Jonas. VOLTOOID

12. Twaalf.

Met mijn mond vol cornflakes zat ik met grote ogen naar mijn macbook te kijken. Ik was ingelogd op facebook en het eerste wat ik zag was een vriendenverzoek, van Thomas.
Ik stikte bijna. Bijna. Omdat ik haast niet geloofde dat Thomas serieus me gekust had. Zonder twijfel had ik op accepteren gedrukt.

Ik had mezelf maar laten geloven dat hij voor twaalf uur thuis moest zijn, terwijl ik me pas later realiseerde dat we dat tijdstip allang gepasseerd hadden. Over tijd gesproken, ik wende mijn blik af op de klok en rolde mijn ogen. Ik had nog ruim een uur en het enigste wat ik nog moest doen was een dun laagje mascara.
En dat was binnen vijf seconden gedaan.

Ik besloot om ook nog even wat koffie te halen om wat tijd te doden, vandaag zouden we het over onze favoriete boeken hebben maar aangezien Stanford nu weg is, word het invaller pesten.

Nadat ik een laagje mascara op mijn wimpers had aangebracht gooide ik mijn stoffen tas over mijn schouder heen en beende ik naar de deur, ik stond even stil en checkte of ik alles had. Ik trok de deur open en trok gelijk mijn wenkbrauw op.
'Hey, Jenni,' ik sloot de deur achter me en stond nu een metertje van haar verwijderd. Ik gaf een warme glimlach en zwaaide liefjes.
'Doei Jenni.'.
Zonder op haar antwoord te wachten liep ik door de hal terwijl de voetstappen van Jenni me probeerde in te halen.
'Wat heb jij allemaal zitten lullen?! Ik mag hier niet meer op de campus wonen door jou!' schreeuwde ze me toe.
Ik negeerde haar en liep keurig door, geen zin in deze onzin. Ze weet donders goed wat ze gedaan heeft.
'Bitch, geen wonder dat je geen vriend kan krijgen. Je zit vol leugens!' krijste ze door het gebouw heen, een paar deuren opende en studenten met een verbaasde maar een geamuseerde blik keken toe.

Ik stopte met lopen en draaide om met een Big smile.

'Zegt het afgetrapte hoertje van de campus!' riep ik vrolijk terug.
Iemand riep random "BURN" en de ander zaten onze ruzie toe te juichen.

Jammer maar helaas, verder besteed ik geen aandacht aan haar. Dat ze maar lekker ophoepelt, voor hetzelfde geld liet ze me daar express levend verbranden. Toen ik buiten stond likte ik mijn lippen nat. Naar het koffietentje lopen zou tien minuten duren en dat gezeik met Jenni heeft me ongeveer vijf minuten gekost. Dan zou nog ongeveer drie kwartier hebben en dan als i..

'Zeg staande slaapster!' werd er geschreeuwd.
Ik keek versuft om me heen en zag Ethan samen met Thomas op me aflopen.
Ik voelde dat het bloed weer naar mijn wangen stroomde, waar is Marco als ik hem nodig heb. Een betere vraag nog waar is mijn telefoon überhaupt?!

'Hoe snel verzink jij wel niet in jou gedachtes Allyson?' vroeg Thomas op een kalme toon.

Weer keek ik op, 'Eh, vaak?' beantwoorde ik zijn vraag. Hij knikte lichtjes en keek naar Ethan. Hij had een grijns op zijn gezicht die ik het er liefste af zou slaan. Met een kikker.
'Zeg, god die je bent. Ga je me nog afsnauwen? Zo ja. Doe dat dan terwijl ik koffie ga halen.' mopperde ik.
'Wie zegt dat ik je af ga snauwen?' merkte Ethan op.
'Wanneer doe je dat niet?' en ik liep langs Thomas en Ethan af, ik heb mijn koffie nodig.
Nu.

En mijn telefoon? Even serieus? Ik heb het de laatste dagen niet eens opgemerkt dat dat verdomde ding weg was?

'Fuck,'.
Riep ik toen ik me realiseerde, dat hij nog in mijn oude jaszak zat.