Jonas. VOLTOOID

37. Zevenendertig

Het spijt me, dit deel is in de tegenwoordige tijd geschreven gemengd met de verleden tijd ontdekte ik nadat ik klaar was. Ben ik lui? Ja te erg voor woorden. Dus ik had besloten om het maar zo te laten. Sorry.

Ik draai de volume tot max en negeer het feit dat iedereen nu boos voor mijn deur staat, ik ga bewegend op de ritme van de muziek voor de spiegel staan en begin te neuriën. Ik pak mijn mascara en breng een laagje op mijn wimpers aan. Ik schrik zodra ik Jonas in mijn ooghoek zie verschijnen en laat het mascara borsteltje onbewust vallen. 'Wat doe je hier?' Grom ik hem kwaad toe, ik loop snel langs hem af en zet de radio een heel stuk zachter.
'Ik miste je..' zei hij met een grijns. Ik knipper een paar keer en kijk de jongen onderzoekend aan. 'Hoe kom je binnen?' Ga ik de ondervraging verder. Langzaam tilt hij zijnarm op en wijst hij naar de deur. 'Je deur stond open voor de zoveelste keer. Wees blij dat ik baar binnen liep en niet een wild vreemde,' antwoord hij.
Ik rol mijn ogen en loop weer terug naar de badkamer waar ik mijn routine zou afmaken.

'Wat ga je doen?' Vroeg Jonas nieuwsgierig, ik glimlachte en draaide de mascara dicht. 'Ik ga uit,' - 'Hoelaat gaan we dan?' Vroeg hij kortaf.

Ik keek snel naar de klok, 'We gaan over een half uu.. ik bedoel IK. Ga over een half uurtje naar Marco.' Corrigeerde ik mezelf snel. Daarna liep ik naar Jonas en drukte hem mijn mascara in zijn handen. 'En jij blijft thuis, of blijf hier. Zoals altijd.' Zei ik lichtelijk geïrriteerd.

No offense maar deze jongen loop vierentwintig zeven achter me aan. Ik houd zielsveel van hem maar ik wil ook eens wat anders doen. Ik haat het als iemand bezitterig over me is. Ik ben geen verdomde voorwerp die je kan claimen! Zoek het uit.
Als ik weer weg wil lopen pakt hij mijn pols vast en kijk hij me boos aan.
'Ik wil niet dat je alleen met hem gaat.' Mopperde hij, ik wil mezelflos trekken maar dan duwt hij me voorzichtig tegen de deurpost aan.
'Blijf.'commandeerde hij.

Ik trok een wenkbrauw op en daarna wilde ik hem van me af duwen. Zonder succes natuurlijk.

Op zulke momenten wilt ieder meisje dat haar vriend slap is. Voor die ene twee seconden maar. Waar is die bibbiediebabbiedieboe fee als je haar nodig hebt? 'Jonas, ik ga. Ik heb je non stop gezien de laatste weken, ik wil gewoon even uit. Alleen. Met Marco. Mijn vriend die een VRIENDJE heeft. En me BESCHERMT als het nodig is. Oké?', ik hoopte dat hij zich ontspande maar hij spande zijn kaak aan.

'Néé,'

'Ongelooflijk, als ik wist dat je er zo eentje was dan..' - 'Dan wat Ally?' Hij duwde me terug toen ik mijn plek wilde verlaten.
'Laat me gaan Jonas! Ik ben geen verdomde kut barbie!' Met spierkracht van waar ik niet van af wist duw ik Jonas woedend van me af. Stuntelig deinsde hij achteruit. Snel liep ik naar mijn slaapkamer en gooide de deur dicht en draaide hem op slot.

Ik haalde diep adem en wapperde de opkomende tranen weg.

Wat was er zojuist gebeurt?