijn ex bezoeken,' gaf ze snel als antwoord op. 'Waarom perse met de familie en niet alleen? Ik durf te wedden dat je heus wel iemand hebt om er naar toe te gaan.'

'Ik hield van hem!' ze sloeg haar handen voor haar gezicht en begon dramatisch te snikken.
Oh Allyson, waar is je grote mond als ik het eindelijk een keertje nodig heb? 'Misschien weten zij het niet, maar ik weet het wel. Veeg die nep tranen maar weg schat, ik kijk zo door dat maskertje van je heen.' ik liet de vork rustig zakken en keek rustig toe hoe ze haar handen voor d'r gezicht weghaalde. Ze keek me weer eens met brandende ogen aan en balde haar vuist.
Ik lachte, en keek geduldig toe hoe de ouders weer binnen kwamen.

'Dus, Jonas. Het spijt me dat dit allemaal gebeurt is.' verontschuldigde mevrouw Stace zich. Ik glimlahde om aan te geven dat alles goed is, ze nam het goed in ontvangst en ik zag dat ze zich al wat ontspande. Het verliep vlotjes, we konden nu al wat beter met elkaar opschieten, al probeerde ik Robin te negeren. Ally had gelijk, er was iets niet honderd procent aan die vrouw. Ik geloof heus wel dat ze hier is om te rouwen. Maar ze leek nerveus, iets wat mij alert deed laten staan, maar waar ik op wachtte gebeurde nu.

'Hoe zit het met de overgebleven kosten van Ben? Ik kan het niet alleen betalen.' haa gezicht veranderde weer zoals in dat sippe gezichtje van net, voordat ze met haar nep tranen in haar handen zakte.
'Hoe bedoel je? We hebben gezamelijk besproken wat jij kon betalen,' klonk Ally haar moeder.
Ik begonte grijnzen wat tot mijn vermoedde de aandacht ook inderdaad trok.

'Je zou beter de vragen kunnen stellen, hoe kom je aan die ring?'.
Ze trok argwanend een wenkbrauw op, 'want die is niet van Ben,' ik knikte naar de fotos aan de muur waar Robin en Ben op stonden. Daar had ze een blauwe ring, en Ben had precies de zelfde.
'Als je geen geld hebt, hoe kom je aan die ring? Als je nieuwe vriend of vriendin het voor je heeft betaald, waarom vraag je hun geen hulp? Waarom nog hier aan deze mensen vragen om geld terwijl ze je met open armen verwelkomen en je steunen.' ze keek me versteld aan.
'Ben je een detective ofzo?'

Ik lachte, 'Nee hoi, ik ben Jonas ik bestudeer literatuur, laat wel toevallig wel mijn favoriete genre thrillers zijn waar je elk trucje leert.' zei ik met een knipoog.

'Je bent ontmaskerd lieverd, laten we nu allemaal maar Allyson bedanken want zondee haar zou ik niets achter je gezocht hebben.' ik stond op en bedankte de ouders, daarna liep ik de deur uit en deed ik zelf maar een poging om naar Ally op zoek te gaan.